Η πισίνα της κακοδαιμονίας

Ο τραγέλαφος της κρατικής κακοδαιμονίας σημαδεύει τις επισημάνσεις των “Χ.Ν.” για το κλειστό Κολυμβητήριο Ακρωτηρίου.
Ενα έργο που κόστισε έξι εκατομμύρια ευρώ στον Ελληνα φορολογούμενο, έγινε έρμαιο βανδάλων που χαβαλεδιάζουν καταστρέφοντας.
Η πόλη θρηνεί επί των ερειπίων της κυνικής εγκατάλειψης, θρηνεί για τους “αρχάγγελους” των ημιτελών έργων, θρηνεί για την ίδια της την υπόσταση που αδυνατεί να βρει λειτουργικές λύσεις στα υποτυπώδη.
Διότι είναι υποτυπωδώς αυτονόητο, όταν δαπανάς τέτοια ποσά για ένα τέτοιο κολυμβητήριο ότι τουλάχιστον (αν δεν μπορείς να το λειτουργήσεις) πρέπει μέχρι να συμβεί αυτό να μπορείς να το φυλάσσεις από κάθε υπαρκτό κίνδυνο.
Και δεν μπορεί η τοπική κοινωνία να καταπιεί ακόμη μία μισοτελειωμένη δουλειά, ακόμη ένα “ναυάγιο” υποσχέσεων, ακόμη μια συλλογική μελαγχολία για αθλητικά έργα που σε λίγο θα θυμίζουν… το νεκροταφείο μιας “υπερένδοξης” εποχής.
Η κατάντια των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στην Αθήνα νομίζω ότι μας ήταν αρκετή.
Τα Χανιά ζητούν το αυτονόητο.
Να στρατευθούμε όλοι για να λειτουργήσει το κολυμβητήριο.
Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς…