«Ότι βλέπουμε είναι μια σκιά αυτών που δε βλέπουμε»
Μ. Λούθερ Κινγκ
Οι αισθήσεις είναι η πηγή όλων των γνώσεων μας για την υλική εξωτερική πραγματικότητα.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτα για τις μορφές της ύλης ή για τις μορφές της κίνησης παρά μονάχα με τις αισθήσεις μας.
Ο Καρτέσιος έλεγε «οι αισθήσεις μου με εξαπατούν συστηματικά και δεν θα πρέπει να βασίζομαι πάνω τους για να γνωρίσω τον κόσμο». Η άποψη ότι οι αισθήσεις μας παρέχουν τα βασικά υλικά της γνώσης με μικρές παραλλαγές, είναι διαχρονική στη φιλοσοφία και την υποστήριζε ο Αριστοτέλης 2500 χρόνια πριν αλλά και πάρα πολλοί φιλόσοφοι σήμερα. Οι αισθήσεις δεν πρέπει να συγχέονται με τα συναισθήματα γιατί οι πρώτες είναι ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος ενώ οι άλλες δημιουργούνται από το εσωτερικό.
Στην εποχή μας η αγάπη των αισθήσεων και περισσότερο του ‘’βλέπω’’ αυξάνει καθημερινά τη δύναμη της. Ο σφοδρός έρωτας του «οράν» και η προτίμηση του έναντι όλων των άλλων αισθήσεων έχει γίνει το πάθος της ζωής μας και καθημερινά ενισχύεται με την τηλεόραση, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τα μέσα μαζικής δικτύωσης (facebook – Instagram – twitter).
Η ψεύτικη εικόνα που πλασάρεται, η εικόνα του ιδανικού κόσμου , του τέλειου σώματος της αψεγάδιαστης ομορφιάς, ο μικροαστικός ναρκισσισμός, της ψεύτικης ζωής γενικότερα που όμως έχει την μεγάλη δύναμη να παγιδεύει και να προκαλεί εθισμό βιολογικό και ψυχολογικό, δεν μπορεί να αγνοηθεί. Η εικονική αυτή πραγματικότητα λειτουργεί σαν παντοδύναμη νέα θρησκεία εντός και εκτός μας, κατακτά το χώρο της ψυχής και της νόησης μας με συναρπαστικές αλλά σχεδόν πάντα παραποιητικές παραστάσεις για την συνείδηση μας.
Η μεγάλη δύναμη και γοητεία που ασκεί στη συνείδηση του κάθενος η πρόσληψη των κινητών ομιλούντων εικόνων και γενικότερα η αποτύπωση της εικονικής πραγματικότητας σηματοδοτεί την αλλαγή του συνειδησιακού κλίματος και την διάσπαση της ψυχικής μας ενότητας. Η ταχύτητα της εναλλαγής των εικόνων και περισσότερο των πλασματικών εικόνων καθιστά ένα ύπουλο και παραπλανητικό μέσο το οποίο αργά μεν αλλά σταθερά δε, διασπά την ανθρώπινη νόηση. Ο Δούρειος Ίππος έχει εγκατασταθεί για τα καλά μέσα στον ιδιωτικό μας χώρο. Η άλωση κυοφορείται εντός των τειχών. Η νέα γενιά διαπαιδαγωγείται ήδη δίχως αξίες και πρότυπα από γονείς που και οι ίδιοι έχουν σταδιακά εθιστεί στην κινούμενη εικόνα. Είναι μοιραίο λοιπόν να καταλήξουμε σε αδιέξοδα και ψυχική ανισορροπία αφού δεν είναι πιά σε θέση κανείς να συγκρίνει τα κλασσικά πρότυπα με τα διεφθαρμένα και κατάλληλα προσαρμοσμένα σύγχρονα θεάματα και να τα απορρίψει. Αυτή τη χωρίς ουσία και περιεχόμενο εικόνα μας προσφέρει το κατεστημένο που πολύ μικρή εώς και καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα της ζωής. Οι νέοι όλο και πιο πολύ παρασύρονται και εθίζονται στις απατηλές παραστάσεις των αισθητών πραγμάτων και έτσι ζουν χωρίς να το ξέρουν μέσα στο ψέμα.
Ο Δημόκριτος λέει ότι υπάρχουν δύο είδη γνώσης, η μία μέσω των αισθήσεων και η άλλη μέσω της διάνοιας. Εάν δεχτούμε ότι η αίσθηση του βλέπω κυριαρχεί στην ζωή μας τότε η γνώση που λαμβάνουμε μέσα από αυτήν είναι λανθασμένη και πολύ επικίνδυνη. Εάν δεν αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε την διάνοια μας και δεν μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα της αληθινής ζωής τότε το μέλλον μας διαγράφεται αμφίβολο. Είναι ευχή η επιστροφή της γνώσης μέσα από τη σκέψη και τη διάνοια και όχι μέσα από την εικόνα που προωθείται γύρω μας, για να μας δώσει την απαραίτητη δύναμη για ισορροπία, αυτοβελτίωση και εξέλιξη.
