«Ήρθανε πάλι τα σπερνά του Μάρτη και τ’ Απρίλη/ ήρθε η σεμνή Σαρακοστή ντυμένη σαν Παρθένα./ Ήρθε ξανά της άνοιξης το μαγικό το δείλι./ Κι όλα καλούνε την ψυχή να ‘ρθει Χριστέ, σε Σένα/ να σου μιλήσει ταπεινά και να σε ικετέψει/ να της πραΰνει τους καημούς και τη σκληρή τη σκέψη.// Ήρθανε πάλι τα σπερνά και καθ’ αργά σημαίνουν/ στις εκκλησιές τα σήμαντρα κι ανάβουν τα καντήλια./ Οι μάνες παίρνουν τα παιδιά κι αργά – αργά πηγαίνουν/ να κάνουν τις μετάνοιες των δεμένες στα μαντήλια./ Από τα πλάγια του χωριού φτάνουνε κουρασμένοι/ οι ζευγολάτες κι οι βοσκοί στα χώματα τριμμένοι.// Ήρθανε πάλι τα σπερνά κι οι ψάλτες σιγολένε: “Κύριε των δυνάμεων”, “ψυχή, ψυχή μου ανάστα”./ Το “Υπερμάχω” ψάλλουνε κι οι πονεμένοι κλαίνε./ Φρέσκα λουλούδια και ανθοί κομμέν’ από τη γλάστρα/ στολίζουνε την Παναγιά και ο Παπάς μπροστά της/ αρχίζει τους χαιρετισμούς: “Άγγελος Πρωτοστάτης”». Από το ποίημα του μακαριστού Μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη «Ήρθανε πάλι τα σπερνά». (Εκδ. “Έρεισμα”, Χανιά 2014).
«Ορθοδοξία είναι και η ανοιχτή πόρτα για τον ζητιάνο/ και η λειτουργία στην εκκλησία του εμείς/ και ο σεβασμός στις όποιες επιλογές των άλλων/ και ο πλούτος του μη έχειν/ και η ενατένιση του ουρανού/ και…/ Η Ορθοδοξία είναι ορθοπραξία». Το ποίημά μου «Ορθοδοξίας ανάγνωσμα» απ’ την ποιητική συλλογή «Τα χελιδόνια του μοναχού» (Β’ Έκδοση, “Κοινωφελές Ίδρυμα Αγία Σοφία” και “Πυξίδα της Πόλης”, Χανιά, 2020).
Και στα δυο παραπάνω ποιήματα ο νους μου, το πρωί της περασμένης Παρασκευής, με το που έπιασα το μολύβι στο χέρι μου για να γράψω τις σημερινές στάσεις. Οι Α’ Χαιρετισμοί της Παναγίας, δύοντος του ηλίου απόψε, Κυριακή της Ορθοδοξίας, μεθαύριο… Και ιδού εγώ στην πατρίδα των παιδικών μου χρόνων, να κάνω μετάνοιες μαζί με τη μάνα μου, σε μια γωνιά της γεμάτης με κόσμο μεγάλης του Τιμίου Σταυρού εκκλησίας μας, ενώ ο Πρωτοστάτης Άγγελος περίμενε υπομονετικά στην αριστερή πύλη του τέμπλου να ‘ρθει η σειρά του για τα “Χαίρε” στην Παναγία. Και ιδού εγώ στην ωριμότητά μου να βλέπω, όπως και όλο το πλήθος του περιεστώτος λαού, τον Παππού, ορθοστατούντα στην Ωραία Πύλη του Μοναστηριού της Παναγίας της Γωνιάς και να τον ακούω – ακούμε, να λέει και να ξαναλέει ότι «η ορθοδοξία είναι, παιδιά μου, ορθοπραξία»…
Όχι, δεν έχω τίποτα να προσθέσω, δεν έχω άλλωστε το δικαίωμα, στο ποίημα του Παππού, όμως, έχω αρκετά να προσθέσω στο δικό μου ποίημα – είναι άλλωστε κι αυτό το “και…” στον προτελευταίο στίχο που περιμένει κι άλλους ορισμούς, κι άλλους αριθμητές στα κλάσματα που έχουν ως κοινό παρονομαστή τη φράση «Η Ορθοδοξία είναι ορθοπραξία». Ύστερα απ’ τη ρωσική εισβολή και τ’ “ανορθόδοξα” κατορθώματα στην Ουκρανία, τα φετινά “σπερνά”.
Και… στα πεταχτά
«Ο πόλεμος σαν το θεριό λάβωσε την ειρήνη,/ επλήγωσε της την καρδιά κι αγιάτρευτη θα μείνει.// Ειρήνη άνθος τσ’ άνοιξης κι ο πόλεμος σαν χιόνι, πέφτει πάνω στα φύλλα της κι εκείνη μαραζώνει./ Ανάθεμα σε, πόλεμε, έλεος δεν γνωρίζεις,/ τόσες ανθρώπινες ζωές σε πένθος τις βυθίζεις!» Υπέροχες και οι σημερινές μαντινάδες της μαντιναδολόγου μας Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη που διαπραγματεύεται το θέμα «Πόλεμος και ειρήνη», για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο του βιβλίου του Λέοντα Τολστόι, Στάζουν ποίηση. Γεννημένη ποιήτρια η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη.
Τα εγκαίνια της φετινής έκθεσης εικαστικής δημιουργίας της “Ίριδας” (“Γυναικών Ιριδίσματα”, ο τίτλος της) την περασμένη Παρασκευή, 11 Μαρτίου με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας. Πρόεδρος της “Ίριδας” η Ζαχαρένια Σημανδηράκη. Η παρουσίαση του 15ου τόμου της Έκδοσης του “Εν Χανίοις” χθες, Δευτέρα 14 Μαρτίου στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου (Μεγάλο Αρσενάλι) Χανίων. Επιμελήτρια (διαχρονική) της Έκδοσης η Ζαχαρένια Σημανδηράκη. Για την και πρόεδρο της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων, ειδική Συνεργάτιδα των Γενικών Αρχείων του Κράτους και στις δυο περιπτώσεις, ο λόγος. Απού φελά, παντού φελά! Πάντα σε ρόλο δημιουργού, κι όχι προπέτη, για να θυμηθώ τον Κοπέρνικο.
Όχι τόσο άγριος, σχεδόν φιλικός ο… “Φίλιππος” που ήρθε, ψιλοχιόνισε και απήλθε. Στο καλό και να μας ξανάρθεις, κι αν δεν ξανάρθεις στείλε μας τον… κολλητό σου τον… “Ναθαναήλ”. Δεδομένη η καλοσύνη του. Αν σου περνά, που δεν νομίζω ότι σου περνά… Άλλη κουβέντα αυτή!.
