29 Μαΐου 1453. Ημέρα Τρίτη, Καταραμένη ημέρα.
Η Βασιλεύουσα Πόλις, η Κωνσταντίνου πόλις, η πρωτεύουσα που τη θαύμασαν και την ζήλεψαν οι Αιώνες, η θρυλική πρωτεύουσα της άλλοτε πανίσχυρης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, μετά από τιτάνιο και άνισο αγώνα πέφτει στα χέρια του Σουλτάνου του Μωάμεθ του Β΄, του επονομαζόμενου Πορθητή.
Η χιλιόχρονη ονειρεμένη Καστροπολιτεία, το καμάρι της Ρωμιοσύνης, που πάνω στα τριπλά, πανίσχυρα, ανίκητα, ακυρίευτα, θεοδοσιανά τείχη της, αποκρούστηκαν αναρίθμητα κύματα βαρβάρων, και που όπως λέγουν οι ιστορικοί, η καταστροφή της μόνο με την καταστροφή της Καρχηδόνας, μπορεί να συγκριθεί, δεν υπάρχει πια.
Τα αίτια της πτώσης πολλά. Η απαρίθμηση τους δεν είναι του παρόντος. Εδώ μονάχα θα αναφέρουμε συνοπτικά, βάσει των ιστορικών αφηγήσεων του Ιστορικού της Αλώσεως Γεωργίου Φραντζή ή Σφραντζή, τα δύο συγκλονιστικά περιστατικά που συνέβησαν και άλλαξαν τον Ρουν της ιστορίας, καθώς και τον τραγικό Αυτοκρατορικό Επίλογο.
Ως γνωστόν η οθωμανική στρατιά που περικύκλωσε την Κωνσταντινούπολη αριθμούσε περίπου 250.000 άνδρες έναντι 8.000 περίπου Βυζαντινών. Κολοσσιαία η διαφορά.
Το οθωμανικό πυροβολικό, δηλαδή οι “μπομπάρδες” του εξωμότη Ούγγρου Ουρβανού, νύκτα και μέρα συνεχώς σφυροκοπούσαν τα τείχη, η θαλάσσια οδός είχε αποκοπεί από τα σουλτανικά καράβια. Και το πρωί της 29ης Μαΐου του 1453 τρεις σουλτανικές στρατιές είχαν αποτύχει να κυριεύσουν τη Βασιλεύουσα.
Ο Σουλτάνος τάχε χάσει και ετοιμαζόταν να διατάξει την αποχώρηση των στρατευμάτων του. Ο δε αυτοκράτορας Κων/νος Παλαιολόγος με δάκρυα στα μάτια ετοιμαζόταν να βροντοφωνάξει «ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ». Και τότε συνέβη το πρώτο τραγικό γεγονός.
Ο Αρχιστράτηγος των Βυζαντινών Ιωάννης Ιουστινιάνης δέχεται μολυβένιο σφαιρίδιο στο στήθος και σωριάζεται στη γη. Αμέσως τρέχει κοντά του ο Αυτοκράτορας μαζί με τον γιατρό του και του υπόσχεται κάθε δυνατή βοήθεια. Ο Ιουστινιάνης όμως ζητάει τον δικό του γιατρό, παίρνει τους 300 θωρακοφορεμένους Γενουάτες του και εγκαταλείπει τη μάχη. Τώρα στην πύλη του Αγίου Ρωμανού μένει μόνο ο Κων/νος και λίγοι δικοί του. Ο Μωάμεθ βλέπει ξαφνικά να αδειάζουν τα τείχη και αμέσως εκμεταλλεύεται το γεγονός. Εξαπολύει τους Γενιτσάρους του.
Τώρα ποιος θα αναχαιτίσει τους Γενιτσάρους;
Αλήθεια, ποιος;
Και τότε έρχεται και το δεύτερο συγκλονιστικό γεγονός. Η Κερκόπορτα! Ποιος την άνοιξε; Παραμένει μυστήριο. Οι Τούρκοι ορμούν αλαλάζοντας. Στρέφεται ο Κωνσταντίνος προς τον Άρχοντα Νοταρά που είναι και ο πρωθυπουργός του.
Να έρθουν οι εφεδρείες διατάζει.
Ποιες εφεδρείες… δεν υπάρχουν.
Τότε στρέφεται προς τη σωματοφυλακή του.
Αναγκαία σημείωση: Στον καιρό της παντοδυναμίας των βυζαντινών Αυτοκρατόρων 10.000 Σωματοφύλακες υπερασπίζουν τον Αυτοκράτορα. Τώρα μόνο 6 (έξι). Στρέφεται προς τους έξι. Λέει απλά. Εμπρός παιδιά πάμε να πεθάνουμε. Πετάει από πάνω του τον αυτοκρατορικό μανδύα του και αμέσως τον περικυκλώνουν οι τελευταίοι έξι σωματοφύλακες. Η τελευταία εξάδα.
Η θρυλική σωματοφυλακή του.
Κρατείστε και θαυμάστε ονόματα!
– Θεόφιλος Παλαιολόγος. Σαν αετός ορμά μπροστά και πλαισιώνει τον Αυτοκράτορα.
– Ο Δον Φραγκίσκος Τολέδος καλύπτει το δεξιό του βασιλιά του, και σαν αετός καταξεσκίζει τους Μωαμεθανούς.
– Το ίδιο και ο Ιωάννης Δαλμάτης.
– Και ο Ματθαίος Σγουρομάλλης δεν υστερεί.
– Και ο λεβέντης Καντακουζηνός πρωτοστατεί.
– Ο Άρχοντας Βρανάς κλείνει την εξάδα.
Και τότε γίνεται το απίστευτο.
Εκεί στην Πύλη του Ρωμανού η τελευταία εξάδα θαυματουργεί, μεγαλουργεί που λένε, κάνει θαύματα αντρειοσύνης. Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο σπρώχνει μακριά τους τρομερούς γενίτσαρους. Αυτό όμως δεν κρατάει πολύ, γιατί ο αγώνας είναι άνισος.
Ο Αυτοκράτορας, δεινός ξιφομάχος, αντιστέκεται γενναία, όπως επίσης και οι τελευταίοι έξι Υπερασπιστές της τραγικής πόλεως. Πρώτος πέφτει ο Κωνσταντίνος και από πάνω του ένας ένας οι Σωματοφύλακες του. Τον προστάτευαν ζωντανό. Τώρα τον προστατεύουν και νεκρό. Έπεσαν όλοι.
Η θρυλική τελευταία εξάδα και ο Αυτοκράτορα, ο τελευταίος των βυζαντινών Αυτοκρατόρων, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος- Δραγάσης- Δράκος. Ήταν 49 μόλις ετών. Εβασίλευσε 4 έτη και 4 μήνες. Και μία πάντα κατά τον ιστορικό Φραντζή λεπτομέρεια. Από τον Μέγα Βασίλειο μέχρι τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο 857 έτη.
Και άλλη μία: Από τον ΑΔΑΜ μέχρι τον Παλαιολόγο: 6982 έτη.
*Ο Γιάννης Κουρουτάκης
είναι λογοτέχνης- ιστορικός
» Ο υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ μιλά για τη σημασία αυτής
της εκλογικής αναμέτρησης έχοντας μπει στην τελική ευθεία
