τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στον παγκόσμιο χώρο που όλα, τώρα, συγκρούονται, ανατρέπονται και κινδυνεύουν…
Mια αναδρομή στις αμερικανικές προεδρικές συνθήκες από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με ιδιαίτερη αναφορά στους τρεις πολεμο-δρόμους -πριν τον Ομπάμα, προέδρους των Η.Π.Α. που προτίμησαν την πολεμικότητα και όχι την πραγματική Δημοκρατικότητα της διακυβέρνησης της πολυβασανισμένης χώρας τους, η οποία τώρα αντιμετωπίζει μια βαρύτατη κρίση…
ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ
Οι χθεσινές αμερικανικές εκλογές αναδείξανε, για μια ακόμη φορά, τη βαθιά αμερικανική πολιτική, οικονομική και κοινωνική κρίση, μια κρίση που ξεκινά από παλιά, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με τις βόμβες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι επί προεδρίας Τρούμαν. Εκτοτε η Αμερική κοιτάζοντας τα σκαλοπάτια της παγκόσμιας υπερδύναμης αναζήτησε με κάθε ιερό και ανίερο μέσο και τρόπο βεβαιότητες για παγκόσμια κυριαρχίας της. Με ανάληψη παγκόσμιας ηγεσίας, κυρίως (όπως έγραψα και στο προχθεσινό άρθρο μου) μετά την ήττα της Σοβιετικής Ενωσης. Η οποία για τη Δύση και κυρίως για την Αμερική αποτελούσε τον μεγάλο εχθρό, τον οποίο αντιμετώπισαν μέσα στη μακρά διάρκεια του ψυχρού πολέμου και μετά τον Φρ. Ρούσβελτ, πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο καθένας με τον τρόπο του και τις συγκυρίες των καιρών αντιμετώπισε τις προκλήσεις των Σοβιετικών ηγεσιών από τον Στάλιν έως τον Γκορμπατσώφ.
Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΠΥΡΑΥΛΙΚΗ ΑΝΤΙΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Σε όλη αυτή τη σκληρή αντιμαχία οι κατά καιρούς πρόεδροι των Η.Π.Α. καταπολέμησαν με πολλούς τρόπους τις σοβιετικές απειλές απέναντι στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στην Ασία, στη Μέση Ανατολή, στη Νότια Αμερική, στην Αφρική, στον Ευρωπαϊκό Βορρά, στη Φινλανδία κ.λπ. Ομως κατά τη διάρκεια των ψυχροπολεμικών χρόνων της πυραυλικής αντιμαχίας γίνανε αμέτρητες αμερικανικές και σοβιετικές προκλήσεις και θερμές πολεμικές δράσεις που θέσανε σε πολλές περιστάσεις σε κίνδυνο την παγκόσμια ειρήνη.
Οπως στην Κούβα του Φιντέλ Κάστρο.
Ομως η αμερικανική ισχύς κατά τη διάρκεια της θητείας 10 προέδρων εξόπλιζε φίλιες δυνάμεις, ασκούσε οικονομικούς και τεχνολογικούς ανταγωνισμούς για να επιβαρύνει τη Σοβιετική Ενωση με πολλούς τρόπους και μορφές…
Σ’ αυτή την περίοδο η Αμερική με τους Δυτικούς ίδρυσε το ΝΑΤΟ. Γεγονός που δημιούργησε την ανάγκη στη Σοβιετική Ενωση να οργανώσει το ΣΕΑΤΟ.
ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΚΑΙ ΣΟΒΙΕΤ
Σε όλες τις καταστάσεις και τις προεδρικές εναλλαγές μετά τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ εφαρμόστηκαν λανθασμένες οι υπερεκμεταλλευτικές δραστηριότητες για γεωστρατηγικές υπεροχές.
Αυτές δημιούργησαν καταστροφές και διάβρωσαν τόσο στην Αμερική όσο και στον κόσμο το πνεύμα της Δημοκρατίας (ακόμα και από την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου) τότε που δημιουργήθηκε από τους ειδικούς συνεργάτες του καθηγητή προέδρου Ουίλσον ο γερμανικός εχθρός, ο οποίος με συστράτευση των Αμερικανών έπρεπε να καταπολεμηθεί. Μέθοδος που δεν ξεχάστηκε τόσο από την πλευρά των Γερμανών όσο και από την πλευρά των δημοκρατικών χωρών κατά την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε για τον Χίτλερ και τον φασισμό ο μεγάλος φόβος ήταν οι Εβραίοι για να γίνει μετά τον Χίτλερ και για ολόκληρη την αμερικανική Δύση το μεγάλο φόβητρο ο Σοβιετικός κομμουνισμός…
ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;
Φόβος συνεχώς για δημοκρατία… δημιουργική πέρα από τον κόκκινο φόβο με παράλληλη τότε υποταγή (σχεδόν ολοκληρωτική) του κοινού στην κυριαρχία των επιχειρήσεων και να ελεγχθεί η σκέψη του κοινού ή να δημιουργηθεί η συναίνεση ως η ουσία της δημοκρατίας.
Αλλά από την άλλη πλευρά πρέπει και είναι αναγκαίο να ξεσηκωθεί ο πληθυσμός. Για να υποστηρίξει τις περιπέτειες σε ξένες χώρες που βασανίζονται και υποφέρουν συνάνθρωποι…
ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ
Συνήθως όμως ο πληθυσμός είναι φιλειρηνικός όπως ήταν και στην περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το κοινό δεν βλέπει τον λόγο να ανακατευτεί σε περιπέτειες μακριά από τη χώρα του, να σκοτώνει, να σκοτώνεται και να βασανίζει.
Γι’ αυτό πρέπει να ταρακουνηθεί και να φοβηθεί για να ξεσηκωθεί όπως έγινε με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο που η μέγιστη πλειοψηφία του αμερικανικού λαού δεν τον ήθελε.
Για ν’ αλλάξει γνώμη μετά από ένα παναμερικανικό προπαγανδιστικό πρόγραμμα πλύσης εγκεφάλου για κόκκινη καταστροφή, με αποτέλεσμα να συνεγερθεί ένα μεγάλο μέρος της αμερικανικής κοινής γνώμης για να πάνε στον πόλεμο, αλλά όπως έγινε με το παρόμοιο πρόγραμμα για την εταιρεία United Fruit το 1954, τότε που οι Η.Π.Α. κινήθηκαν ν’ ανατρέψουν την καπιταλιστική – δημοκρατική κυβέρνηση στη Γουατεμάλα.
ΟΙ ΦΘΟΡΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΘΟΡΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΕΡΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ
Ο διάσημος πνευματικός αγωνιστής στις Η.Π.Α. N. Chomsky στον συλλογικό τόμο με τους επίσης διάσημους Ramsey Clark και E.N. Sziq έχει δώσει τον τίτλο όπως προαναφέρθηκε “ΝΕΑ ΤΑΞΗ – Μυστικά και ψέματα”, αναλύει λοιπόν όλες αυτές τις φθορές και τις διαφθορές της Δημοκρατίας λέγοντας (σελ. 34-37) ότι είμαστε μάρτυρες μιας σωρείας προγραμμάτων τα τελευταία 10 χρόνια (1991-1997) προπαγανδιστικού αποπροσανατολισμού. π.χ. Τα προγράμματα του Ρήγκαν ήταν ακραία αντιλαϊκά, οι ψηφοφόροι της συντριπτικής εκλογικής νίκης του Ρήγκαν το 1984 ήλπιζαν ότι η πολιτική του δεν θα θεσπιζόταν διά νόμου, αλλά όσοι άνθρωποι περιθωριοποιούνταν και αποπροσανατολίζονταν δεν είχαν τρόπο να οργανώσουν ή να αρθρώσουν τα όσα αισθάνονται ή ακόμα και να γνωρίζουν ότι και οι άλλοι αισθάνονται τα ίδια.
ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΠΑΔΙΑ ΟΙ ΛΑΟΙ
Ομως ο τρόπος αυτός της λειψής δημοκρατικότητας θεωρεί τους πολίτες ότι πρέπει να είναι ένα ζαλισμένο κοπάδι που πρέπει να δαμάζεται, αλλά αυτό το κοπάδι τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη ξεσηκώθηκε αδάμαστο στην κρίση του ’29 και σ’ όλη τη δεκαετία του ’30, αλλά με όλα τα μέσα των ανθρώπων που ξεσηκώθηκαν τους ανάγκασαν και να σιωπήσουν. Το ίδιο έγινε και στη δεκαετία του 1960 που υπήρξε ένα μεγάλο κύμα διαφωνίας.
Αυτό που οι ειδικοί αποπροσανατολιστές το ονόμασαν “ΚΡΙΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ”, επειδή μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε Αμερική και Ευρώπη προσπάθησαν να συμμετάσχουν στην πολιτική αρένα… για να θεωρηθεί ότι ο πληθυσμός πρέπει να οδηγηθεί και πάλι στην απάθεια, στην υπακοή που ήδη ήταν αρμόζουσα κατάσταση γι’ αυτόν…
ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΒΙΕΤΝΑΜ, Η ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΕΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΒΙΑΣ
Πάντως, μετά τη δεκαετία του 1960 τονίζει ο Τσόμσκι έγιναν μεγάλες προσπάθειες για ν’ αναταχθεί και να ξεπεραστεί η αρρώστια της κρίσης της δημοκρατίας, όπου μια πλευρά της δημοκρατικής ασθένειας ονομάστηκε σύνδρομο του Βιετνάμ.
Αυτό το σύνδρομο ο Ρεϊγκανικός διαννοούμενος Νόρμαν Πόντρετ το προσδιόρισε ως «αρρωστημένες αναστολές έναντι της χρήσης στρατιωτικής βίας…».
Αλλά η Ουάσιγκτον Ποστ κατά τη διάρκεια της υστερίας των πολέμων στον κόλπο ήταν λέει αναγκαίο να ενσταλάξουμε στους ανθρώπους σεβασμό στις πολεμικές αξίες και καμιά από αυτές τις αρρωστημένες αναστολές προς τη χρήση βίας, αλλά όχι μόνο για το σύνδρομο του Βιετνάμ, αλλά και για όλα τ’ άλλα δημοκρατικού τρόπου σύνδρομα βίας, που η αλήθεια θάβεται κάτω από οικοδομήματα αλλεπάλληλων ψεμάτων και η δημοκρατική βία έγινε κατορθωτή.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΟΛΕΜΟΔΡΟΜΟΙ – ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ – ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΤΩΝ Η.Π.Α.
Οπως έγινε από όλους τους 9 προέδρους μετά τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ με τους 3 πολεμοδρόμους προέδρους, πατέρας Μπους του πολέμου “θύελλα ερήμου”, Μπιλ Κλίντον καταιγιστικοί βομβαρδισμοί Βαλκάνια και Μπους υιός πόλεμος Ιράκ και άλλα.
Ως παγκόσμιος σύμβουλος επί θεμάτων ασφαλείας στο πλευρό του προέδρου των Η.Π.Α. 1977-1981 και σύμβουλος στο κέντρο στρατηγικών και διεθνών μελετών και καθηγητής στο μάθημα Αμερικανικής Εσωτερικής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο John Hopkins ο Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκ έγραψε ένα επίκαιρο βιβλίο “Η μεγάλη σκακιέρα” και δύο άλλα “νεότερα βιβλία” όλα από τις εκδόσεις Λιβάνη: α. Η επιλογή – παγκόσμια κυριαρχία ή παγκόσμια ηγεσία.
Σ’ αυτό υποστηρίζει ότι πρέπει η Αμερική να κάνει μια ιστορική επιλογή ν’ αγωνιστεί για να κυριαρχήσει στον κόσμο ή για να παίξει ηγετικό ρόλο υπενθυμίζοντας στους Αμερικανούς ότι η ισχύς τους δεν πρέπει να συγχέεται με την παντοδυναμία. Η ευημερία της Αμερικής και του υπόλοιπου κόσμου είναι αλληλένδετες.
Η εμμονή στην τρομοκρατία και η αδιαφορία για τις ανησυχίες μιας πολιτικά ανήσυχης ανθρωπότητας ούτε ενισχύουν την αμερικανική ασφάλεια ούτε συμβιβάζονται με την πραγματική ανάγκη του κόσμου να έχει ως ηγέτη του τις Η.Π.Α…
Αν η Αμερική δεν εναρμονίσει τη συντριπτική της ισχύ με την αδιαμφισβήτητη πλην όμως αποσταθεροποιητική κοινωνική γοητεία που ασκεί, μπορεί να βρεθεί απομονωμένη και δεχόμενη επιθέσεις.
Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 2005, εκδόσεις Λιβάνη με εισαγωγή Δημήτρη Κώνστα, μετάφραση Δάφνη Βούβλη.
Η ΝΕΑ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΕΡΒΕΙ ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ
Το δεύτερο βιβλίο του Ζμπίγκνιου Μπρζεζίνσκ κυκλοφόρησε το 2007, εκδόσεις Λιβάνη, μετάφραση Δάφνη Βούβλη, με τίτλο “Η δεύτερη ευκαιρία” και υπότιτλο “3 πρόεδροι και η κρίση της Αμερικανικής υπερδύναμης”.
Σε αυτό το βιβλίο συμπυκνωμένα λέει «η αυτοανακήρυξη του προέδρου των Η.Π.Α. σε πρώτο παγκόσμιο ηγέτη υπήρξε στιγμή ιδιαίτερης σπουδαιότητας για την ιστορία ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης της ΕΣΣΔ και του τέλους του ψυχρού πολέμου…».
Ο νέος αιώνας όπως φαινόταν ανήκε στην Αμερική και ήταν δικό της καθήκον να τον διαμορφώσει (…) αλλά όπως οι 3 πρώτοι πρόεδροι των Η.Π.Α. που ανέλαβαν τον ρόλο του υπ’ αριθμόν 1 παγκόσμιου ηγέτη, Τζωρτζ Μπους πρεσβύτερος, Γουίλιαμ Κλίντον και Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος, ερμήνευσαν την ουσία της νέας εποχής μέσα από πολέμους και αποτυχίες για να προσθέσουμε πως αυτή την ουσία τη βελτίωσε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος Ομπάμα.
