1.-EINAI να απορεί κανείς με τη στάση των ελληνικών κομμάτων εξουσίας, αλλά και των πολιτικών μας εν γένει: Αφού, για πάνω από 40 χρόνια, μας έπεισαν πως υπάρχουν «ιδεολογικές διαφορές» μεταξύ τους -ποιος λησμονεί τα «πράσινα» και «γαλάζια» καφενεία των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων; -να, που ήλθε η μακροχρόνια κρίση για να τους ξεγυμνώσει όλους. Πρώτα τους «δεξιούς» (συντηρητικούς (νεο)φιλελεύθερους), έπειτα τους «κεντροαριστερούς» (σοσιαλδημοκράτες) και τέλος τους ριζοσπάστες(!) «αριστερούς» (που από αντιμνημονιακοί έγιναν μνημονιακότεροι όλων).
ΕΝΑΣ που πίστευε (και ψήφιζε) για δεκαετίες τις υποτιθέμενες ιδεολογικές «διαφορές» τους, προσγειώθηκε απότομα στην πραγματικότητα βλέποντας δεξιούς και κεντροαριστερούς σε αγαστή σύμπραξη/ συμπαιγνία! Ποιο το συμπέρασμα; Μα, αυτό που λεγόταν και παλαιότερα αλλά όχι τόσο φωναχτά: «όλοι τους το ίδιο είναι»! Και το μόνο που τους ενώνει είναι η εξουσία.
ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ απέδειξαν και κάτι άλλο: ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι ένα και αδιαίρετο και αποβλέπει πάντα μόνο στο δικό του συμφέρον.
2.-ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ στην Ελλάδα έχουμε να κάνουμε με δυο «τάξεις». Την τάξη των πολιτικών και την τάξη του λαού. Απόδειξη; Ποιοι υπερφορολογούνται σήμερα, με δεξιά, σοσιαλιστική ή κατ’ ευφημισμόν «αριστερή» κυβέρνηση; Και πώς γίνεται να διαφοροποιείται δήθεν στην πολιτική της μια «αριστερή» κυβέρνηση, όταν δεν φορολογεί τους πλουσίους, αλλά πάντα τους φτωχότερους της κοινωνίας για να ενισχύσει λέει τους ακόμη πιο φτωχούς;
3.-ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ κατά την άποψή μας σημαίνουν ότι η πορεία της χώρας είναι προδιαγεγραμμένη προ πολλού (από το 1947 και μετά), και πως ό,τι και να γίνει, πάντα θα βρίσκεται ο τρόπος να οδηγούμαστε πολιτικά προς την κατεύθυνση που οι «άλλοι» θέλουν.
ΣΕ ΟΛΟ τον δυτικό κόσμο οι πραγματικές πολιτικές διαφορές είναι ελάχιστες. Και σίγουρα δεν λύνονται βάσει θεωρητικών ιδεολογημάτων. Πόσο μάλλον βάσει ιδεοληψιών! Αν πράγματι η «αριστερά» που μας κυβερνά είχε «τα κότσια» να ακολουθήσει δική της οικονομική πολιτική (ποια άραγε;), μακριά από την Ε.Ε., αν δηλαδή διέθετε εναλλακτική λύση έξω από τον κόσμο στον οποίο ζούμε, πολλές χώρες θα την ακολουθούσαν με εκείνο το ωραίο «αριστερό» (αλλά ανεδαφικό) σύνθημά της, “per un’ altra Europa con Tsipras”
4.- ΑΚΟΜΗ και σήμερα αποδεικνυόμαστε ανίκανοι να ενωθούμε, λαός και κυβέρνηση για να βγάλουμε τη χώρα από τα μνημόνια. Οπως ακριβώς έκαναν οι Κύπριοι. Δυστυχώς, τα μνημόνια θα συνεχιστούν -ίσως με άλλες μορφές- όσο θα υπάρχει υπερφορολόγηση και όχι ανάπτυξη, όσο το χρέος μας δεν θα ρυθμίζεται ώστε να αναπνεύσουμε λιγάκι κι όσο θα ελκυόμαστε ακόμη από φρούδες ιδεολογίες που απέτυχαν παταγωδώς.
Στην πράξη κάνουν όλοι περίπου τα ίδια, εσείς βγάζετε το συμπέρασμα πως είναι όλοι ίδιοι και ακολουθούν δικούς τους σκοπούς. Η αλήθεια είναι πως κυβερνούν όλοι στην ίδια πραγματικότητα και στο ίδιο πολιτικό σύστημα και έτσι οι λύσεις για τα προβλήματα δεν είναι θέμα ιδεολογίας αλλά πραγματικότητας. Δεν μπορεί οι πολιτικοί και η κοινωνία να είναι διαφορετικές τάξεις σε μια δημοκρατία, γιατί πρόκειται για επικοινωνούντα δοχεία.