Η προπαγάνδα χθες και σήμερα

Στη χώρα μας πάντοτε υπάρχουν παράγοντες που επηρεάζουν ή κατευθύνουν την λειτουργία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Αυτοί διαφέρουν από εποχή σε εποχή. Δεν είναι οι ίδιοι. Άλλοι ήσαν στις δεκαετίες του ‘50 και ‘60 και άλλοι είναι σήμερα.

Σ’ αυτές τις δεκαετίες την δημοκρατική πορεία της χώρας επηρέαζαν είτε ο ξένος παράγοντας, είτε το παλάτι, είτε το στρατιωτικό κατεστημένο, είτε το αστυνομικό κράτος. Αυτοί οι παράγοντες αποτέλεσαν την αιτία, για να μην ειρηνεύσει ο τόπος, για να μην οικοδομηθεί μια Δημοκρατία στα βήματα της Δ. Ευρώπης. Ήσαν οι αιτίες για να θεμελιωθεί μια “καχεκτική” Δημοκρατία και να επιβεβαιωθεί με τον χειρότερο τρόπο, με το πραξικόπημα την 21/4/1967, πριν από 54 χρόνια. Ο ξένος παράγοντας λειτούργησε στα πλαίσια του μεταπολεμικού ψυχρού πολέμου και η χώρα μας βρέθηκε στο επίκεντρο των συνεπειών του.
Το παλάτι ήθελε να ελέγχει τα δυναμικά ερείσματα της εξουσίας, δηλαδή τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας. Οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης και Εθνικής Άμυνας έπρεπε να τύχουν της έγκρισης του παλατιού. Ο Γ. Παπανδρέου πρωθυπουργός με 53%, δεν μπορούσε να ορίσει υπουργό Εθνικής Άμυνας της προτίμησής του. Δεν συμφωνούσε το παλάτι. Και αυτός ήταν ένας από τους βασικούς λόγους για να οδηγηθεί η χώρα στην πολιτική ανωμαλία στις 15/7/65.

Το αστυνομικό κράτος που είχε οικοδομηθεί, είχε σαν στόχο να παρακολουθεί τους Έλληνες δημοκράτες. Ποιά εφημερίδα διάβαζαν, ποιές παρέες είχαν ή τι κόμμα ψηφίζουν. Στα 20.000.000 φακέλους που δυστυχώς καταστράφηκαν, μπορούσες να βρεις κωμικοτραγικές αναφορές για τα φρονήματα των Ελλήνων, από τα αστυνομικά τμήματα. Οι Έλληνες δημοκρατικοί πολίτες έκρυβαν την εφημερίδα που αγόραζαν από το περίπτερο, αν αυτή αποτελούσε στόχο του αστυνομικού κράτους. Τα δε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων που χρειάζονταν ακόμη και για άδεια οδηγού, ήταν αρμοδιότητα των αστυνομικών τμημάτων. Ο στρατός αποτελούσε το στήριγμα του συντηρητικού κατεστημένου.

Η παραστρατιωτική οργάνωση που επηρέασε τις πολιτικές εξελίξεις στην μεταπολεμική Ελλάδα, ήταν ο ΙΔΕΑ. Ιδρύθηκε στην Μ. Ανατολή το 1943 και μύησε 2500 αξιωματικούς. Αποκορύφωμα της δράσης του, ήταν το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21/4/67. Όλα τα μέλη της λεγόμενης επαναστατικής επιτροπής ήσαν μέλη του ΙΔΕΑ! Μέλη του ΙΔΕΑ όμως ήσαν και στο πραξικόπημα που επιχείρησαν να κάνουν το 1951, όταν ο Παπάγος εξεδήλωσε την επιθυμία του να πολιτευθεί. Μέλη του ΙΔΕΑ ήσαν οι στρατοδίκες που καταδίκασαν σε θάνατο τον Ν. Μπελογιάννη το 1952. Γραμματέας του στρατοδικείου ήταν ο μετέπειτα δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος. Μέλη του ΙΔΕΑ ήσαν οι οργανωτές του σχεδίου “Περικλής”, που είχε σαν στόχο να οικοδομήσει ένα παρακράτος για να ελέγχει την πολιτική βούληση των Ελλήνων, χρησιμοποιώντας ακόμη και μέσα βίας. Γραμματέας αυτής της οργάνωσης ήταν πάλι ο μετέπειτα δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος!

Το πολιτικό σύστημα δυστυχώς παρακολουθούσε την δράση αυτής της παραστρατιωτικής οργάνωσης για 25 χρόνια και δεν ήθελε ή δεν μπόρεσε να την εξουδετερώσει. Μέχρι που κατέλυσε την Δημοκρατία το 1967!

ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ

Σήμερα οι παράγοντες που επηρεάζουν την δημοκρατική πορεία της χώρας και θέλουν να κατευθύνουν την πολιτική βούληση του Λαού, είναι διαφορετικοί. Είναι τα μέσα που χρησιμοποιούνται για τον επηρεασμό της βούλησης του λαού μας και που “σφάζουν” την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας με το… μπαμπάκι. Αυτά τα μέσα είναι ιδιωτικές εταιρείες που κατέχουν εθνικής εμβέλειας ΜΜΕ και εταιρείες σφυγμομετρήσεων. Αυτά παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην δημόσια ζωή, γιατί ο στόχος τους είναι περισσότερο πολιτικός, παρά ενημερωτικός.

Μια προπαγάνδα που μπαίνει στο σπίτι του Έλληνα πολίτη απρόσκλητα. Δυστυχώς προπαγανδιστικό ρόλο έχουν αναλάβει και εταιρείες σφυγμομετρήσεων. Άλλωστε για να επιβιώσουν, επιδιώκουν οικονομικό όφελος κι αυτές!

Ωστόσο αν κανένας παρακολουθήσει τα αποτελέσματα αυτών των δημοσκοπήσεων, λίγες φορές ανταποκρίνεται προς την πραγματικότητα. Η δικαιολογία είναι άμεση. Η σφυγμομέτρηση εκφράζει την εικόνα εκείνης της στιγμής που έγινε. Εν τω μεταξύ την “δουλειά” τους την έχουν κάνει. Ας πάρουμε για παράδειγμα τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, του δημοψηφίσματος του 2015. Η πλειοψηφία των μεγάλων ΜΜΕ είχαν στηρίξει το ΝΑΙ του δημοψηφίσματος και μάλιστα μας παρουσίαζαν “γκάλοπ” που έδειχναν το ίδιο ποσοστό με το ΟΧΙ. Το ΟΧΙ πήρε το 67% και το ΝΑΙ το 33%. Κανένα “γκάλοπ” δεν πρόβλεψε την “εκτόξευση” του ΠΑΣΟΚ από το 12% στο 48%, μέσα σε 7 χρόνια.

Μάλιστα ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής διέλυσε νωρίτερα τη Βουλή το 1977, γιατί του ‘λεγαν οι σύμβουλοί του ότι τα “γκάλοπ” δεν προβλέπουν πτώση από το 55% που πήρε στις εκλογές του 1974. Πήρε 41,5% και μάλιστα ήθελε να… φύγει, αλλά τον συγκράτησαν εκείνο το βράδυ των εκλογών, ο ιδρυτής της ΒΡΑΔΥΝΗΣ Τ. Αθανασιάδης και ο Τ. Λαμπρίας!

Κανένα “γκάλοπ” δεν πρόβλεψε την “εκτίναξη” του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 36%, μέσα σε μια πενταετία. Κανένα “γκάλοπ” δεν πρόβλεψε το 32% του ΣΥΡΙΖΑ το 2019. Στις μέρες μας, σχεδόν κάθε βδομάδα, οι Έλληνες “βομβαρδίζονται” από “γκάλοπ” των ιδιωτικών καναλιών, λες και βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Είναι γνωστό ότι αυτά γίνονται κάτω από ειδικές συνθήκες και το ενδιαφέρον του Έλληνα είναι στραμμένο πώς θα επιζήσει από τον ιό της πανδημίας, αλλά και πώς θα αντεπεξέλθει οικονομικά. Σ’ αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες ο Λαός πάντοτε συσπειρώνεται στην κεντρική εξουσία. Δεν υπεισέρχονται δηλαδή ιδεολογικές ή πολιτικές προϋποθέσεις. Το ‘χει αποδείξει η Ιστορία.

Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με την λαίλαπα της πανδημίας. Το τελευταίο που ενδιαφέρει τον Έλληνα ψηφοφόρο σήμερα, είναι τι θα ψηφίσει όταν γίνουν οι εκλογές. Τον ενδιαφέρει πώς θα βγει ζωντανός από την πανδημία και πώς θα επιβιώσει οικονομικά από την λαίλαπα της οικονομικής ύφεσης. Στο κάτω -κάτω της γραφής, γιατί γίνονται σχεδόν κάθε μέρα “γκάλοπ” αφού δεν υπάρχει προεκλογική περίοδος; Ο στόχος τους λοιπόν είναι μάλλον προπαγανδιστικός. Παρόλα αυτά όλες αυτές οι σφυγμομετρήσεις δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τους βασικούς παράγοντες επηρεασμού των εκλογικών αποτελεσμάτων.

Δεν λαμβάνουν υπόψη τους ότι το ¼ του εκλογικού σώματος αποφασίζει την τελευταία στιγμή τι θα ψηφίσει. Ποιά εγκυρότητα λοιπόν έχει ένα “γκάλοπ”, όταν δεν γνωρίζει τι θα ψηφίσει το 25% του εκλογικού σώματος; Δεν λαμβάνουν υπόψη τους όχι μόνο τις έκτακτες συνθήκες που ζει ο Έλληνας ψηφοφόρος, σήμερα αλλά και δύο άλλους βασικούς παράγοντες. Τις ιδιαιτερότητες της περιοχής του ψηφοφόρου απ’ όπου κατάγεται και την κοινωνική διαστρωμάτωσή του. Γιατί είναι γνωστό ότι διαφορετικά ψηφίζει ο ψηφοφόρος της Κρήτης και διαφορετικά ο ψηφοφόρος της Μάνης. Διαφορετικά ψηφίζει ο ψηφοφόρος του Περιστερίου και διαφορετικά ο ψηφοφόρος της Κηφισιάς. 70% πήρε το ΝΑΙ στην Κηφισιά στο δημοψήφισμα του 2015 και 70% πήρε το ΟΧΙ στο Περιστέρι! 60% πήρε η ΝΔ στην Λακωνία το 2019 και 35% στην Κρήτη!

Μας λένε οι εταιρείες ότι συνήθως ερωτώνται τηλεφωνικά περίπου 1.000 ψηφοφόροι. Κανένας δεν γνωρίζει αν απαντούν με ειλικρίνεια ή αν κατάγονται από την Κρήτη ή την Λακωνία, ή ακόμη αν μένουν στην Κηφισιά ή το Περιστέρι.

Στηρίζονται σε μια αμφισβητούμενη στατιστική. Δηλαδή αν έχουμε 1.000 φασόλια και τα 300 είναι χαλασμένα, τότε και στα 10.000.000 φασόλια τα 3.000.000 θάναι χαλασμένα. Αν είναι δυνατόν! Πολλές φορές όμως τα “γκάλοπ” είναι και προκλητικά. Παρακολουθούσα αυτές τις μέρες ένα “γκάλοπ” σ’ ένα ιδιωτικό κανάλι. Στο ερώτημα αν συμφωνούν οι ψηφοφόροι στα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση για την πάταξη της τρομοκρατίας, για την πανδημία και για τα οικονομικά μέτρα στήριξης εξαιτίας της και περίπου το 60% απάντησε αρνητικά. Έτσι μας είπε το “γκάλοπ”. Συγχρόνως μας έδινε ένα ποσοστό αποδοχής στο κυβερνητικό κόμμα 38%. Τώρα πώς μπορούν να συμπορεύονται αυτά τα ποσοστά μόνο η ιδιωτική εταιρεία γνωρίζει. Από την μια μεριά νάχει ο ψηφοφόρος αρνητική στάση για το έργο της κυβέρνησης και από την άλλη να την στηρίζει!

Εδώ ισχύει αυτό που λέει ο Λαός μας: Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!