«Επειδή ένας πολιτικός ποτέ δεν πιστεύει αυτά που λέει, εκπλήσσεται όταν οι άλλοι τα πιστεύουν»
Σάρλ Ντε Γκωλ
Πώς μπορούν να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες για τους ανθρώπους και τους ηγέτες στη Γη, αυτή την εποχή; Πως θα κυβερνηθούν οι άνθρωποι, αφού το φως του Θεού έχει δώσει τη θέση του στο απόλυτο σκοτάδι, σε ένα κόσμο γεμάτο κάθε είδους πολιτικές και άλλες εξουσίες; Πως θα υπηρετηθεί, τώρα, η πλεονεξία και η αρχομανία της ανθρωπότητας; Πόσο πιθανό είναι να επιστρέψουμε και να βρούμε το νόημα και την ικανότητα, σε ανθρώπους και πολιτικούς που μπορούν να γίνουν οδηγοί και ηγέτες των ανθρωπίνων κοινοτήτων, αφού μια κοινότητα είναι αδύνατο να υπάρξει δίχως τη σωστή καθοδήγηση και την σοφή τάξη. Υπάρχει καμιά δυνατότητα, υπάρχει καμία ελπίδα, οι πολιτικοί να διαθέτουν την θεία αγάπη, την απαραίτητη σοφία και την θέληση για να γίνουν οδηγοί του λαού; Και πως ο λαός θα τους αναγνωρίσει ως οδηγούς στους οποίους έχει ανατεθεί να τον υπηρετούν και να τον φροντίζουν; Ποιοι είναι οι πολιτικοί που θα υπηρετήσουν τις αληθινές ανάγκες του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος ενός λαού; Υπάρχουν τέτοιοι πολιτικοί άραγε; Κι αν υπάρχουν, δεν βρίσκονται στην πολιτική σκηνή. Η δυστυχία λοιπόν του λαού, είναι ακριβώς αυτή η ανικανότητα των πολιτών να κατανοήσουν τι συμβαίνει με τους ηγέτες – πολιτικούς τους. Όμως αυτή η ανικανότητα συντηρείται και επιβάλλεται από τον ίδιο το λαό. Αυτός που κατακρίνει, είναι αυτός που ζητά χάρες, αυτός που μισεί, είναι αυτός που θέλει να τον αγαπούν και να τον προσέχουν, αυτός που ληστεύει, είναι αυτός που απαιτεί δικαιοσύνη και σεβασμό. Έτσι όλα, έχουν γίνει ένας φαύλος κύκλος, ο οποίος δεν έχει καμιά διέξοδο. Πόση σοφία, δύναμη και δυνατότητα χρειάζεται για να κλείσει αυτός ο κύκλος και να υπάρξουν νέα πρότυπα, νέες προοπτικές και περισσότερο νέα σκέψη στο χώρο της πολιτικής. Σύμφωνα με την σημερινή κοινωνική δομή αυτό δεν είναι απλά δύσκολο, αλλά είναι αδύνατον. Άρα τι; Άρα πως; Ας σκεφτούμε όλοι για όλους και περισσότερο ο καθένας πρώτα για τον εαυτό του και έπειτα για τους υπόλοιπους. Εμείς είμαστε που δημιουργήσαμε το τέρας της πολιτικής. Εμείς είμαστε οι κομπάρσοι στο σκηνοθετημένο έργο τους και εμείς τους χειροκροτούμε όταν παίζουν στην παράσταση τους. Εμείς είμαστε οι μόνοι υπεύθυνοι. Όταν το κατανοήσουμε απόλυτα αυτό, υπάρχει μια μικρή πιθανότητα κάτι να αλλάξει. Διαφορετικά με κάποιο άλλο τρόπο θα αποφασιστεί η αλλαγή, ο οποίος τρόπος δεν θα είναι απαραίτητα αυτός που θα μας εξυπηρετεί.
