Οι πολίτες που εκλιπαρούν

Με τα πολλά να και μια ακόμη εποχή όπου οι πολίτες απευθύνονται στους πολιτικούς, εκλιπαρώντας για τη σωτήρια λύση. Που αξιώσουν από αυτούς να τους βρουν τους τρόπους που θα τους βγάλουν από το παρατεταμένο τέλμα. Εν μέσω  κρίσης όμως, μεγάλη είναι η απουσία προσωπικοτήτων και παρουσιών στον πολιτικό χώρο. Οχι πως στο παρελθόν βρήκαν κάποιοι από αυτούς τη  λύση, άλλα έτσι ήθελαν να πιστεύουν οι πολίτες. Εχουν σκεφθεί όμως άραγε το ενδεχόμενο να αυτοοργανωθούν; Να αφήσουν για λίγο στην άκρη τις κομματικές προτιμήσεις και να αφιερωθούν τινί τρόπω στα κοινά; Μάλλον όχι. Προέχει και πάλι η ατομική επιβίωση και το προσωπικό βόλεμα. Ο λόγος είναι απλός και έχει να κάνει με την από δεκαετίες πεποίθηση ότι και πάλι στο τέλος θα βρουν τη λύση οι κοινοβουλευτικοί. Πως η δουλειά είναι δική τους. Η Βουλή όμως είμαστε εμείς. Και τη λιτότητα κάποιοι από εμάς την επέλεξαν. Τα μνημόνια επίσης με την ψήφο μας. Και πάλι ίσως κάποιοι στο μέλλον θα πριμοδοτήσουν  τους όποιους «κακούς», κατά άλλα, «μνημονιακούς». Ή τους σωτήρες «αντιμνημονιακούς», ειδικά αυτούς με τον αγκυλωτό σταυρό. Η ευθύνη είναι δική μας αναφορικά με τις επιλογές και τη χάραξη του μέλλοντος της χώρας. Ευθύνη των πολιτών είναι να δουν την αλήθεια και να μην πέσουν σε νέες κομματικές παγίδες.