» Οι πολίτες ευημερούν

Στην ιδανική πολιτεία ή έστω σε αυτήν που τα καθημερινά προβλήματα δεν είναι πολλά ή δυσεπίλυτα οι πολίτες ευημερούν και προκόβουν στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή τους.
Οι πολίτες, νομίζω, προοδεύουν, οσάκις:
– Σέβονται και προστατεύουν ο ένας τις ιδέες, την προσωπικότητα εν γένει, τα δικαιώματα, την τιμή και την αξιοπρέπεια του άλλου.
– Εφαρμόζονται απαρέγκλιτα όλοι οι (γραφτοί και δεν παραβιάζονται οι ηθικοί) νόμοι απ’ όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες σε όλους αδιακρίτως.
– Καταθέτουν με παρρησία τη γνώμη τους για τα κοινά καθημερινά προβλήματα, επιδιώκουν την ενεργό συμμετοχή τους στα κέντρα λήψης των αποφάσεων που αφορούν όλους και δεν αφήνονται εκουσίως ν’ άγονται και να φέρονται από επιτήδειους, οι οποίοι, για να επιβληθούν στους πολίτες ή για να τους ξεγελούν, φορούν μανδύα λαοφιλών τάχα πολιτικών ή έγκυρων δήθεν μέσων μαζικής ενημέρωσης.
– Περιχαρακώνεται, χωρίς, όμως, σκοτεινές προκαταλήψεις και προγονοπληξία, η πνευματική πατροπαράδοτη κληρονομιά από την “ισοπέδωση” της παγκοσμιοποίησης.
– Οι αμοιβές των εργαζομένων είναι ανάλογες των κόπων τους και περιθωριοποιούνται τα “παράσιτα”.
– Η πάντοτε εναρμονισμένη με τις απαιτήσεις των καιρών εκπαίδευση είναι δωρεάν για όλους και η παιδεία έχει χαρακτήρα ανθρωπιστικό.
– Ο στρατός σε καιρό ειρήνης είναι αρωγός μονάχα κοινωφελών έργων και σε καιρό πολέμου ασπίδα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας έναντι ξένων εισβολέων.
– Η φορολογία δεν “ρουφά το αίμα” των πολλών εις όφελος των ολίγων αλλά τα έσοδά της διατίθενται υπέρ του κοινωνικού συνόλου.
– Ο κόσμος και η πολιτεία αγκαλιάζουν σαν αδελφούς και φίλους και δίχως τις πάλαι ποτέ λακωνικές “ξενηλασίες” ή πρόθεση για “εκμετάλλευση” όλους τους ξένους που καταφτάνουν ως νόμιμοι μετανάστες γυρεύοντας δουλειά για να ζήσουν οι ίδιοι και οι οικογένειές τους.
– Οι πνευματικοί άνθρωποι δε σωπαίνουν, αλλά αναδείχνονται σε μπροστοκριούς των πολιτών στους δύσκολους ιδίως καιρούς, ακόμα και με στρατευμένη τέχνη αν χρειαστεί.
– Ο κλήρος διδάσκει σεμνά και ταπεινά το λόγο του θεού και διώχνει κάθε είδους φανατισμό ή νοσηρό πάθος από την ψυχή των ανθρώπων.
– Οι γιατροί τιμούν έμπρακτα τον όρκο του Ιπποκράτη, οι δημόσιοι υπάλληλοι παρέχουν ανιδιοτελώς τις γνώσεις και τις υπηρεσίες τους στους πολίτες και, τέλος, οι δικαστές και οι εκλεγμένοι στα δημόσια αξιώματα δεν ξεχνούν ότι πρέπει πιστά και με σωφροσύνη να υπηρετούν το λαό και όχι να τον παρασέρνουν ως ασύνετοι ηγήτορές του οι τελευταίοι στον “γκρεμό”.
Εσείς, λοιπόν, τι γνώμη έχετε για όλα τα παραπάνω;