Η οικονομετρία του πολιτισμού 

Ο άνθρωπος, γιε μου είναι αυτό που θυμάται – το μόνο δικό του
Γ. Ρίτσος

Πόσο κοστολογείται ένα ηλιοβασίλεμα; Μία ανεμώνα, μία καρδιά έμπλεη συναισθήματος;
Οντως ήταν καλή μεταγραφή για την κυβέρνηση από το Πασοκ, αυτή του Χρυσοχοΐδη. Γιατί αυτός ανέλαβε να τελειώσει τη δουλειά. Ποια δουλειά; Μα την εκκένωση του κτηρίου στο λόφο στο Καστέλι, στο κεντρικότερο και πανοραμικότερο σημείο του λιμανιού.
Εκεί που το 1985 το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας, μετά τη στρατιωτικη χρήση του επί δικτατορίας, παρεχώρησε στο νεοσύστατο τότε Πολυτεχνείο το εν λόγω ιστορικό κτήριο.
Το κτήριο δεν αξιοποιήθηκε για να καλύψει εκπαιδευτικές ανάγκες παρότι υπήρξαν πολλές ιδέες και προτάσεις ένεκα της αμηχανίας του Πολυτεχνείου.
Παρέμεινε σε ερειπιώδη μορφή για 15 χρόνια περίπου. Μέχρι που η συλλογικότητα Rosa nera κατέλαβε το κτήριο και το μετέτρεψε σε ένα χώρο στέγασης και τόπο πολιτιστικών, πνευματικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων.
Tο Μάρτιο του 2014 η Σύγκλητος του Πολυτεχνείου αποφάσισε να “αξιοποιήσει” το κτήριο .
Οι οικονομικοί συλλογισμοί του κυρίου πρύτανη είναι βάσιμοι.
Αναζήτησαν και βρήκαν την πιο αποδοτική επένδυση. Παρεχώρησαν για εκμετάλλευση το κτηρίο σε μεγάλη επενδυτική εταιρεία και πολύ σύντομα φαντασιώνονται ένα πεντάστερο στο τοπόσημο της πόλης.
Μάλιστα σε παρόμοιο επίπεδο οικονομοτεχνικών υπολογισμών περιέπεσαν και πολλοί δημοσιογράφοι, σχολιαστές και δημόσιοι παράγοντες του τόπου .
Αν βεβαίως τεθεί το ερώτημα ποιο είναι μεγαλύτερο το 0 η το 1 η απάντηση είναι προφανής Αλλά εδώ μιλάμε για το Ρίζωμα της πόλης, για τη φωταγωγία της ιστορίας των Χανίων, για το άστροποβόλημα της μνήμης, για το γυρισμό στα αρχέτυπα, για την πύκνωση εκατονταετιών σε μία στιγμή, σε μία ματιά .
Στις μνήμες, στην ιστορία και στον πολιτισμό χρειάζονται άλλου είδους υπολογισμοί.
Εδώ οι χιλιάδες είναι μικρότερες από το ένα, από το ένα μας.
Επομένως δεν αναζητούμε διαφορετικές απαντήσεις στο δόλιο ερώτημα του Πολυτεχνείου και ιδιοκτήτη του κτηρίου από παραχώρηση. Αλλά είναι ανάγκη να θέσουμε αλλιώς το ερώτημα.
Πόσο κοστολογείται ένα ηλιοβασίλεμα, μία ανεμώνα; Μία καρδιά  έμπλεη συναισθήματος; Γιατί να βασανιζόμαστε στη φτώχεια μας και στη χρεοκοπία και δεν παραχωρούμε για τουριστική αξιοποίηση το φρούριο του Ιτζεδίν ή το Φραγκοκάστελο;
Γιατί αγαπητοί μου κύριοι, η μουσική υπόκρουση στα πεντάστερα όταν οι πελάτες θα παίρνουν το πρωινό τους, δεν θα είναι αυτή που θα βάζει ο μεγάλοξενοδόχος αλλά οι τουφεκιές από τις εκτελέσεις, και οι οιμωγές των βασανισθέντων.
Γιατί στον πολιτισμό δεν υπάρχουν οι αριθμητικές πράξεις και οι μετρήσεις που μας εισάγουν στο περισσότερο ή το λιγότερο των πραγμάτων. Ο πολιτισμός δεν έχει οικονομετρία και δεν χρειάζεται .
Δεν έχει καταναγκασμούς, λογικές παιδονομικές, πρακτικά στρατηγήματα, υλικές παραχωρήσεις και υλοφροσύνη.
Ας σηκώσουμε λίγο ψηλότερα τη ζωή μας και ας γνωρίζουμε ότι βεβαιότητα ονομάζεται η δολιότητα της λογικής.