Είναι γεγονός ότι η πολιτική που ακολουθείται είναι εκείνη που θα δώσει λύσεις για τα προβλήµατα των πολιτών και να βαθύνει την κατανόηση για όσα γίνονται γύρω µας. Είναι οδηγός για τον πολίτη για να µη µείνουν ανεξερεύνητες οι όψεις που εκδηλώνονται στη ζωή µας.
Είναι λοιπόν καθήκον και υποχρέωση του πολιτικού συστήµατος να µην αφήνει να σέρνεται η προπαγάνδα ότι η πολιτική δεν έχει ηθικές αρχές. Να µην παγιωθεί στον λαό η πεποίθηση ότι η πολιτική είναι… δολοπλοκία!
Αυτές τις µέρες ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες των ευρωβουλευτών για τις εκλογές στις 9 Ιουνίου. Οι συνδυασµοί, δυστυχώς, στα περισσότερα κόµµατα έχουν προσωποποιηθεί µε στόχο την συλλογή ψήφων και όχι µε στόχο µια ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση για το παρόν και το µέλλον της Ευρώπης.
∆ηλαδή για ποια Ευρώπη αγωνίζονται οι πολιτικές δυνάµεις, που η πορεία της θα επηρεάσει και τη ζωή των Ελλήνων. Θα ΄πρεπε λοιπόν τα κόµµατα να επιλέξουν τους κατάλληλους υποψηφίους για το Ευρωκοινοβούλιο. ∆υστυχώς όµως στην αλυσίδα επηρεασµού της κοινής γνώµης δεν τοποθετήθηκαν µόνο αυτοί που γνωρίζουν τα θέµατα της Ευρώπης και τη λειτουργία των θεσµών της, αλλά και πρόσωπα δηµιουργήµατα των µέσων της τηλεοπτικής προπαγάνδας.
Το πρόβληµα είναι ότι αυτοί οι «τηλεαστέρες» θα βρεθούν πιο µπροστά στις προτιµήσεις των εκλογέων. Οι υποψήφιοι µε την απαραίτητη παιδεία θα βρεθούν πίσω τους. Ένα γεγονός που δείχνει τη δύναµη των µέσων προπαγάνδας και που παραµερίζει κάθε έννοια αξιοκρατίας. Το πολιτικό σύστηµα δυστυχώς δεν µπόρεσε να αποσπάσει την πολιτική, από τη δύναµη που δηµιουργούν αυτά τα µέσα.
Το πολιτικό σύστηµα έχει εγκλωβιστεί σ’ αυτήν την εξουσιαστική δύναµη των µέσων και η αποκόλληση του απ’ αυτή δεν φαίνεται να είναι εύκολη. Είναι σαν να θέλουµε να κόψουµε τον άνθρωπο στα δύο και να ξεχωρίσουµε σ’ αυτόν την οργανική από την πνευµατική του υπόσταση. Τόσο βαθιά έχει εισχωρήσει αυτό το παραπολιτικό σύστηµα στην πολιτική. Είναι τόσο στενά δεµένο που η αποκόλληση τους είναι δύσκολη.
Τα προβλήµατα για τη λειτουργία της ∆ηµοκρατίας είναι πρόδηλα, γιατί εξωπολιτικά µέσα αποφασίζουν ακόµη και για τους εκπροσώπους, προτού ο λαός πάει στην κάλπη για να ψηφίσει. Το παραπολιτικό σύστηµα έχει υποδείξει διά µέσου της προβολής στα µέσα προπαγάνδας του ποιους να προωθήσει. ∆εν µπορεί λοιπόν να λειτουργήσει σωστά η δηµοκρατία όταν αυτό το εξουσιαστικό σύστηµα επηρεάζει τους όρους της λειτουργίας της. Έγινε µια πανίσχυρη εξουσία µε µια προπαγάνδα που µπαίνει στα σπίτια των Ελλήνων καθηµερινά και στηρίζεται στις επιλεκτικές ειδήσεις, στις επιλεκτικές προωθήσεις κοµµάτων και πολιτικών προσώπων, στην κοµµατική προπαγάνδα, στις ψυχολογικές πιέσεις, στον δεσποτισµό.
Ένα σύστηµα µε αιχµή του δόρατος µέσα µαζικής επικοινωνίας και που κατευθύνεται από την οικονοµική ολιγαρχία. Ισχυρή πολιτική ολιγαρχία που έχοντας στην κατοχή της µια ισχυρή πολιτική δύναµη όχι µόνο εξυπηρετεί τα οικονοµικά της συµφέροντα, αλλά µπορεί να εκβιάσει το κοµµατικό σύστηµα. Είδαµε τι έγινε πριν από λίγες µέρες µε την παρουσία δυο στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, στο σπίτι ενός µέλους αυτής της ολιγαρχίας. Μακάρι να πρόκειται µόνο για την παρουσία τους!
Υπάρχει λοιπόν µια πραγµατικότητα που κάνει την πολιτική να τρέχει πίσω από την οικονοµία και δυστυχώς νοµίζουν οι πολίτες ότι αυτοί παράγουν τα γεγονότα ή φαντάζονται ότι ψευτοζούν µένοντας πάντα στην ίδια θέση. Έχουν µετατραπεί σε κοιµισµένους επιβάτες, που τα κύµατα της προπαγάνδας τους µεταφέρουν όπου θέλουν, χωρίς οι ίδιοι να µετέχουν σ’ αυτή την κίνηση. Και όταν κάποτε ξυπνήσουν θα διαπιστώσουν ότι το σύστηµα δεν τους έχει αφήσει πνευµατικές δυνάµεις για να αντιδράσουν και να ακολουθήσουν ιδεολογικές δοµές που παράγουν πολιτική. Το πολιτικό σύστηµα πρέπει να απελευθερώσει τους πολίτες από τέτοια βιώµατα. Εάν ο µόνος στόχος των πολιτικών δυνάµεων είναι το πολιτικό κόστος ή όφελος, δεν βοηθούν προς αυτή την πορεία. Σε µια τέτοια πολιτική στοχεύει το ψηφοδέλτιο τους για τις ευρωεκλογές. Επιλέχτηκαν «τηλεαστέρες» της τηλεοπτικής πασαρέλας για να φέρουν ψήφους και όχι γιατί γνωρίζουν τα θέµατα της Ευρώπης και να εκπροσωπήσουν την χώρα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Αλήθεια πού πήγε η πολιτεία των αρίστων;
Χωρίς την ύπαρξη της αξιοκρατίας οι άριστοι χάνονται!
ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
∆υστυχώς και σ’ αυτές τις εκλογές το κοµµατικό σύστηµα έδειξε ότι δεν µπορεί να ξεπεράσει τις αδυναµίες του παρελθόντος. ∆εν κυριαρχείται από ένα εκσυγχρονισµό αλλά από ένα µακιαβελισµό. Στο όνοµα ενός «πολιτικού ρεαλισµού» αυτός ο µακιαβελισµός είναι πρόθυµος να ειρωνευτεί όσους αποδίδουν σηµασία στον εκσυγχρονισµό του κοµµατικού συστήµατος. Έχει µπολιάσει την κοινωνία µε µια δειλή αδράνεια και την έχει καταστήσει απαθή. Πιστεύει ότι ο λαός όταν κουραστεί να εκφράζει την οργή του στο τέλος θα γυρίσει στο σπίτι του και το γλέντι των προνοµιούχων θα συνεχίζεται!
Σ’ αυτές τις απαισιόδοξες καταστάσεις έχουν οδηγήσει οι κοµµατικές στρατηγικές και επιλογές. Σ’ αυτές τις προοπτικές έχουν οδηγήσει, όταν η πολιτική των κοµµάτων στηρίζεται µόνο στο πολιτικό κόστος ή όφελος. Στη συλλογή ψήφων µε οποιοδήποτε µέσο!
Μ’ αυτό το κριτήριο συντάχθηκαν τα ψηφοδέλτια στα περισσότερα κόµµατα. Με το δικό τους στενό συµφέρον που µεταφράζεται στην ψηφοθηρία.
Αν κάποιο κόµµα έχει διαρροή ψήφων στα δεξιά του, αµέσως ξεθάβει πρόσωπα που στηρίζουν τις ιδέες του… Ι. Μεταξά. Έτσι πιστεύουν ότι θα σταµατήσουν τη διαρροή. Αν έχει διαρροή ψήφων στα αριστερά του αµέσως ξεθάβει κάτι «κουρασµένα παλικάρια» που παλαιότερα είχαν περάσει από προοδευτικότερο πολιτικό χώρο.
Βέβαια είναι πολύ δύσκολο µετά να βρεθεί η ιδεολογική καθαρότητα του κόµµατος!
Αυτή η ερµηνεία της πολιτικής είναι φολκλορική και φαίνεται να δέχεται τα επιφανειακά προπαγανδιστικά µηνύµατα για πραγµατικότητα και τις συνέπειες για αιτίες. Αυτή η φολκλορική ερµηνεία είναι ευνοϊκή για τους ευνοούµενους του συστήµατος προπαγάνδας.
Συµβάλλει όµως στην παρέλκυση της προσοχής από τα κοινωνικά προβλήµατα, που αποτελούν την βάση της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτή η φολκλορική ερµηνεία κολακεύει τον εθνικισµό µε το να αποδίδει ένα πρωτότυπο και µοναδικό χαρακτήρα στην κρινόµενη κοινότητα.
ΑΝΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Αυτές λοιπόν οι πολιτικές και κοµµατικές πραγµατικότητες πρέπει να εκλείψουν για να ανελιχθεί το πολιτικό σύστηµα. Το πολιτικό σύστηµα είναι υποχρεωµένο να αναζητήσει στο εσωτερικό του τις αναγεννητικές δυνάµεις, που θα αποκόψουν τις παρακµιακές καταστάσεις. Η πολιτική µε τους θεσµούς της οφείλει να συµβάλλει στην διαπαιδαγώγηση των πολιτών και στην ανύψωση των πολιτικών ηθών. Η απο-ιδεολογικοποίηση της πολιτικής έχει σταµατήσει την ολοκληρωµένη λειτουργία της δηµοκρατίας. Έχει δηµιουργήσει µια κοινωνία µε απάθεια. Μια κοινωνία που έχει ακολουθήσει ένα ιδεολογικό κλίµα που στηρίζεται στον ηδονιστικό ατοµισµό, στον επιδεικτικό πλουτισµό και στον καταναλωτισµό. Αυτές οι διαπιστώσεις βοηθούν στην επιβολή των «σελέµπριτις» στην δηµόσια ζωή!
Τα κόµµατα λοιπόν έχουν ευθύνες. Πρέπει να µετασχηµατισθούν σε πολιτισµικούς θεσµούς και να αντιλαµβάνονται την πραγµατικότητα και τον πολιτικό ανταγωνισµό µέσα από σύνθετες ιδεολογικές δοµές και να παράγουν πολιτική. ∆εν πρέπει να εκφυλίζονται επιδιώκοντας µε κάθε µέσο την συλλογή ψήφων. Είναι αδύνατο το πολιτικό σύστηµα να υπηρετεί συγχρόνως µια αναγεννητική προσπάθεια, µε µια παρακµιακή κατάσταση. Είναι σαν να θέλουµε να τεµαχίσουµε στα δύο την ιστορία της ανθρωπότητας και να ξεχωρίσουµε την οικονοµική ζωή από την ζωή των ιδεών. Είναι σαν να θέλουµε να ξεχωρίσουµε την πολιτική ζωή από την οικονοµική ζωή. Για όλα όµως που στοχεύουν στην ανέλιξη του πολιτικού συστήµατος, απαιτείται να ‘χει θάρρος η κοινωνία. Χρειάζεται θάρρος για να εκσυγχρονισθεί ένα πολιτικό σύστηµα, όµηρος των οικονοµικών συµφερόντων.
Θάρρος σηµαίνει να είναι ο πολίτης της πράξης και του στοχασµού.
Θάρρος σηµαίνει να έχει ο πολίτης επίγνωση της ύπαρξής του να την εµβαθύνει και να την εντάξει µέσα στην συλλογική ζωή.
Θάρρος σηµαίνει να αγωνίζεται για µια δίκαιη κοινωνία και να µη δέχεται τον νόµο του ψεύδους. Να µην αφήνει την καρδιά του να γίνεται η ηχώ των ηλίθιων χειροκροτηµάτων και των φανατικών ουρλιαχτών.
Θάρρος θα πει να αφιερώνεται ο άνθρωπος στον αγώνα για µια ζωή λιγότερο βασανιστική.
Θάρρος θα πει να αναζητούµε την αλήθεια.
Αν αυτό το θάρρος επικρατήσει στην ελληνική κοινωνία τότε θα σύρει το πολιτικό σύστηµα προς την αναγέννησή του. Τότε θα εκλείψει το παραπολιτικό σύστηµα που είναι το σύστηµα της εξουσίας της προπαγάνδας.
Ένα σύστηµα που θέλει κάθε φορά να µας επιβάλλει ακόµη και τους εκπροσώπους µας.
Αν αυτό το θάρρος καθορίσει την ζωή µας, τότε η ζωή µας δεν θα ‘ναι φτωχή. Θα έχουµε µια ζωή ζωντανή, αληθινή και γεµάτη. Θα έχουµε µια πολιτική που θα την ορίζουµε εµείς και όχι τα ισχυρά οικονοµικά συµφέροντα.
Τότε µόνο θα βρει η πολιτική τον σωστό δρόµο της. Θα ανοίξει ένα δρόµο για ανοιχτότερες προοπτικές. Θα πορεύεται προς τα ιδεώδη και οι πολίτες θα αγωνίζονται για µια κοινωνία, που µέσα σ’ αυτή θα βρουν την προσωπική τους ανταµοιβή.
*Ο Βασίλης Πεντάρης είναι π. Βουλευτής Χανίων
