» Από το βιβλίο Οδηγό επιστολογραφία του 19ου αιώνα
Ενας πατήρ νουθετεί τον υιόν του τα δέοντα.
Φίλτατε µου υιέ!
Ιδού σοι πέµπτω τους αρίστους συγγραφείς των παλαιών Ελλήνων και Ρωµαίων, οµού µε άλλα καλά βιβλία, τα οποία εζήτησες παρ’ εµού. Λάβε ταύτα µετ’ ευχαριστίας, και µεταχειρίσου τα προς όφελός σου. Αποδός τω διδασκάλω σου, εις τον οποίον συστένοµεν εαυτούς, την προσηκούσαν τιµήν και ακολούθει επ’ ακριβές τας σωτηριώδεις του διδασκαλίας. Είµαι πεπληροφορηµένος ότι δι’ αγάπην µου θέλει σοι δείξει πάσαν αρέσκειαν, και θέλει σε επιµεληθή καλώτατα. Σπούδαζε επιµελώς, διά να σε ιδώ προκοµµένον υιόν. Ούτω θέλεις αξιωθή της πατρικής µου αγάπης, καθώς µέχρι του νυν, όστις θέλω σε αγαπήσει πάντοτε φιλοστόργως. Υγίαινε.
Απόκρισις
Σεβασµιώτατε πάτερ!
∆εν ήθελε µοι είσθαι κανένα πράγµα του κόσµου τερπνότερον, ή ηδύτερον από το δώρον των τοιούτων καλών και χρησίµων βιβλίων. Εκ τούτου βλέπω νέα σηµεία της προς εµέ πατρικής αγάπης, της οποίας παιδιόθεν ακόµη έχω τόσας δοκιµάς. Σας ευχαριστώ λοιπόν αύθις, και σε βεβαιώνω περί της υϊικής µου ευλαβείας και αγάπης. Ο Θεός να διατηρήση και να ευλογήση εσάς και την φιλτάτην µητέρα µε όλα τα πρόσκαιρα και αιώνια αγαθά! Εγώ δεν θέλω παύσει να πολιτεύωµαι πάντοτε καλώς, να φοβώµαι τον Θεόν, και να υποτάσσωµαι κατά το εικός εις τους µεγαλητέρους µου. Υγιαίνετε, φιλοστοργότατε Πάτερ, και ευνοείτε µοι. Ασπάζοµαι αµφοτέρων τας δεξιάς, και είµαι έως ότου ζω και αναπνέω.
Ευπειθέστατός σας υιός
Σχέση µαθητή και δασκάλου τότε Σήµερα;
Σεβασµιώτατε ∆ιδάσκαλε!
Ηθελ’ ήµην ο αχαριστότατος άνθρωπος του µου, εάν δεν επλήρουν εν των κυριωτάτων καθηκόντων. Ο πατήρ µοι έδωκε το είναι και ζήν, από σας εδιδαχθην το εύ είναι και το καλώς ζην. Εσείς µου επλουτίσατε τον νουν και την γνώσιν των όντων, και µου εκοσµήσατην καρδίαν µε σοφάς παραινέσεις. Αι συµβουλαί σας διεπέρασαν εις το ενδόµυχον της ζωής µου και αι παιδείαι σας ήσαν αποτελέσµατα της αγάπης. Ω, πόσον λυπούµαι, ότι δεν εδυνήθην να ήµαι περισσότερον καιρόν εις [….]! Σας ευχαριστώ ουν εκ βάθους καρδίας δι όλας αυτάς τας ευεργεσίας, και σας βεβαιώνω, ότι δεν θέλει περάσει ουδεµία ηµέρα έως τέλους της ζωής µου, εις την οποίαν να µην παρακαλώ τον πανάγαθον Θεόν υπέρ της ευηµερίας σας, κηρυττόµενος αεί µε όλον το οφειλόµενον σέβας. Της υµετέρας ελλογιµότητος
Ευγνωµονέστατος µαθητής […]
Για την αντιγραφή,
Αντώνης Πλυµάκης
