Υπάρχει μια αδημονούσα κατήφεια στους Χανιώτες για το τι πρόκειται να συμβεί για την πόλη τους;
Το ερώτημα πλανάται στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο, αλλά από αστική αβρότητα, οι περισσότεροι κάνουν ότι δεν ακούν το ερώτημα.
Υπάρχει ένα κοινό μυστικό στα Χανιά. «Θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολύ περισσότερα, αλλά οι κρίσεις αυτοθαυμασμού και η απουσία πρακτικών αποτελεσμάτων στην καθημερινότητα, βάρυναν την πόλη».
Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τμήματα του ιστορικού ιστού και των περιαστικών περιοχών της πόλης που έμειναν αναξιοποίητα, αλλά εν τέλει θα ανακυκλώσουμε τη μίζερη και φαντεζί συζήτηση: «Καλά από μας τα περιμένατε όλα;».
Αδέσποτο, πολιτικό επιχείρημα που ομοιάζει… με την «κρύπτη της τίγρης».
Αν μπεις μέσα… δεν ξέρεις πώς θα βγεις.
Γι’ αυτό ο δημόσιος διάλογος στα Χανιά, όταν δεν είναι… αδέσποτος, θυμίζει την εξουσιαστική τροπή των γεγονότων.
Γι’ αυτό όσοι πολίτες ρωτούν, συνήθως δεν παίρνουν καμία απάντηση.
Παρατηρούμε τελευταία και μια αυτοσχεδιαστική οίηση που διόλου ανταποκρίνεται σε ρεαλιστικά δεδομένα.
Δηλαδή, πρώτα δίδονται οι ηχηρές διαβεβαιώσεις και μετά ακολουθούν οι επαφές με τις συναρμόδιες Υπηρεσίες.
Εκεί, δύσκολα μπορούμε να μάθουμε τις κωλυσιεργίες και την γραφειοκρατική χρονοτριβή που προκύπτει.
Βλέπετε υπάρχει και το πολιτικό κόστος για μια απόφαση που κόστισε ήδη πολύ ακριβά.
Η πόλη, όμως, τ’ αντέχει όλα…