Κύριε διευθυντά,
ανέκαθεν ο Πλατανιάς ασκούσε μια έλξη στους περιηγητές. Από παλιά οι Χανιώτες τον προτιμούσαν στις εκδρομές ή στις εξόδους τους.
Η “εμφάνισή” του στο διεθνές τουριστικό στερέωμα συμπίπτει με την “αναζήτηση” των παιδιών των… λουλουδιών με τα σακίδια και αποτελούσε έναν από τους σταθμούς της Κρήτης στη πορεία των τουριστών αυτών, όπως τα Μάλια, η Χερσόνησος, τα Μάταλα και η Αγία Γαλήνη.
Την εποχή εκείνη, ένας χαρισματικός ευπατρίδης ο Αντώνης Τρίτσης, προτού ασχοληθεί με τη πολιτική, σαν πολεοδόμος διείδε την επερχόμενη τουριστική ανάπτυξη στο τόπο μας και ίσως τον κίνδυνο μιας αλλοπρόσαλλης και γρήγορης ανάπτυξης, που ενέκυψε αργότερα.
Προσπάθησε, λοιπόν, να προλάβει τη διαφαινόμενη αναρχία στην οικοδομική δραστηριότητα θεσπίζοντας κανόνες πολεοδομίας με σχεδιασμό κάποιων κλειστών οικισμών. Στη περιοδεία του επέλεξε τον Πλατανιά και άνοιξε χάρτες και σχέδια στο καφενείο του χωριού. Όπως μαθεύτηκε τότε ήθελε να δημιουργήσει μαρίνα στη θέση του -ανύπαρκτου τότε- σημερινού λιμανιού, ανάδειξη του παλαιού πάνω Πλατανιά και διασύνδεση των δύο με τελεφερίκ.
Όταν, μετέπειτα, ζητήθηκε από το τοπικό κοινοτικό συμβούλιο μια απόφαση αποδοχής δημιουργίας κλειστού οικισμού απορρίφθηκε, γιατί «δεν μπορούσαμε να απαγορεύσομε σε κάποιον να κτίσει στο χωράφι του που είναι πιο πέρα».
Ήταν η επιλογή αυτή στο συγκεκριμένο σταυροδρόμι των επιλογών, κοντόφθαλμη και καταστροφική για τη μετέπειτα πορεία του χωριού. Η ευκαιρία χάθηκε!
Έκτοτε ξεκίνησε μια βιαστική ανοικοδόμηση χωρίς κανένα σχέδιο και προγραμματισμό με προσωπικές επιλογές χωρίς έλεγχο, με αποτέλεσμα οι υποδομές να παραμένουν αμετάβλητες από τη προπολεμική περίοδο. Παρ’ όλα αυτά, προχώρησε έτσι ως ήταν, “τράβηξε” κόσμο και αναπτύχθηκε όπως αναπτύχθηκε.
Το ταρακούνημα και η κενή περίοδος της πανδημίας, η αναθεώρηση απόψεων και προγραμματισμών επηρέασε αρνητικά και τον Πλατανιά και διαφαίνεται μια αρχόμενη παρακμή, που χρειάζεται αποφασιστικές ενέργειες στο άμεσο μέλλον, ικανές να αναχαιτίσουν ή να αντιστρέψουν την αρνητική πορεία.
Σήμερα, οι αντιλήψεις των ανθρώπων που μπορούν να επηρεάσουν καταστάσεις δεν άλλαξαν “μπούσουλα” και ιδέες, για να μπορεί να ελπίζει κάποιος ότι η εξέλιξη είναι αναστρέψιμη και ότι μπορεί να προκύψει ένα σύγχρονο αποτέλεσμα. Το χειρότερο, άνθρωποι που αρνήθηκαν να προσφέρουν λίγα εκατοστά του μέτρου σε καθοριστικά σημεία για κυκλοφοριακή ανακούφιση, όταν αναμορφωνόταν τα πεζοδρόμια και οι δρόμοι, παροτρύνουν σήμερα τους άλλους να συμβάλουν στην… αναβάθμιση του χωριού. Αγνοείται πεισματικά η λέξη “εμείς” και προβάλλει αμετάκλητα σε κάθε περίπτωση το “εγώ”. Και στη προσφορά δείχνουν τον απέναντι.
Οι επαγγελματίες, ξενοδόχοι και λοιποί, αντί να περιορίζονται μόνο στη προσπάθεια αύξησης των κρατήσεων και βελτίωσης της ατομικής τους επιχείρησης, θα μπορούσαν να συμβάλουν σε αποφάσεις του Δήμου και συλλογικά στον εξωραϊσμό κάποιων κοινόχρηστων σημείων.
Στη πολιτισμική μας κουλτούρα (φιλοξενία, εστίαση) που μαζί με τον ήλιο αποτελούν τα πρωτεύοντα στοιχεία της καλής διαμονής, είναι στοιχειώδες να υπάρχει βασικά ένα άνετο και όμορφο περιβάλλον, που να δείχνει ότι σέβεται τον επισκέπτη.
Χρειάζεται, λοιπόν, ένας οραματικός άνθρωπος που να θελήσει πρώτα και να τολμήσει να πάρει ρηξικέλευθες πρωτοβουλίες για ένα μεγάλο μακρόπνοο και σοβαρό σχεδιασμό με μελέτες για ευρωπαϊκά προγράμματα ώστε να υπάρξει μια αναβάθμιση του συνολικού τοπίου, ώστε να ελπίζει κανείς ότι θα επιζήσει ο Πλατανιάς.
Σήφης Μ Βαρουξάκης
κάτοικος Πλατανιά
