∆ηµοκρατία και ήλιος…

50 χρόνια δηµοκρατία λοιπόν! ∆ηµοψηφισµένη δηµοκρατία και καθώς αναρωτιέµαι πόσο έχει συµβάλει στην πρόοδο του τόπου µας παρατηρώ ότι θα είχαµε πραγµατικά προκόψει και βγει από τα διάφορα αδιέξοδα ή τούνελ ως χώρα εάν ήµασταν πάντα µονιασµένοι και αντιµετωπίζαµε µε σύνεση όλα όσα έρχονται στο δρόµο µας.
Ή για να το γράψω αλλιώς, θα ζούσαµε καιρούς αληθινής υλικής και πνευµατικής ευηµερίας, εάν οι κρατούντες φρόντιζαν µε διορατικότητα, σωφροσύνη και ανιδιοτέλεια για το πραγµατικά καλό των πολιτών. Το ίδιο θα επιτυγχανόταν βέβαια, εάν την ίδια στιγµή εµείς, ο λαός και όχι όχλος, µε τη σειρά µας καθετί που γίνεται γύρωθέ µας καθηµερινά το αντιµετωπίζαµε σαν να σχετίζεται µε το παρόν και το µέλλον όλων µας και όχι µόνο µε την ικανοποίηση των ατοµικών µας συµφερόντων…
Καθηµερινά, τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, συναντώ ακούσια στο δρόµο µου θιασώτες µιας δικτατορικής λύσης, για να εξέλθει η χώρα από την κρίση. Και ενώ αυτό µε ανησυχεί, µε θλίβει βαθύτατα που κάποιοι που κοµπορρηµονούν ως υποστηριχτές της δηµοκρατίας σπρώχνουν πιο βαθιά στο λάκκο την πατρίδα µας…
Κι αυτό γίνεται φανερό και αντιληπτό και επικίνδυνο συνάµα για το µέλλον, αν αναλογιστούµε ότι η κρίση των ηµερών µας είναι βαθύτερη απ’ ό,τι φαίνεται. Ξεκίνησε από την τσέπη κάποιων οικονοµικά ισχυρών και το θώκο ορισµένων πολιτικά δυνατών και καταλήγει να πλήττει στην καρδιά όλων των πολιτών…
Έτσι, ολοκληρώνοντας το σηµερινό µας σηµείωµα, σάς παρακαλώ πολύ στους δύσκολους και πονηρούς καιρούς µας να µην αφήνετε µισάνοιχτες τις Κερκόπορτες της δηµοκρατίας για τους κάθε λογής τσαρλατάνους και επιτήδειους· µόνο ανοιχτά τελείως ας έχουµε τα πορτοπαράθυρα ώστε να µπαίνει ο ήλιος φωτεινός και ζεστός…