Μέσα από τα ρεπορτάζ για το γεγονός της ονοματοθεσίας της πλατείας του Σταυρού, τιμητικά για τον αείμνηστο Κωστή Νικηφοράκη, που η τιμή δεν πρέπει να μείνει μόνο στην πλατεία, θυμήθηκα, και αν δεν κάνω λάθος φάνηκε και στις εικόνες της τελετής, να μην έχει αλλάξει τίποτα για τη μεγάλη ντροπή της περιοχής, το εξάμβλωμα της υπερυψωμένης εξέδρας στην πλατεία αυτή με τα κτήρια, τουαλέτες κ.λπ., να είναι από δεκαετίες, ίσως και περισσότερο, λεηλατημένα, σπασμένα και γεμάτα βρομιές. Κανείς από τους εκεί αρμόδιους δεν φαίνεται να αντιλήφθηκε τίποτα.
Εξάλλου σε πολλές περιπτώσεις οι πρόεδροι τοπικών κοινοτήτων ή και ολόκληρη η όποια κοινότητα είναι για τον τίτλο και μόνο. Άλλες δυο φορές επεσήμανα αυτή την ντροπή και με φωτογραφίες στα “Χ.ν.”. Ελλάς το μεγαλείο σου.
Όσο για τον Κωστή, είχα την εμπειρία να μεταφέρω κοντινό μου άτομο στα επείγοντα του παλαιού Νοσοκομείου μας και μου έχει μείνει αλησμόνητη η αγάπη, η προσπάθεια και η αγωνία του για τη σωτηρία. Κωστή θα ζεις αιώνια.