Η παλιά πόλη του Χειμώνα μοιάζει μελαγχολική αλλά είναι πανέμορφη. Χωρίς την πολυκοσμία του καλοκαιριού, είναι διαφορετική. Πιο μοναχική, πιο τρυφερή, πιο γραφική.
Με τα δικά της χρώματα και αρώματα. Τα τόσο μοναδικά και όμορφα που δεν σε αφήνουν ποτέ να βαρεθείς. Τόσο στο λιμάνι όσο και στα πίσω στενά.
Προπαντός τη νύχτα. Τότε που η βόλτα στα σοκάκια, γαληνεύει τη ψυχή, χαλαρώνει τον περιπατητή και τον γεμίζει με… θύμησες.
Κάποιοι νέοι, σαν ξωτικά της νύχτας -φοιτητές, θαμώνες, επισκέπτες, εστέτ, απλοί περιηγητές και μοναχικοί οδοιπόροι- κυκλοφορούν και αυτοί τις νύχτες στην παλιά πόλη του Χειμώνα.
Διασκεδάζουν σε μικρά μπαράκια ακούγοντας ροκ, τζαζ και άλλες μουσικές ή σε ταβέρνες παρέα με μουσικούς του λαϊκού και ρεμπέτικου ρεπερτορίου.
Γίνονται όλοι μια παρέα. Σαν να δημιουργούν την δική τους κοινότητα, έξω από τις συνήθειες και την “κανονικότητα” των πολλών. Συζητούν για τη μουσική, τον Κόσμο, το… μέλλον, την ελευθερία και ό,τι τους απασχολεί στην καθημερινότητά τους. Γνωρίζονται και ανακαλύπτονται… μεταξύ τους, σχηματίζοντας παρέες από το πουθενά, στα “κρυμμένα μυστικά” της παλιάς πόλης που παραμένει ζωντανή. Ανακαλύπτουν τα όχι τόσο γνωστά σοκάκια της και τους παράδρομους -γύρω από τον Τοπανά, την Σπλάντζια, το Καστέλι- με την καλά “κρυμμένη” ομορφιά.
Η παλιά πόλη κάθε εποχής είναι εδώ. Και μας καλεί να την γνωρίσουμε καλύτερα, να την αγαπήσουμε περισσότερο, σαν ζωντανό μνημείο της ιστορίας, και να την προστατεύσουμε.
