Το σύνθημα -θα το θυμάστε- ήταν ξεκάθαρο: «Η ελπίδα έρχεται!». Πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια και η ελπίδα δεν φαίνεται ούτε σαν ίσκιος. Επιπλέον και η υπομονή εξαντλήθηκε! Οι πολιτικοί στη χώρα μας φαίνεται πως κάθε νύχτα εκλογών αλλάζουν μάσκες και μυαλά! Από την επόμενη της νίκης τους δείχνουν πια να μην αντιλαμβάνονται τα χθεσινά προβλήματα που υπόσχονταν ότι θα λύσουν «σε μια συνεδρίαση και με έναν νόμο!». Ο πολιτικαντισμός, βλέπετε, υπερισχύει της σωστής αντιμετώπισης των πραγμάτων.
Ετσι, για έξι χρόνια, είμαστε θεατές του ίδιου έργου. Οι πολιτικοί/ηθοποιοί παραμένουν βαθιά προσηλωµένοι στις ίδιες παλαιοπολιτικές συνήθειες και πρακτικές που µας έφεραν εδώ: στην αξιακή, οικονομική και πολιτική χρεοκοπία της χώρας. Οι νοήμονες πολίτες σήμερα είναι πέρα για πέρα απογοητευμένοι γιατί αυτούς που ψηφίζουν ως δήθεν “νέους” πολιτικούς, “μη διαπλεκόμενους” και με “ηθικά πλεονεκτήματα” έναντι των άλλων, αποδεικνύονται τελικά ότι εγκλωβίζονται στη λογική του πολιτικού κόστους, στο ρουσφέτι, στην πάση θυσία διατήρηση του θώκου.
Πράγματα δηλαδή που πιστεύαμε πως η κρίση θα ανάγκαζε το συνολικό πολιτικό μας σύστημα να υπερβεί. Οχι, η υπέρβαση δεν ήρθε. Η πολιτική συμπεριφορά, ακόμη και με τη δεύτερη φορά αριστερή κυβέρνηση, επέστρεψε στις πρώτες μεταπολιτευτικές δεκαετίες, ενώ και οι πολίτες δεν αλλάζουν νοοτροπία, όταν διαπιστώνουν ότι μόνον “έτσι γίνεται η δουλειά” τους, όπως δηλαδή πριν την κρίση.
