Οι παλιοί τοίχοι κρύβουν πολλές ιστορίες. Δεν στις λένε όμως από την αρχή. Για παράδειγμα όταν τους βάφεις αυτοί αντιστέκονται. Θα σου πετάξουν σοβάδες, θα σε βάλουν να τρίβεις με τις ώρες, δείχνοντάς σου το μάταιο της υπόθεσης.
Μόνο όταν κοντοσταθείς, δείχνοντας λίγο ότι εκτιμάς την ιώβεια υπομονή τους να στέκουν, μπορεί να σε συμπαθήσουν και να σου δείξουν κάτι από την λαμπρή περασμένη ζωή τους.
Θα γεμίσουν τον χώρο με χιλιάδες μικρά πολύχρωμα σχεδιάκια. Παιδικά όνειρα από μακριές νύχτες με χάρτες από άγνωστα νησιά, ελέφαντες που στέκουν στο ένα πόδι και δαίμονες που κρύβονται πίσω από αγαθά ροζ και μωβ χρώματα. Παραστάσεις από γάμους, γιορτές, κηδείες, έρωτες, και αποχωρισμούς.
Τότε ίσως θα μπορέσεις να ακούσεις, τις ομιλίες, τις φωνές, τούς καυγάδες, τα τραγούδια, τα γλυκόλογα, τα κλάματα. Μπορεί και να γευτείς τις ζεστές πίτες, τα μελομακάρονα, τα ρόδια. Αν ψηλαφίσεις με τα ακροδάχτυλα τα απόκρυφα μυστικά αυτών των τοίχων μπορεί να δεις όλες αυτές τις γενιές των ανθρώπων που έζησαν με αυτούς.
Οι παλιοί τοίχοι έχουν πολλά να πουν. Μόνο που και εμείς θα καλύψουμε τα παλιά χρώματα όπως έκαναν και οι προηγούμενοι. Ένα στρώμα ακόμα θα προσθέσουμε στην παλέτα του χρόνου. Και ίσως, ποιος ξέρει, κάποτε, όταν θα έχουμε φύγει, μπορεί και για μας να μιλήσει ο παλιός τοίχος, στους νέους ενοίκους αυτού του παλιού σπιτιού.