Οι σκέψεις του παγκόσμιου κοινωνικού συνόλου κινούνται στην καθημερινότητά του, σ’ έναν ορίζοντα προβλημάτων που δεν θα ξεπερασθούν και θα παραμείνουν άλυτα, θα τα βρουν μπροστά τους όλοι οι άνθρωποι.
Οι πολιτικοί εδώ και αιώνες συγκρούονται για την εξουσία και συνεχίζουν το ίδιο μέχρι σήμερα, παρά την εξελικτική πορεία του ανθρώπινου είδους.
Οι χώρες της Ευρώπης έχουν πληγεί από την κρίση των ενεργειακών πόρων, που είναι η συνέχεια των κλιματικών μεταβολών. Γι’ αυτό το ζήτημα οι κοινωνίες των πλουσιότερων χωρών, που έχουν υπερβεί τα όρια του συναγερμού, προχώρησαν στον περιορισμό χρησιμοποίησης των ρυπογόνων εκπομπών με σχέδια που διαπνέονται μόνο από θεωρίες, γιατί στην ουσία δεν έγινε τίποτα έως τώρα. Τούτο αποδεικνύεται απ’ το γεγονός ότι ο καιρός τρελάθηκε σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Η χώρα μας, παρά τις πομπώδεις διακηρύξεις για πράσινη ενέργεια, δηλαδή Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε.) και το φύτευμα εκατοντάδων ανεμογεννητριών που προκαλούν ανυπολόγιστες ζημιές στη φύση, στη θάλασσα και στη στεριά, θα βρεθεί σε δυσχερή θέση. Θα προκύψουν νομικά θέματα, όπως και σε άλλα κράτη, με τις πολυεθνικές στο θέμα ιδιοκτησίας του βυθού της θάλασσας που θα στηρίζονται οι ανεμογεννήτριες, και για τα καλώδια που θα τον διασχίζουν για να μεταφέρουν την ενέργεια μέχρι τις ακτές. Στη δεύτερη περίπτωση καταστρέφεται η χλωρίδα και η πανίδα.
Η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών τόξων σε άλλοτε εύφορες καλλιεργούμενες εκτάσεις παραγωγής δημητριακών και πολλών ειδών της διατροφικής αλυσίδας είναι συνεχώς εξαρτημένη από τα ορυκτά καύσιμα. Τα κέρδη τα καρπώνονται οι πολυεθνικές, ενώ τις ζημιές τις μοιράζονται οι μη προνομιούχοι.
Μεγάλοι επαγγελματικοί όμιλοι και επιχειρήσεις επενδύουν σε χώρους αποθήκευσης φυσικού αερίου που θα χρησιμοποιείται στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος για οικιακή και επαγγελματική χρήση και για ηλεκτροκίνηση στα μέσα μεταφοράς.
Όμως ο καταναλωτής θα συνεχίσει να χάνει την αγοραστική του δύναμη, τα κέρδη απ’ αυτή τη νεοφανή δραστηριότητα και η συνεχής ροή του πλούτου του κατακερματισμένου κόσμου θα μπαίνει στα ταμεία της «παγκόσμιας ελίτ» των εκατομμυριούχων, όπως φάνηκε στο φετινό οικονομικό φόρουμ του Νταβός.
Δεν είναι ξεκαθαρισμένο, ούτε κατ’ ελάχιστον, ποιες είναι οι υποχρεώσεις της υπάρξεως μας στον κόσμο, με ποιον τρόπο θα καλυτερεύσουμε τις σχέσεις μας με τον πλησίον μας, πώς θα οργανωθεί το κύτταρο της κοινωνίας, η οικογένεια, πώς θα διατηρούνται τα ήθη και τα έθιμα, πώς εμείς οι Έλληνες θα πολλαπλασιαζόμαστε, να μη λιγοστεύουμε, και πώς θ’ αντιπαρερχόμαστε τις συγκρούσεις ανάμεσα στο παλιό και στο νέο. Δυστυχώς, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τι θέλουμε και εν τούτοις μ’ αυτά που κάνουμε, απαιτούμε, για να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας!
