∆ηµόσιες σχέσεις και δηµοσιογραφία

«Ακούω στο ραδιόφωνο τους ρεπόρτερ των οµάδων και νοµίζεις ότι είναι το γραφείο Tύπου του Παναθηναϊκού, του Ολυµπιακού, του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ, ή ότι είναι ο αντιπρόεδρος και ο πρόεδρος της οµάδας που µιλάνε και όχι δηµοσιογράφος…».
Αυτά έλεγε το πρωί της Κυριακής σε αθλητικό ραδιόφωνο ο προπονητής -πλέον- Χουαν Ραµόν Ρότσα.
Πιστεύει κανείς ότι έχει άδικο;
Αλλά ας µην µιλάµε για τους άλλους ας µιλάµε καλύτερα για µας, για τα δικά µας και όχι τα αθλητικά. Έρχονται στα Χανιά υπουργοί, επικεφαλής και εκπρόσωποι κοµµάτων, έχουµε βουλευτές, δηµάρχους, περιφερειάρχες, αντιπεριφερειάρχες,… που φυσικά θέλουν να πουν τα δικά τους και ειδικά οι πρώτοι ξεκαθαρίζουν πολλές φορές ότι δεν θα απαντήσουν σε ερωτήσεις!
Όταν δε, διατυπώνονται ερωτήσεις κυριαρχούν οι δηµοσιοσχεσίστικες, το κάλεσµα στον υπουργό «να µας πει ό,τι θέλει», τα “κολλητηλίκια” και τα “χτυπήµατα στην πλάτη”.
Λες και αυτά ενδιαφέρουν την κοινωνία! Λες και αν εκφράσεις τους προβληµατισµούς, τις αγωνίες, τα αληθινά ζητήµατα και προβλήµατα θα θιχτεί το “προφίλ” του κυρίου υπουργού!
Και στο κάτω-κάτω ας ενοχληθεί ο κ. υπουργός, τη δουλειά του αυτός, τη δουλειά µας εµείς!
Έχουµε λοιπόν και εµείς οι εργαζόµενοι στα Μέσα Ενηµέρωσης τη δική µας ευθύνη, που δεν είναι η µεγαλύτερη, ούτε η µόνη, για την πολύ κακή κατάσταση στον χώρο µας στην Ελλάδα.
Για αυτό και ένα µεγάλο µέρος της κοινωνικής πλειοψηφίας απαξιώνει, γυρίζει την πλάτη, αντιµετωπίζει µε απέχθεια και µίσος µερικές φορές το δηµοσιογραφικό επάγγελµα…