Με πράξη νοµοθετικού περιεχοµένου απαντά η κυβέρνηση στην οπαδική βία, επιθυµώντας να αυστηροποιήσει τα µέτρα. Κάπως έτσι συνηθίζουµε να αντιδρούµε στη χώρα σε τέτοια φαινόµενα. Αυστηροποιώντας τα µέτρα στην αρχή µέχρι να καταλαγιάσει η σκόνη, συζητώντας και γράφοντας κατεβατά για το τι έκανε η Θάτσερ στην Αγγλία και ξεχνώντας τα όλα την εποµένη.
Όπως, όµως, γνωρίζουµε ο χουλιγκανισµός είναι ένα πολυσύνθετο κοινωνικό φαινόµενο, το οποίο είναι αδύνατον να αντιµετωπιστεί µονοσήµαντα και αποσπασµατικά. Χρειάζεται ριζικές αλλαγές και κυρίως διαφορετικό τρόπο αντίληψης του προβλήµατος που θα συµπεριλαµβάνει και τις ίδιες τις οµάδες.
Το ζήτηµα της οπαδικής βίας είναι άµεσα συνδεδεµένο µε τις ιδεολογίες. Ο χουλιγκανισµός δεν περιορίζεται στα γήπεδα, κάτι που σηµαίνει ότι οι άνθρωποι που έχουν τάσεις ριζοσπαστικοποίησης και βίαιη συµπεριφορά, το εκφράζουν και εκτός γηπέδου, ενώ µάλιστα τα τελευταία χρόνια έχουµε έξαρση της νεανικής βίας.
Το κλειδί κι εδώ είναι η καλλιέργεια και το σχολείο που θα πρέπει να έχουν τον πρώτο ρόλο, καθώς µόνο τα κατασταλτικά µέτρα δεν µπορούν να έχουν αποτέλεσµα. Αντίθετα, θα πρέπει οι παρεµβάσεις να ξεκινήσουν από πριν µε χαρακτήρα πρόληψης και µε έµφαση στο γεγονός ότι αυτή είναι µια ακόµα µάχη της δηµοκρατίας.
