Εκείνο που βλέπω τούτες τις ώρες για την Παλιά Πόλη των Χανίων, είναι μια θεωρητική αμηχανία για την ιδιοκτησία του ιδεολογήματος «τι πραγματικά θέλουμε να κάνουμε στο Μνημείο;» και είναι τέτοια η αμηχανία -που εφάπτεται με τα συμφέροντα- που όλες οι αποφάσεις έχουν μια διβουλία και μια “δεύτερη ανάγνωση”.
Στ’ αλήθεια τι θέλουν να κάνουν στην Παλιά Πόλη;
Ο γράφων ασχολείται με αυτό το θέμα από το 1989 και δεν κατανόησε ακόμη τη στοίχιση των πολιτικών αποφάσεων με το συλλογικό όραμα.
Θέλω να πω ότι άλλα πιστεύουν οι κάτοικοι, άλλα οι επιχειρηματίες, άλλα η Αρχαιολογία, άλλα η Δημοτική Αρχή.
Εκεί ανάμεσα ψάχνουν μια… χαραμάδα στο φως.
Και πάλι μέσα στην επικάλυψη των αρμοδιοτητήτων, πάλι σιωπητήριο, αναδίπλωση.
Τουλάχιστον ας συμφωνήσουν στ’ αυτονόητα, ως τεκμήριο πολιτικής αθωότητας και λογικής.
Χθες διάβασα στην εφημερίδα, ότι οι κάτοικοι ζητούν “αισθητική αναβάθμιση” και είμαστε αισίως στο… 2018.
Περί αυτονόητων λελυμένων ο λόγος.
Τζίφος.
Εδώ υπεισέρχεται η θεωρητική αμηχανία του κυρίαρχου ιδεολογήματος.
“Μνημείο, επιχείρηση ή τόπος αναψυχής;”
Aναντάμ-Παπαντάμ.
Η Παλιά (νέα) Πόλη…
2 Comments
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
“Μνημείο, επιχείρηση ή τόπος αναψυχής;” Και τα τρία βέβαια! Όπου υπάρχει λογική και συλλογική θεώρηση, αυτά συμβιώνουν και υποστηρίζουν το ένα το άλλο- έτσι γίνεται παντού στις παλιές πόλεις του πολιτισμένου κόσμου, μόνο εμείς εδώ βλέπουμε χαρακώματα ανάμεσα στα πάντα, για να αναδείχνει η κάθε ομάδα το δικό της. Ψάχνουμε την ισορροπία λοιπόν, μόνο που έχουμε έλλειψη από ισορροπημένους ανθρώπους, σε όλα ιδεολόγοι και γεμάτοι ιδιοτέλειες είναι, δυστυχώς.
Το ζητημα είναι εξισορροπηση μεταξύ μνημειων και επιχειρηματικοτητας!!!!!!!!πχ η υπαρξη clubs στο χωρο του βενετσιανικου λιμανιου είναι ανεπιτρεπτη….η υπαρξη καφε εστιατορίων είναι θεμιτη με αντίστοιχο σεβασμο και ενσωματωση αυτων στο αρχιτεκτονικο και ιστορικό περιβάλλοντα χώρο!!!!!!Σίγουρα απαιτείται ανάδειξη και φωταγωγηση κάποιων μνημειων!!!!!!