Κύριε διευθυντά,
στον βαθμό, που ατομικά δικαιώματα εγγυώνται την ανεμπόδιστη άσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων και συνακόλουθα την προστασία των πολιτικών ελευθεριών, μπορούμε να μιλάμε για την πολιτική διάσταση των ατομικών ελευθεριών.
Μάλιστα, το ίδιο το Σύνταγμα συνδέει την ελευθερία με τα πολιτικά δικαιώματα στο άρθρο 5 παρ. 1 αυτού, όπου μεταξύ των άλλων ορίζεται ότι καθένας έχει δικαίωμα να συμμετέχει (και) στην πολιτική ζωή της χώρας. Και η αντίστοιχη υποχρέωση του κράτους να διασφαλίζει την ακώλυτη άσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων εξειδικεύεται, περαιτέρω, μέσα και από άλλες συνταγματικές διατάξεις που αναφέρονται στα ατομικά δικαιώματα. Όπως το άρθρο 14 Σ αναφορικά με την ελευθερία να εκφράζεις και διαδίδεις τους στοχασμούς σου (απαραίτητη προϋπόθεση και της πολιτικής ζωής), και το άρθρο 19 παρ 1 σχετικά με το απόρρητο της επικοινωνίας με οποιονδήποτε τρόπο (φραγμός και για κτήση αθέμιτου πλεονεκτήματος σε βάρος πολιτικού αντιπάλου, που θα μπορούσε να οδηγήσει και σε προσέλκυση-οικειοποίηση δικών του ψηφοφόρων και με τον τρόπο αυτόν σε αθέμιτη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος).
Έτσι, είναι αδιαμφισβήτητη η σχέση της προσβολής των ατομικών δικαιωμάτων -όσων είναι κρίσιμα για την προστασία των πολιτικών ελευθεριών- με την “τσέπη” του κοσμάκη, μολονότι όχι στενή και άμεση αλλά πολυδαίδαλη και έμμεση, κατά συνέπεια με σύνδεσμο ιδιαίτερα χαλαρό. Πράγματι, παρεμβάλλεται κάθε φορά η εκλογική διαδικασία, με ανεξακρίβωτη την έκταση του ως άνω αθέμιτου επηρεασμού, με τα αποτελέσματά της και ειδικότερα τις πολιτικές αποφάσεις, που έπονται και καθορίζουν τις οικονομικές τύχες των ανθρώπων.
Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα, λοιπόν, εξηγείται η “ψυχρή” στάση των τελευταίων, όπως αποτυπώνεται τώρα στις δημοσκοπήσεις, έναντι της παραβίασης του ατομικού δικαιώματος του απορρήτου των επικοινωνιών. Όπως φαίνεται δηλαδή, δεν αξιολογούν την πολιτική και οικονομική διάσταση και σημασία του.
