Δεν υπήρχε άλλη λύση. Όσο και αν για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους, οι Ανδρουλάκης και Τσίπρας ζητούσαν «ο πρωθυπουργός να άρει το απόρρητο των παρακολουθήσεων», δεν υπήρχε άλλη λύση, εκτός από την κατάθεση ενός νέου νόμου, στον οποίο θα υπήρχε η πρόβλεψη άρσης της άρσης του απορρήτου. Και αυτό έγινε. Γιατί ο πρωθυπουργός, ο κάθε πρωθυπουργός, δεν έχει από τον νόμο την εξουσία να αίρει το απόρρητο των παρακολουθήσεων, που κάνει νόμιμα η ΕΥΠ. Από τον νόμο 2225/1994 που ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ, εφαρμόστηκε από τον σχηματισμό ΑΝΕΛ και ΣΥΡΙΖΑ και τροποποιήθηκε από τη Ν.Δ. και μάλιστα το άρθρο 5 του Ν. 2225/1994, το οποίο παρείχε την δυνατότητα ενημέρωσης του παρακολουθηθέντος, μετά την παρακολούθηση. Η τροποποίηση αυτή ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. Και ασφαλώς αυτό το γνώριζε και ο Ανδρουλάκης και ο Τσίπρας.
Μόνο με νεώτερο νόμο μπορεί να αρθεί η άρση του απορρήτου. Όπως αυτός που ήρθε για διαβούλευση. Δυστυχώς όχι με πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς βέβαια για αυτούς.