Έφυγε πριν λίγες µέρες από τη ζωή ο Μιχάλης Ανδριανάκης, ένας ιδεολόγος, ένας οραµατιστής αρχαιολόγος που είχε αφιερώσει την ζωή του στην προστασία του µνηµειακού πλούτου του τόπου µας, µέχρι τέλους.
Αµέτρητοι οι αγώνες του και καθοριστικές οι παρεµβάσεις του για τη διάσωση µνηµείων που φέρουν την προσωπική του σφραγίδα ως αρχαιολόγος. ∆εν είναι µόνο το έργο που άφησε πίσω του ως αρχαιολόγος και προϊστάµενος επί σειρά ετών της 13ης και της 28ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης: η ανάδειξη των οχυρώσεων της παλιάς πόλης των Χανίων, ο Βυζαντινός Περίβολος και οι Βενετσιάνικες Οχυρώσεις, οι οχυρώσεις της Σπιναλόγκας, η αποκατάσταση σηµαντικών µνηµείων, όπως ο ναός του Μιχαήλ Αρχαγγέλου στην Επισκοπή Κισσάµου, του Αγ. Νικολάου στα Κυριακοσέλια Αποκορώνου, του Αγ. Νικολάου στη Μονή Σελίνου, του Αγ. Ιωάννη στο Στύλο Αποκορώνου, των Αγ. Αποστόλων στη Χώρα Σφακίων, η παλαιοχριστιανική βασιλική της Αλµυρίδας, ο Άγ. Ιωάννης Ελεήµονας και η Μονή των Τζαγκαρόλων, ο Άγ. Ιωάννης ο Ξένος και τα καθιδρύµατά του σε Αλικιανό, Σφακιά κ.ά. Η διενέργεια αρχαιολογικών τοµών στον χώρο του Εθνικού Σταδίου Χανίων στο πλαίσιο διερεύνησης της δυνατότητας κατασκευής υπόγειου χώρου στάθµευσης στον χώρο αυτού.
Ο διακεκριµένος αρχαιολόγος ήξερε τη σηµασία της εκπαίδευσης του κοινού µε στόχο την προστασία της πολιτιστικής κληρονοµιάς του, για αυτό συµµετείχε ενεργά σε κάθε πρωτοβουλία όπως η ‘‘Πρωτοβουλία ενάντια στην εκχώρηση των µνηµείων στο λόφο Καστέλι’’, αρθρογραφούσε τακτικά µε τεκµηριωµένο και αιχµηρό λόγο µέσα από τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’, χρησιµοποιούσε το διαδίκτυο για να προβάλει και να εξηγήσει το χθες και το σήµερα µνηµείων µέσα από φωτογραφικό υλικό, είχε εκδώσει βιβλία παρουσιάζοντας πρόσφατα την έκδοση ‘‘Χανιά: Μνηµεία και µνήµη’’ ενώ ποτέ δεν αρνήθηκε την βοήθειά του κάθε φορά που δηµοσιογραφικά ζητούσαµε πληροφορίες τεκµηρίωσης µνηµείων για ιστορικά αφιερώµατα.
Κάποια στιγµή του είχα πει πόσο χρήσιµες ήταν οι δηµοσιεύσεις ιστορικού περιεχοµένου που έκανε και η απάντηση του ήταν πως «µα για αυτό τα κάνω! Για να τα βλέπει ο κόσµος και να µαθαίνει».
Στην τελευταία µας κουβέντα για τα ‘‘Χανιώτικα νέα’’, µε αφορµή το τελευταίο του βιβλίο, ο ίδιος είχε επισηµάνει πως στόχος, όπως και πολλών άρθρων του στον Τύπο, ήταν «η ενηµέρωση του πολίτη – κληρονόµου του µνηµειακού πλούτου και η προστασία του. Και στα θέµατα αυτά, αν και απόστρατος ‘‘δεν ησυχάζω’’».
Και πράγµατι δεν ησύχαζε.
Συνεχείς οι παρεµβάσεις και οι προτάσεις του για τον λόφο Καστέλι µέσα από αρθρογραφία του στα ‘‘Χ.ν.’’ ενώ λίγες µέρες πριν το φευγιό του είχε µεταβεί στα Θοδωρού, σε εκδήλωση για την αυτοθυσία του Ενετού B. Giuliani και της φρουράς στο κάτω κάστρο της νησίδας.
Τα Χανιά του χρωστάνε πολλά και µακάρι το έργο του, η πυγµή, η µαχητικότητα του, οι αγώνες του να βρουν άξιους συνεχιστές, γιατί σίγουρα υπάρχει η γενιά που γαλουχήθηκε µαθαίνοντας δίπλα του και συµπορεύτηκε µαζί του, για την προστασία της Αρχαιολογικής, Πολιτισµικής και Αρχιτεκτονικής µας κληρονοµιάς, που κι εκείνος τόσο αγάπησε. Σε εµάς που συνεργαστήκαµε µαζί του, σίγουρα θα λείψει πολύ. Αλλά και από την χανιώτικη κοινωνία ως ενεργός πολίτης.
Καλό ταξίδι στο φως κ. Μιχάλη! Το έργο σου πνευµατική παρακαταθήκη, θα συνεχίσει να µας εµπνέει και να µας καθοδηγεί.
