Kύριε Διευθυντά,
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήθελε την προστασία των ελευθεριών των πολιτών με τον νόμο N.4229/24 Ιουλίου 1929. Οι πολίτες να διαφωνούν με αυτό που τους λες, να υπερασπίζονται μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες, αλλά oυδέποτε να χρησιμοποιήσουν βία. Οι τότε εργατικές οργανώσεις επιζητούσαν το δικαίωμά τους αψηφώντας η μία την άλλη. Η δημοκρατία όμως καταλύεται, όταν ο καθένας ικανοποιεί το δικαίωμά του αγνοώντας το δικαίωμα του συμπολίτη του. Η κυβέρνηση Ι. Μεταξά άδραξε την ευκαιρία που βρισκόταν μέσα στο πιάτο της. Αντικατάστησε τον Ν.4229 με τον Α.Ν. 117/15 Σεπτεμβρίου 1936 (ΦΕΚ 402/Τεύχος Πρώτον/18 Σεπτεμβρίου 1936) με ποινικοποίηση των πολιτικών φρονημάτων, ειδικότερα στη στρατολόγηση, θεσπίζοντας τις “δηλώσεις μετανοίας”. Η αυστηρότερη απ’ αυτές τις νομοθετικές πράξεις ήταν ο Α.Ν. 1075/10 Φεβρουαρίου 1938 «Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των πολιτών» (ΦΕΚ 45/Τεύχος Πρώτον/11 Φεβρουαρίου 1938). Με την πράξη αυτή θεσπίστηκαν διατάξεις και όροι εγκλεισμού των αριστερών πολιτικών αντιπάλων της βασιλόφρονης και αντιβενιζελικής κυβερνητικής παράταξης.
Βικαρίου Γεσθημανή (Μάνια)
Eυρωπαιολόγος – Εκπαιδεύτρια Ενηλίκων (MSc).
