Οι δυνατοί της παγκόσμιας οικονομίας με τις αποφάσεις που παίρνουν δημιουργούν μια περαιτέρω διεύρυνση των ανισοτήτων μεταξύ πλούσιων και πτωχών και δε φαίνεται κάποιο σημάδι στον ορίζοντα που να δείχνει αλλαγή πλεύσης. Διεθνείς τραπεζίτες έχουν αναλάβει τα οικονομικά του κόσμου. Εκτυπώνουν τόσα χαρτονομίσματα όσο θέλουν, συνωμοτούν για να χειραγωγήσουν τα παγκόσμια επιτόκια, να ξεπλύνουν χρήματα για αδίστακτους φορείς και γενικά να λειτουργούν πάνω από το νόμο. Οι συντάξεις έχουν μικρύνει σε αφάνταστο βαθμό στο σύνολο της οικουμένης. Η κοινωνική ασφάλιση είναι υπό διωγμό. Οι δαπάνες συνεχίζουν να αυξάνονται για τα τρόφιμα, την ενέργεια, την υγειονομική περίθαλψη και άλλα βασικά στοιχεία…
Eμείς οι Έλληνες έχουμε βιώσει πολύ καλά στο πετσί μας όσα προαναφέρω στο σημερινό μου σημείωμα.
Δεν πρέπει να χάσουμε από την οπτική μας τη διαπίστωση που συνάγεται από το σχήμα που ακολουθεί, που δείχνει περίτρανα ότι το τραπεζικό σύστημα ήταν και παραμένει αδηφάγο, με βασικό σερβιτόρο των γευμάτων του τις κυβερνήσεις πλουσίων και πτωχών, και ένα αποσκελετωμένο λαό που έχει στο μικρό πιάτο του ένα κόκαλο, τα ρούχα του είναι μπαλωμένα και προσπαθεί μέσα από την αξιοπρέπειά του να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Εκατομμύρια άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι είναι μύθος το δυτικό όνειρο. Και όσοι δεν το καταλαβαίνουν, ή δεν το μαθαίνουν νωρίτερα, ζώντας σε ζωώδεις συνθήκες και σε αλύπητους πολέμους, έρχονται αποπνιγμένοι μέσα σε σαπιοκάραβα, να το μάθουν όταν φτάνουν στα δικά μας χώματα, της αναπτυγμένης δύσης: Ότι δεν είναι εκείνοι που εργάζονται σκληρά και υπακούν στους κανόνες που πάνε μπροστά, αλλά μάλλον εκείνοι που κάνουν τους κανόνες, και τους αλλάζουν όπως κρίνουν κατάλληλο.
Το χρέος είναι εκτός ελέγχου. Αντιμετωπίζουμε πολλούς πολέμους τρισεκατομμυρίων δολαρίων, και ευτυχώς η πλειοψηφία των ανθρώπων δηλώνουν ότι είναι αντίθετοι.
Σήμερα οι πολιτείες αντιμετωπίζουν τους πολίτες σαν εγκληματίες. Η ιδιωτικότητα φαντάζει σαν ένα όνειρο και ο περιορισμός των ελευθεριών των ανθρώπων είναι ότι πιο ανώδυνο, αλλά συνάμα και ψυχοφθόρο. Υπάρχουν εκατομμύρια κάμερες που βλέπουν – σε κάθε γωνιά του δρόμου και φανάρι, σε κάθε αεροδρόμιο, και σιωπηλά από τον ουρανό. Οι κλήσεις παρακολουθούνται, παρατηρείται η διαδικτυακή κίνηση του καθενός μας.
Και τουλάχιστον οι αναλυτές δεν κρύβουν να σημειώνουν ότι «Οι υπόλοιποι από εμάς πληρώνουμε για όλα αυτά με τα σκληρά κερδισμένα χρήματα και τις ελευθερίες μας. Είμαστε οι Outsiders.»1
Δείτε τι μπορεί να σημαίνει μια τέτοιου είδους ανάλυση:
1. Οι τραπεζίτες δεν μπορούν να κρύψουν τον απίστευτα υψηλό κίνδυνο
Τα αποθέματα αυξήθηκαν έντονα μέσα στην εβδομάδα, καθώς οι δείκτες έφθασαν τα υψηλότερα επίπεδα όλων των εποχών. Εν τω μεταξύ, το δολάριο ΗΠΑ υπέστη απότομες πωλήσεις. Παρατηρήστε ότι το δολάριο έχει συρρικνωθεί για ολόκληρο το μήνα Σεπτέμβριο, παρόλο που η Fed πρόκειται να αυξήσει τα επιτόκια ξανά. Ο ΟΠΕΚ καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να διατηρήσει τις τιμές του πετρελαίου πάνω ή κοντά στα 70 δολάρια το βαρέλι, για να συγκρατήσει τη χρηματιστηριακή αγορά.
2. Μαζική έλλειψη αργύρου για να κλονιστεί η παγκόσμια αγορά
Η παγκόσμια αγορά αργύρου αντιμετωπίζει ελλείμματα δεκάδων εκατομμυρίων ουγκιών αργύρου ετησίως έως το 2020. Σημειώσαμε σε προηγούμενο σημείωμά μας ότι η τιμή από 15$ η ουγκιά μπορεί να φθάσει στα 500 ή ακόμη και στα 1.000 $/ουγγιά. Φαίνεται ότι οι δισεκατομμυριούχοι επενδυτές όπως ο Elliot Sprott και ο Hugo Price το θεωρούν μια σημαντική ευκαιρία για να κερδίσουν χρήματα. Αλλά ο μέσος επενδυτής δε θα μπορούσε να αρπάξει την ευκαιρία για κέρδη.
3. Οι τραπεζίτες μιλούν για ύφεση
Η Goldman Sachs, η οποία έχει μακρά ιστορία παρουσίασε πρόσφατα αρκετές μελέτες που δείχνουν πόσο επικίνδυνη είναι η χρηματιστηριακή αγορά και βρίσκεται σε επικίνδυνο έδαφος – όπου τείνουν να αναπτύσσονται οι υφέσεις. Αρκετές μεγάλες τράπεζες και ερευνητικές εστίες έχουν προειδοποιήσει για μια επικείμενη ύφεση στον ορίζοντα, επικαλούμενοι την καμπύλη αντιστροφής των αποδόσεων, τις ακραίες υπερτιμήσεις, τις εμπόλεμες εμπορικές συναλλαγές, το αδύνατον να εξοφληθεί δημόσιο χρέος (σε παγκόσμιο επίπεδο το χρέος αυτό είναι ήδη χρεοκοπημένο2). Ωστόσο, η Goldman Sachs που δίνει μονίμως υπουργούς οικονομικών στις ΗΠΑ, αλλά προσλαμβάνει και πρώην προέδρους της Κομισιόν3, λέει ότι δεν υπάρχει πάνω από 35% κίνδυνος για ύφεση. Η αναστροφή της καμπύλης απόδοσης οδηγεί σε ύφεση. Η σημερινή χρηματιστηριακή αγορά είναι κατά 63% ακριβότερη από ό, τι στις τελευταίες έξι αναστροφές καμπύλης αποδόσεων (κατά μέσο όρο), γεγονός που καθιστά τη σημερινή κατάσταση πολύ πιο επικίνδυνη.
Είναι προφανές ότι η παγκοσμιοποίηση πραγματοποίησε το σύνολο των στόχων της. Όποιος από εμάς τους απλούς ανθρώπους το καταλάβει καλύτερα, μπορεί ίσως και να μειώσει τα αποτελέσματα της χαώδους κατάστασης που δημιουργείται βαθμηδόν. Δεν παρουσιάζουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον ούτε αναλύσεις για μείωση των κινδύνων, ούτε αντιμετώπιση των κρίσεων. Η παραγωγή είναι μια απλή διέξοδος ακατέργαστη που μπορεί να παρατείνει την αγωνία του γέροντα που βγαίνει σιγά – σιγά η ψυχή του. Θα δούμε έπειτα τι θα ακολουθήσει το καπιταλιστικό σύστημα. Ο Σπάρτακος δεν εισακούεται πλέον.
1. https://www.outsiderclub.com/about
2. Μέχρι το 2020, η Fed προβάλλει έξι επιπλέον αυξήσεις των επιτοκίων, ενώ η αγορά αναμένει τέσσερις επιπλέον αυξήσεις επιτοκίων. Με 21,49 τρισεκατομμύρια δολάρια εθνικού χρέους που αυξάνονται συνεχώς και ψηλότερα, προσπαθώντας να πληρώσω αυτό το χρέος πρόκειται να σπάσει κάτι σύντομα.
3. Υπενθυμίζω την ντροπή των Ευρωπαίων τον πρώην πρόεδρο Μπαρόζο που προσλήφθηκε στην τράπεζα αυτή, χωρίς άγος για κανέναν.
Τα πιο θερμά μας συγχαρητήρια για το σπουδαίο κοινωνικό – οικονομικό δοκίμιό σας. Έτσι, δυστυχώς, είναι η σημερινή κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Η Παγκοσμιοποίηση θεριεύει και… θερίζει ολάκερο τον κόσμο. Υπάρχουν τρόποι να αντισταθούμε σαν είμαστε ενωμένοι κι αγαπημένοι όλοι οι άνθρωποι της γης και δεν είναι του παρόντος να τους αναφέρουμε κι αναλύσουμε. Η Παγκοσμιοποίηση βασίζεται στο υπάρχον “έλλειμμα συναισθηματικής – πνευματικής ωριμότητας” , δηλαδή στο άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στα δύο βασικά δομικά στοιχεία των απανταχού της γης ανθρώπων, τον νού [λογική] δηλαδή και την ψυχή [συναίσθημα]. Είναι σπάνιας κοινωνικής σημασίας το ανωτέρω άρθρο του αγαπητού συνεργάτη των “Χ.Ν.” και βέβαια τον ευχαριστούμε πολύ. Με εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος ΧΑΝΙΑ.