Οι πλούσιοι και τα γαϊδούρια

Πάνε μήνες από εκείνο το απόγεμα που συμμάζευα το Αρχείο, που είχα κρατήσει από τον καιρό που ο παππούς μου πρώτος απ’ όλους, και τους συγγενείς και τους ξένους, είχε διαγνώσει και εμψυχώσει την αγάπη μου για την αρχαιοελληνική σοφία και τη μαγική της δύναμη στις ψυχές των κατοπινών. Και θα ‘θελα το ακόλουθο κείμενο του Σαμοσατέως συγγραφέα των ελληνιστικών ετών Λουκιανού, που φιλοξενείται στο σημερινό μου σημείωμα, να το αφιερώσω ως “χαιρετισμό” στον παππού και τη γιαγιά μου, που είχαν φύγει από τη ζωή φτωχοί από χρήματα, πλην πλούσιοι στην καρδιά, ασυγκίνητοι στα εφήμερα πλην ευσυγκίνητοι από τα μόνιμα.
«Επειδή πολλά και παράνομα κάνουν οι πλούσιοι», γράφει, λοιπόν,  σκωπτικά ο Λουκιανός, «αντίθετα με τους βιοτικούς κανόνες κλέβοντας και καταπιέζοντας και καταφρονούνε γενικώς τη φτωχολογιά, η Βουλή κι ο Λαός αποφάσισαν, όταν πεθάνουν οι πλούσιοι, τα σώματά τους να τιμωρούνται, όπως και των άλλων κακούργων, οι ψυχές τους, όμως, να ξαναγυρνάνε στην Επάνω Ζωή και να χώνονται στα γαϊδούρια και να μείνουνε σε τέτοια κατάσταση 25 μυριάδες χρόνια, γινόμενοι άλλοι γάιδαροι από γαϊδάρους, βαρυφορτωμένοι και υπηρετώντας πάντοτε τους φτωχούς. Και έπειτα από το χρονικό εκείνο διάστημα, θα τους επιτρέπεται να πεθάνουν. Αυτή την πρόταση την έκανε ο Κρανίων, ο γιος του  Σκελετίωνος από το Νεκροχώρι της φυλής Πτωματίδος.»
Παππούλη και Γιαγιάκα, και όλοι όσους η Μοίρα θέλησε να σας  πάρει από τη ζωή μας και να μας στερήσει την άδολη αγάπη, την ανιδιοτελή συντροφιά και τις σοφές συμβουλές σας, μη θλίβεστε που φύγατε από τον εφήμερης αξίας επίγειο κόσμο! Κι από τις δικές σας συμβουλές ετούτη εδώ, που φωλιά μαζί με όλες σας τις ορμήνιες βρήκε στην καρδιά μας, «Έχε τον γονέα ως διδάσκαλον και τον διδάσκαλον ως γονέα και κύριοι των παθών μας και μαθητές των παθημάτων μας εάν είμαστε, ο καθημερινός αγώνας για επιβίωση θα ξεπερνά κάθε μικρομέγαλο εμπόδιο!»,  είναι, θαρρώ,  μιαν από τις ατράνταχτες αποδείξεις πως ζείτε πάντα αθάνατοι μέσα μας  όσο ζούμε αφενός και ότι ο δικός σας πλούτος θα σας ξαναφέρει πλάι μας τη στιγμή που ο Θεός έχει ορίσει και δε θα μας ξαναχωρίσει κανείς αφετέρου· καλή αντάμωση!