TA TEΛΕΥΤΑΙΑ χρόνια, λένε κάποιοι, η πολιτική που ασκείται από τα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου είναι στην καλύτερη περίπτωση υποχωρητική και στη χειρότερη υποτακτική. Το υπογραμμίζουν μάλιστα αυτό, χωρίς κανέναν ενδοιασμό για την ασκούμενη πολιτική του παρελθόντος. Μάλιστα ενίοτε το ωραιοποιούν, θέλοντας να μας κάνουν να πιστέψουμε πως μέχρι και τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 όλα ήταν ρόδινα και χαρωπά. Αστειότητες. Ούτε τότε ούτε την δεκαετία του ’90 υπήρχε ευημερία σε μεγάλα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού.
ΤΟ ΟΤΙ η μεσαία και η υψηλή εισοδηματικά τάξη πλούτιζε σε βάρος όλων των υπολοίπων, το γεγονός ότι οι κατά τα άλλα «αχρείαστοι» αλλοδαποί ήταν αυτοί που δούλεψαν πυρετωδώς για τους Ολυμπιακούς με μεροκάματα του τρόμου για να καμαρώνει ο Νεοέλληνας τα στάδια και τις υποδομές τους, δεν έχει για αυτούς και τόση σημασία, ούτε το γεγονός ότι συσσωρεύθηκαν τεράστια χρέη από τους αγώνες αυτούς. Φυσικά για όλους, το κόστος συντήρησης των Ολυμπιακών έργων ήταν και είναι παντελώς αδιάφορο. Το ίδιο αδιάφορα αντιμετωπίζουν και την χρηματιστηριακή φούσκα της δεκαετίας του ΄90, κομπορρημονώντας παράλληλα ότι εκείνη την εποχή «οι πολίτες περνούσαν καλά». Ωραιοποιούν το παρελθόν, εκθειάζουν την εικονική ανάπτυξη.
Υπάρχει μια ωραιοποίηση του παρελθόντος όπως υπάρχει και μια ασχημοποίηση της πραγματικότητας, γι’ αυτήν είσαστε εσείς υπεύθυνος στα χ.Ν. είναι η δουλειά σας δηλαδή. Σας λυπάμαι ως άνθρωπο, πως αντέχετε να ασχολείστε μόνο με την ασχημιά του κόσμου- ή μήπως μόνο στην θεωρία το κάνετε και στην ζωή σας είστε ένας καλοπερασάκιας που εκμεταλλεύεται και τις καλές μεριές του συστήματος, που οπωσδήποτε υπάρχουν.