Οι διπλωμάτες σαν ελεύθεροι άνθρωποι δικαιούνται, να έχουν γνώμη για τη δική τους κυβέρνηση, σαν πρέσβεις, όμως, που τοποθετούνται σε ξένες χώρες, είναι αδιανόητο, να κρίνουν τις κυβερνήσεις αυτών, να επεμβαίνουν και να δίνουν την εντύπωση, ότι “συμβουλεύουν”, υποδεικνύοντας τι να κάνουν και πώς να συμπεριφέρονται σε θέματα αμιγώς εσωτερικού και εξωτερικού ενδιαφέροντος.
Ολοι οι Αμερικάνοι πρέσβεις στην Αθήνα έχουν αφήσει εποχή. Ανακατεύονται πάντα σε θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Ν’ αρχίσουμε ενθυμούμενοι: τις επεμβάσεις του Πιουριφόι, που ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις μέσω του παλατιού. Τις δηλώσεις του Νίκολας Μπέρνς για τα “καλά χρόνια”, απ’ το 50 ως το ‘64, τα “δύσκολα” απ’ το ‘64 μέχρι το ‘90, τα οποία επανήλθαν το ‘90-’93 επί Μητσοτάκη και ομαλοποιήθηκαν επί Ανδρέα, όταν επισκεύθηκε την Ουάσιγκτον το ‘94. Μας προέτρεπε «να τα βρούμε με τους Τούρκους για τις διαφορές στο Αιγαίο και για τα κυριαρχικά δικαιώματα ορισμένων νήσων». Εβαζε την ουρά του παντού, τόσο ώστε να θεωρηθεί από στελέχη της Ν.Δ. “Persona Non Grata”.
Είχαμε τον παμπόνηρο Τομ Μύλερ, που έπαιζε με υπονοούμενα κάνοντας λόγο για εκστρατεία κοντά της τρομοκρατίας την ώρα που δικαζόταν η 17Ν και δήλωνε στα Σκόπια (Οκτ. 2015) ότι «θα αποτελούσε ντροπή για την Ελλάδα, να θέσει βέτο… Η Μακεδονία έχει δικαίωμα και συμφέρον, να γίνει μέλος του Ν.Α.Τ.Ο. και της Ε.Ε.». Ακολούθησαν ο Τόμας Νάϊλς και ο Τσαρλ Ρις που οι απόψεις τους υποδαύλιζαν την ένταση με την Τουρκία, όσον αφορά τους διεθνείς κανόνες, που διέπουν το καθεστώς του Αιγαίου. Κατόπιν ο Ντάνιελ Σπέχαρντ, που είχε προαναγγείλει(!!) τον κίνδυνο, αν δεν “σταθεροποιηθεί” η κατάσταση στο Αφγανιστάν, θα εισέρρεαν απ’ τα Ανατολικά σύνορα 140.000 λαθρομετανάστες τον χρόνο.
Για να ‘ρθουμε στον σημερινό πρέσβη τον “ταλαντούχο” Τζέφρυ Πάϊατ, που την υπερκινητικότητά του στην Λατινική Αμερική, την Ασία και στην Ευρώπη ήρθε να επιδείξει κι εδώ, τις κρίσιμες ώρες στα οικονομικά μας και στα ανοιχτά μας εθνικά θέματα. Η συμπεριφορά του συναγωνίζεται ακόμα και αυτήν του Νίκολας Μπέρνς.
Μιλώντας στο Συνέδριο των Δελφών, εξέφρασε την “ανησυχία” του ότι «τα Ελληνοτουρκικά έχουν μπει σε νέες… φουρτούνες». Τον «απασχολεί το ενδεχόμενο ενός επεισοδίου αθέλητης σύγκρουσης». Στέλνει καμπανάκι για ενδεχόμενο ατύχημα, να τριτώσει το κακό μετά τα Ιμια και το περιστατικό στον Εβρο. Γνωρίζει κάτι ο Πάϊατ, ή προειδοποιεί επειδή ξέρει τι σκέπτεται ο Ερντογάν, τον οποίον συνάντησε, ακολουθώντας τον ΥΠ.ΕΞ. των ΗΠΑ Ρεξ Τίλερσον, που επισκεύθηκε προ δύο εβδομάδων την Αγκυρα; Είναι η δεύτερη φορά, που ο Πάϊατ δίχνει τις ανησυχίες του(!) μετά τον Ιανουάριο 2008, όταν μίλησε στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ.
Μην βρεθούμε απροετοίμαστοι σε διπλωματικό και στρατιωτικό πεδίο. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά.
Οι Αμερικανοί ανέκαθεν μας χρησιμοποιούσαν ως “δόλωμα” προκειμένου να ικανοποιήσουν τα συμφέροντά τους!
Αξιότιμε κ. Πλέσσα,επιτρέψτε μου να συμπληρώσω με τις “εμπειρίες”μου στα γεγονότα που αναφέρετε στο κείμενο σας.Είναι χιλιοειπομένο αλλά θα το αναφέρω ξανά γιατί αυτό ενπεριέχει την ουσία της συζήτησης.Οι διεθνείς σχέσεις προσδιορίζονται απόλυτα από το δόγμα και την κυνική αλλά απόλυτα ρεαλιστική ανάλυση του Θουκυδίδη.1)”Δεν υπάρχουν μόνιμοι φίλοι,ούτε αιώνιοι εχθροί,αυτά που είναι διαρκή και διαχρονικά είναι τα συμφέροντα και αυτά οφείλουν να υπηρετούν οι πολιτείες.Οι δε σύμμαχοι χρησιμοποιούνται κατά περίπτωση”2)”Σε μια διαμάχη ο ισχυρός προχωρεί όσο του επιτρέπει η δύναμη του και ο αδύνατος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του”3)Η διπλωματική ικανότητα ενός κράτους σχετίζεται άμεσα με την ισχύ των ενόπλων του δυνάμεων.Αυτά ισχύουν χιλιάδες χρόνια είναι status quo που δεν πρόκειται να μεταβληθεί όλα τα άλλα είναι ωραία λόγια για εύπειστους και ονειροπόλους.Ο Ξέρξης ξύπναγε με το “μέμνησο των Αθηναίων” και ο αρχισυγκλητικός Κάτων της Pax Romana έκλεινε πάντα τους λόγους του στην σύγκλητο με το “Carthago delenda est” (η Καρχιδόνα πρέπει να καταστραφεί).Δεν άλλαξε τίποτα από την εποχή των διαλόγων Αθηναίων -Μηλησίων . Το τελευταίο το αναφέρω για να θυμηθούμε ότι και η καλύτερη δημοκρατία ,όπως πολλοί παραδέχονται για την Αθηναϊκή Δημοκρατία, επέβαλε με κάθε τρόπο τα συμφέροντα της.Με βάση τα παραπάνω πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο εκάστοτε Πρέσβυς των ΗΠΑ,μιας και αναφερόμαστε σ΄αυτόν,ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥ και μόνον αυτά.Το θέμα για την πατρίδα μας είναι αν κατορθώνουμε να ταυτίζουμε τα συμφέροντα μας με αυτά των ΗΠΑ και άλλων χωρών και πως εκμεταλευόμαστε τις περιόδους αυτές ώστε να θωρακίσουμε τους συντελεστές ισχύος της πατρίδος μας ώστε να γίνουμε σεβαστοί παράγοντες στην σχεδιαζόμενη γεωπολιτική. Στον λυσαλέο διεθνή ανταγωνισμό όλοι θέλουν να κάνουν “την δουλειά” τους όσο ευκολώτερα γίνεται και αν είναι δυνατόν να κάνουν “χουβαρταλίκια με ξένα πορτοφόλια” τόσο το καλύτερο.Τό ΟΧΙ στο σχέδιο Ανάν και το βέτο στο Βουκουρέστι ,για να θυμηθούμε πρόσφατες περιπτώσεις,μας δείχνουν ότι αν κινηθείς σωστά και με σοβαρότητα,χωρίς φανφάρες και σανοπαργωγή για εσωτερική κατανάλωση,μπορείς να πετύχεις πράγματα.Επειδή οι προκλήσεις της γείτονος είναι διαχρονικές καλό θα είναι να θυμηθούμε “ότι αν θέλεις ειρήνη,πρέπει να προετοιμάζεσαι για πόλεμο “(αποτροπτική ισχύ για την χώρα μας),καθώς και την ρήση του κινέζου φιλοσόφου-στρατηγηστή ΣΟΥΝ ΤΣΟΥ “σ΄ένα πόλεμο μπορείς να κάνεις τα πάντα για να φροντίσεις την άμυνά σου,την ευκαιρία όμως να νικήσεις στην δίνει πάντα ο αντίπαλος”.Ας προσέξουμε αυτό το τελευταίο.Με εκτίμηση..