Ο κόσμος δεν αλλάζει, όσο δεν αλλάζει το άτομο.
Όσες… μεταμφιέσεις και να έχουμε στο πολιτικό μας σύστημα, τίποτε δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξουμε πρώτα εμείς οι πολίτες και ψηφοφόροι.
Από την άλλη, για να αλλάξει το άτομο χρειάζεται μια διαφορετική παιδεία. Ας τελειώνουμε, επιτέλους, με εκείνο το στερεότυπο «Παιδί μου, εσύ να είσαι καλά… Τέλειωσε, πάρε το “χαρτί” και κάπου θα σε βολέψουμε». Ή, παρανομώντας, να παρακάμπτουμε με “μέσο” την οποιαδήποτε ποινή προβλέπει ο νόμος για το παράπτωμα. Ας τελειώνουμε και με τους κομματικούς “μπαρμπάδες”.
Όσο εμείς οι πολίτες μένουμε στη λογική του «πάρε-δώσε» με τους πολιτικούς, όσο δεν γινόμαστε ολιγαρκείς κι αυτάρκεις, συλλογικοί και αλληλέγγυοι, αξιοπρεπείς και δίκαιοι…, όσο εμποδίζουμε την αξιοκρατία να αναδειχθεί και να προβληθεί…, οι κρίσεις θα χτυπούν συχνότερα την πόρτα μας.
Το νέο στοιχείο σ’ αυτές τις εκλογές είναι ότι έχει ενεργοποιηθεί το ένστικτο της αναγκαιότητας και της λογικής μας. Ποιας αναγκαιότητας; Της επιστροφής στην κανονικότητα που γνωρίσαμε πριν από την κρίση.
Ποιας λογικής; Της λογικής του «δυοίν κακοίν προκειμένοιν…».
Aλλωστε, οι όποιες κεντροαριστερές, κεντροδεξιές ή “αριστερές” με ακροδεξιές, πολιτικές προτάσεις ή συγκυβερνήσεις εφαρμόστηκαν στη δεκαετία της κρίσης, έχουν σε μεγάλο βαθμό αποτύχει.
Η πραγματική αλλαγή
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Αν και εύκολα, και σε κάθε ευκαιρία, φορτώνουμε την κακοδαιμονία στην έλλειψη παιδείας («όλα είναι θέμα παιδείας» είχε βάλει στην προμετωπίδα του υπουργείου του προ ετών ο αρμόδιος υπουργός…) να συμφωνήσουμε ότι έτσι είναι τα πράγματα. Αν όμως κατάλαβα καλά, υποστηρίζεται ότι, τελικά, η λύση, έστω και προσωρινά, βρίσκεται στην επιστροφή «στην κανονικότητα που γνωρίσαμε πριν από την κρίση». Αν ήταν «κανονικότητα» που (εξ)υπηρετούσε τη χώρα, δεν θα φτάναμε στην κρίση. Αντίθετα, ήταν μια «κανονικότητα» που επί δεκαετίες υπέσκαπτε τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας, στο όνομα του εκσυγχρονισμού παραμέριζε ή και λοιδορούσε το παρελθόν, με τον τρόπο της έσπρωχνε τους πολίτες να εδραιώσουν την πεποίθηση ότι το μέτρο και η σύνεση δεν έχουν θέση στις μέρες μας. Θα είχε ενδιαφέρον να μετρούσαμε παραδοσιακές αξίες που συκοφαντήθηκαν και πυροβολήθηκαν χωρίς έλεος… Φίλος, σε σχετική συζήτηση, τα συνόψισε όλα σε μια σύντομη φράση: «έχουμε καταντήσει παραδόπιστοι»… Επιστροφή σε μια τέτοια «κανονικότητα» θα εξαγνίσει όσους είχαν τα ηνία στα χέρια τους. Και αυτό θα είναι χειρότερο από την ίδια την «κρίση».