Η παραίτηση – αποπομπή… Κοτζιά

Η αλήθεια είναι, ότι μουγκαθήκαμε στο άκουσμα της είδησης, ότι ο Κοτζιάς φεύγει από το Yπουργείο εξωτερικών… το οποίο πλέον μένει ορφανό. Βεβαίως ανέλαβε καθήκοντα υπουργού ο πρωθυπουργός, χωρίς να έχει όμως ούτε τις γνωσεις αλλά ούτε και τον χρόνο, για να ασχοληθεί με το κρίσιμο Υπουργείο… Πήγε εκεί μόνο και μόνο για να πιέσει ή και να εκβιάσει τον συγκυβερνήτη του, να μην επεμβαίνει πλέον στην εξωτερική πολιτική. Είναι ξεκάθαρο ότι ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να επιβληθεί στον υπουργό του, ο οποίος βλέποντας τον κίνδυνο να μην μπει στη βουλή στις επόμενες εκλογές, ασκεί πλέον προσωπικές πολιτικές. Ο πρωθυπουργός βεβαια μας διαβεβαίωσε, ότι: «από εδώ και στο εξής, όποιος εκπροσωπεί τη χώρα στο εξωτερικό θα βρίσκεται με το καπέλο της εθνικής γραμμής». Να υποθέσω, ότι η πρόσκληση προς το αμερικανικό πεντάγωνο για ακόμα περισσότερες στρατιωτικές βάσεις, δεν είχε το καπέλο της εθνικής γραμμής; Και είναι απορίας άξιον, ο πολέμιος της συμφωνίας των Πρεσπων, πώς κατάφερε να εκπαραθυρώσει τον εμπνευστή και αρχιτέκτονα αυτής της συμφωνίας… μιας συμφωνίας που όταν πέρασε από το κοινοβούλιο των Σκοπίων, ήταν μέρα χαράς για την εξωτερική μας πολιτική κατά τον πρωθυπουργό μας. Κι όμως ο πρωθυπουργός δεν τον στήριξε στο υπουργικό συμβούλιο, όταν ο “εταίρος”, του πετούσε λάσπη. Αυτή η ουδέτερη στάση του κ. Τσίπρα και η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου… «όποιος δυσφορεί στη διαδρομή τότε πρέπει να κατέβει από το τραίνο» ήταν αυτό που εξανάγκασε τον πρώην υπουργό να παραιτηθεί. Οπως ακριβώς εξαναγκάστηκε να φύγει από την κυβέρνηση και ο τότε υπουργός Παιδείας κ. Φίλης. Να θυμίσω τι είπε ο εταίρος τότε: «…τον μπλοκάραμε, θα τον ξαναμπλοκάρουμε, όποιον κύριο Φίλη, αν έχει ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές της συνεργασίας μας…». Πιθανότατα και ο κ. Κοτζιάς ξεπέρασε τις κόκκινες γραμμές… και ποιες είναι αυτές; Και γι’ αυτό έπρεπε να φύγει.
Διερωτώμαι ο “εταίρος” του κ. Τσίπρα δεν ξεπέρασε τις κόκκινες γραμμές όταν δήλωνε ότι: αν του ζητήσει ο Μακαριώτατος να ρίξει την κυβέρνηση θα το κάνει, ή όταν εναντιώνεται στην εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, εντός και εκτός της χώρας. Και μπορεί βέβαια να είναι σωστό αυτό που μας είπε ο πρωθυπουργός, ότι στις συμμαχικές κυβερνήσεις, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αλλά εδώ απ’ ό,τι διαπιστώνουμε υπάρχουν εκ διαμέτρου αντίθετες πολιτικές, όπως π.χ. για τον διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας και στην εξωτερική πολιτική, όπου ο μικρός εταίρος επιβάλει τελικά τη δική του θέση. Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που έφυγε και ο κ. Κοτζιάς από την κυβέρνηση. Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, κατηγορώντας όμως εταίρους… «…αυτοί που ρίχνουν λάσπη, έχουν βρώμικα χέρια…» και συνεταίρους…: «όταν αισθάνεσαι ότι υπάρχει ανακολουθία ανάμεσα στο σωστό και αυτό που γίνεται, πρέπει να παραιτείσαι», αφήνοντας και υπονοούμενα ο ιντελεκτουέλ πρώην πλέον υπουργός «Βαθιά να με θάψουν θέλησαν, ξέχασαν ότι είμαι σπόρος…» που προφανώς απευθυνόταν και στους δύο.