Όπως συµβαίνει συνήθως στις εσωκοµµατικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, έρχεται µία υποψηφιότητα να ταράξει τα “λιµνάζοντα ύδατα” και να κερδίσει τις εντυπώσεις.
Η κα Άννα ∆ιαµαντοπούλου έχει εκδηλώσει έντονο ενδιαφέρον για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.
∆ίνει συνεντεύξεις, παρουσιάζει το σκεπτικό της, κάνει επαφές µε φίλους και µέλη του ΠΑΣΟΚ.
Ο Φρανσουά Μιτεράν συµβούλευε «να δώσουµε χρόνο στον χρόνο».
Η κα Άννα ∆ιαµαντοπούλου, όπως οµολογεί και η ίδια στις συνεντεύξεις της, «ωφελήθηκε όλο αυτό το διάστηµα που δραστηριοποιήθηκε µακριά από το κόµµα».
Ίδρυσε το “∆ίκτυο” για τη µεταρρύθµιση, κατανόησε και ανέλυσε µε κορυφαίες προσωπικότητες τα προβλήµατα της σύγχρονης εποχής που έρχονται ορµητικά, και πρωτίστως απέδειξε µε τη θεωρητική της κατάρτιση ότι τον “Νέο Κόσµο” πρέπει πρώτα να τον αναλύσουµε και µετά να διεκδικήσουµε βιώσιµες πολιτικές λύσεις.
Το 2024 δεν µοιάζει πουθενά µε το 2000.
Μεσολάβησαν κορυφαία παγκόσµια γεγονότα που η συνολική πολιτική θεώρηση των πραγµάτων άλλαξε.
Κανείς δεν µπορεί πια να κάνει πολιτική µε τους όρους της προηγούµενης εικοσαετίας.
Σύµφωνα µε την κα Άννα ∆ιαµαντοπούλου «µετά το αποτέλεσµα των Ευρωεκλογών υπάρχει µια ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού».
Και του πολιτικού µηνύµατος, θα πρόσθετα.
Προφανώς και η προοδευτική σοσιαλδηµοκρατία δεν έχει καιρό για χάσιµο.
Αρκετό χρόνο ξόδεψε στις “ορθόδοξες παλαιοµοδίτικες πολιτικές”.
Η κα Άννα ∆ιαµαντοπούλου ξέρει πολύ καλά ότι αυτά που λες πρέπει να ενδιαφέρουν τη “διευρυµένη µεσαία τάξη”, ας µου επιτραπεί ο νεολογισµός.
Οι κοινωνικές ανακατατάξεις είναι ραγδαίες, τα προτάγµατα άλλαξαν, οι άνθρωποι σκέφτονται διαφορετικά.
Γι’ αυτό δεν χρειάζεται κουβέντα και “πουρπαρλέ”.
Η κυρία, υπουργός Παιδείας τότε, έθεσε την υπογραφή της σε διάταξη νόμου (τροπολογία) αναφερόμενη στο Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών και Νέων Κρήτης. Η διάταξη αυτή δεν αφορά ούτε έναν πολίτη αυτής της χώρας. Κατά το κοινώς λεγόμενο, δεν ήξερε τι αποφάσιζε και υπέγραφε (για ένα Ίδρυμα στα Χανιά, του τόπου δηλαδή στον οποίο της γίνεται ιδιαίτερη προβολή).
Νόμος 3848, άρθρο 6.
Γίνεται πιο σαφής. Τι αφορά η διάταξη αυτή; Γιατί δεν αφορά κανέναν πολίτη;
Να γίνετε πιο σαφής, εννοούσα.
Ανέφερα το Νόμο και το εδάφιο στο οποίο περιλαμβάνεται η τροπολογία.
Η εισαγωγή της στο νόμο αυτό πέρασε από πολλές φάσεις. Υποτίθεται ότι αποσκοπούσε στην αποκατάσταση αδικίας (είχε συνδράμει προς αυτήν την κατεύθυνση και ο αείμνηστος Μανώλης Σκουλάκης). Η αδικία συνίστατο στο ότι στο Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών και Νέων Κρήτης. εργάζονταν εκπαιδευτικοί προσφέροντας εκπαιδευτικό έργο, χωρίς η υπηρεσία τους αυτή να αναγνωρίζεται ως εκπαιδευτική, διότι παλαιότερα το Κέντρο υπαγόταν στο υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και όχι στο υπουργείο Εθνικής Παιδείας, στο οποίο αργότερα υπήχθη. Με την επίμαχη τροπολογία η υπηρεσία εκπαιδευτικών στο Κέντρο θα αναγνωριζόταν ως εκπαιδευτική (επομένως θα είχαν και τη σχετική μοριοδότηση για διορισμό), υπό την προϋπόθεση ότι η τοποθέτησή τους στο Κέντρο θα γινόταν από το υπουργείο Παιδείας. Επειδή όμως οι εκπαιδευτικοί (οι οποίοι κατά το νόμο προσέφεραν εκπαιδευτικό έργο) τοποθετούνταν στο Κέντρο από άλλη, ΔΗΜΟΣΙΑ επίσης, Υπηρεσία, δεν ήταν δυνατόν να αναγνωριστεί από το υπουργείο Παιδείας η συγκεκριμένη προϋπηρεσία! Αυτό επιβεβαιώθηκε και μετά την ψήφιση του νόμου, καθώς απορρίφθηκαν δικαιολογητικά από τα οποία προέκυπτε πολυετής υπηρεσία εκπαιδευτικού στο εν λόγω Κέντρο.
Προσθέτω το ότι δεν γνωρίζω αν στα 15 χρόνια που έχουν περάσει από τότε έχει αλλάξει κάτι στη σχετική νομοθεσία. Ό,τι έγραψα αφορούσε τη συγκεκριμένη (θλιβερή) τροπολογία
(με τη μεγαλύτερη δυνατή συντομία όλα αυτά).
Θυμάμαι από τα μαθητικά χρόνια των παιδιών μου ότι παιδιά του Κέντρου φοιτούσαν στο 3ο και 4ο Γυμνάσιο. Δεν καταλαβαίνω τι εκπαιδευτικό έργο προσέφεραν οι εκπαιδευτικοί του Κέντρου.
Ποια σχέση έχουν το 3ο και 4ο Γυμνάσιο με το Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών και Νέων Κρήτης; Και πάντως:
1. αν θέλετε να μάθετε ποιο είναι το εκπαιδευτικό έργο που προσφέρει το Κέντρο, μπορείτε να απευθύνετε εκεί την ερώτηση (εξ όσων, πάντως, γνωρίζω, αφορά εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής).
2.στους νόμους και τις διατάξεις που ορίζουν τα σχετικά γίνεται λόγος για “εκπαιδευτικό έργο” – ο χαρακτηρισμός δεν είναι δικός μου.
3.αν θέλετε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα, κανείς δεν σας εμποδίζει. Αυτό όμως δεν εξαλείφει το όνειδος της εκτροπής.
[για πληρέστερη ενημέρωσή σας προσθέτω τούτο: πριν ακόμη η τροπολογία γίνει νόμος, είχε επισημανθεί αρμοδίως το ότι ήταν κενή περιεχομένου. Η απάντηση που έδιναν “αρμοδίως” ήταν: μην ανησυχείτε. Εμείς είμαστε εδώ και θα αντιμετωπίσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα (δεν αναφέρω ονόματα, επειδή στις προθέσεις μου δεν είναι να σπείρω ζιζάνια. Θεώρησα όμως σκόπιμο να δημοσιοποιήσω μια απαράδεκτη αστοχία υπουργού, η οποία, ίσως, δείχνει και το πώς ορισμένες φορές ψηφίζονται διατάξεις που δεν είναι χρήσιμες ή επωφελείς για το κοινωνικό σύνολο).]
Κ. Λουπάση,
ίσως η διατύπωση του ερωτήματός μου σας δημιούργησε λανθασμένη εντύπωση. Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τα αδικαιολόγητα. Έχει αποσυρθεί και το πρωταρχικό μου σχόλιο για την υποψηφιότητα της κ. Διαμαντοπούλου, η οποία το 2010 δεν αναγνώριζε τον όρο αδιόριστοι εκπαιδευτικοί. Είμαι φιλόλογος, εκτιμώ και σέβομαι τους συναδέλφους μου, είτε εργάζονται στη δημόσια είτε στην ιδιωτική εκπαίδευση. Είμαι και η ίδια “παθούσα”…
Κυρία Κρέτση,
επανέρχομαι με αφορμή την αναφορά σας στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Ίσως γνωρίζετε ότι παλαιότερα (μέχρι περίπου το 1990) η υπηρεσία στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν αναγνωριζόταν από το Δημόσιο, αν και το έργο των ιδιωτικών εκπαιδευτικών είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνων της δημόσιας εκπαίδευσης. Με νομοθετική ρύθμιση (επί υπουργίας του αείμνηστου Λευτέρη Βερυβάκη) η αδικία αποκαταστάθηκε: η υπηρεσία στην ιδιωτική εκπαίδευση προστίθεται στη δημόσια υπηρεσία (κάτι που δεν “κατόρθωσαν” να επιτύχουν με την τροπολογία η οποία έγινε αφορμή για τη συμμετοχή στο δημοσίευμα των Χ. Ν.).
Σας ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις.
Κυρία Κρέτση,
οι παθούσες και οι παθόντες (με “πάθη” κάθε λογής) είναι στρατός ολόκληρος (να είναι καλά εκείνοι που διαχρονικά έχουν διαπράξει αυτό το έγκλημα ακυρώνοντας μόχθο και ελπίδες πολυετείς).
Αυτό είναι ένας επιπλέον λόγος ο οποίος μας “υποχρεώνει” να καταγγέλλουμε τουλάχιστον τις αστοχίες όσων αποφασίζουν για τη ζωή μας – είτε σε ανικανότητα οφείλονται αυτές είτε σε εξυπηρέτηση ιδιοτελών σκοπιμοτήτων.
Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας και εύχομαι να είστε καλά!
Καλό καλοκαίρι!
Να είστε καλά κι εσείς!
Καλό καλοκαίρι!