Η πίστη που σώζει…

Δεν υπάρχει στιγμή να μη σκέφτομαι ότι οι καθημερινές, τα τελευταία χρόνια, συζητήσεις των συμπατριωτών μας αναλώνονται στα εμπόδια και τις δυσκολίες της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής μας και στην αναζήτηση τρόπων να τις ξεπεράσουμε. Προσωπικά, ανέκαθεν, έχω τη γνώμη ότι οι άνθρωποι με την πίστη στο Θεό και με την ευψυχία μπορούν να τα καταφέρουν και να σωθούν από τον όλεθρο. Το ίδιο, θαρρώ, ισχύει και για τα κοινωνικά σύνολα, το ευρύτερο και το στενότερο, στα οποία ανήκουμε και ως ενεργά μέλη τους ζούμε και δραστηριοποιούμαστε.
Ο Θεός, ως στοργικός πατέρας, σε συνέχεια της άδολης, ανιδιοτελούς και δυνατής πίστης των ανθρώπων, στις εντός ή εκτός προγράμματος φουσκοθαλασσιές της ζωής τούς προφυλάσσει από κάθε κακό. Και, συνάμα, στους γαλήνιους καιρούς προσφέρει ούριους ανέμους στην ανθρωπότητα για τα ταξίδια μας και μας δείχνει πώς να εμπιστευόμαστε αλλήλους ανά πάσα στιγμή…
Έχοντας μέρες να διαβάσω αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, πριν λίγες μέρες ξαναπροσπάθησα να βρω χρήσιμα για την καθημερινή μας ζωή μηνύματά τους και να τα μεταλαμπαδεύσω ως συνοδούς των ανωτέρω σκέψεών μου, όπως με έχουν διδάξει οι γονείς μου,  με τη σειρά μου, σε συγγενείς και φίλους. Και διάλεξα τον αγαπημένο μου Ξενοφώντα αυτή τη φορά…
«Η πίστη σου σε έσωσε! » , είπε ο Χριστός στη γυναίκα που της σταμάτησε την πολύχρονη αιμορραγία και της έσωσε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, τη ζωή. Τα ίδια λόγια συναντούμε πολύ συχνά στην Καινή Διαθήκη, ως απάντηση, κυρίως, του θαυματουργού Ιησού στις ευχαριστίες όλων όσους έσωσε από μιαν αρρώστια ή γλίτωσε από βέβαιο θάνατο και από δαιμόνια.
Αυτά τα λόγια του Χριστού, λοιπόν,  ξαναήλθαν στο νου μου όταν, στην  προαναφερθείσα  προ ημερών«επαφή»  μου με την αρχαία Ελληνική Γραμματεία, βρήκα ότι την ίδια πεποίθηση προσπαθεί να μεταδώσει στους στρατιώτες του μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του ως επικεφαλής των Μυρίων ο Ξενοφών. Οι θεοί, λέει, θάναι με το μέρος των Μυρίων, εφόσον αυτοί τήρησαν τους όρκους προς τα θεία και μ’ αυτόν τον τρόπο φανερώνεται ο σεβασμός και η πίστη τους.
Έτσι, από την  «Κύρου Ανάβαση»   (βιβλίο 3, κεφάλαιο 2, παράγραφος 10, μετάφραση Γ.Δ. Ζευγώλης), ας ξαναθυμηθούμε, μεταξύ άλλων, και τούτα τα ενθαρρυντικά λόγια του στο ξεκίνημα της απόπειρας επιστροφής των Ελλήνων μισθοφόρων στην πατρίδα παρά τις δυσκολίες που θα έβρισκαν στο δρόμο τους: «Έλεγα πρωτύτερα πως έχομε πολλές και βάσιμες ελπίδες να σωθούμε. Γιατί πρώτα πρώτα, εμείς φυλάμε τους όρκους των θεών, ενώ οι εχθροί και τους όρκους έχουν πατήσει και, αντίθετα προς αυτούς, έχουν παραβιάσει τις συμφωνίες. Αφού έτσι είναι τα πράγματα, οι θεοί φυσικά θα είναι εχθροί στους αντιπάλους μας και σύμμαχοι δικοί μας. Αυτοί έχουν τη δύναμη και τους μεγάλους να τους κάνουν γρήγορα μικρούς και τους μικρούς, όταν βρίσκονται σε κρίσιμες στιγμές, να τους σώζουν εύκολα, φτάνει να το θέλουν. Ύστερα θα σας θυμίσω και τους κινδύνους που πέρασαν οι πρόγονοί μας, για να ξέρετε πως σας ταιριάζει να είστε γενναίοι και πως οι γενναίοι σώζονται με τη βοήθεια των θεών και από τρομερούς κινδύνους».
Μετά από τα παραπάνω, έχετε εσείς τίποτα να συμπληρώσετε; Οι γονείς μου, στους οποίους αφιερώνεται η παρούσα δημοσίεψη, τέλος, μού λένε πάντα πως η πίστη στο Θεό και η εμπιστοσύνη στην καρδιά των ανθρώπων αρκούν και όλα όσα ονειρεύεστε και αγωνίζεστε νυχθημερόν θα γίνουν με τη βοήθεια του Μεγαλοδύναμου Πατέρα παρά τις (φαινομενικές ή/και πρόσκαιρες) αντιξοότητες και δυσκολίες …