Θύµωσε σύµφωνα µε τη λαϊκή παράδοση της περιοχής, ο Άγιος – Νικόλας, προστάτης της θάλασσας του κόλπου της Σούδας, για την προτίµηση του Γενικού ∆ιοικητή Κρήτης Στέφανου ∆ραγούµη στον Άγιο Γιώργη, το Μεγαλοµάρτυρα και µετέτρεψε τη θάλασσα, παρά τον ανοιξιάτικο καιρό σε αφρισµένο πέλαγος.
∆εν την χωρούσε ο νους του την ύβρη που διαπράχτηκε σε βάρος του µε την απόφαση του ∆ραγούµη να επισκευάσει τη µισοκατεστραµµένη εκκλησία του, στη νησίδα της Σούδας και να την εγκαινιάσει στο όνοµα του Αγίου Γεωργίου, τη µέρα της γιορτής του, στις 23 του Απρίλη του έτους 1913. Ήθελε, λένε, ο ∆ραγούµης να φανεί έτσι αρεστός στη βασιλική οικογένεια µετονοµάζοντας την παλιά ενετική εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο όνοµα του Αγίου Γεωργίου, στη µνήµη του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄που είχε δολοφονηθεί στις 5 του Μάρτη από τον Αλέξανδρο Σχινά στη Θεσσαλονίκη.
ΤΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Όλα είχαν ετοιµαστεί µε κάθε επισηµότητα και καθώς η τελετή διαφηµίστηκε για πολλές ηµέρες, 500 άτοµα από το Ακρωτήρι και τον Αποκόρωνα, είχαν διεκπεραιωθεί ήδη από την παραµονή στην νησίδα της Σούδας. Ανάµεσα σε αυτούς και ο επίσκοπος Κυδωνίας, Αγαθάγγελος, καθώς και διµοιρία στρατιωτών.
Ανήµερα της γιορτής, στις 7 το πρωί, επιβιβάστηκαν στη βάρκα του λιµεναρχείου και οι επίσηµοι, µεταξύ των οποίων ο Στέφανος ∆ραγούµης µε τις κόρες του, Ο ∆ήµαρχος Χανίων, Γ.Φούµης και όλες οι διοικητικές και στρατιωτικές αρχές του νοµού. Η βάρκα των επισήµων, µαζί µε το γεµάτο επιβάτες, πλοιάριο «Ιουλία» και ενώ το άλλο επιβατικό «Χρυσαλίς», εξακολουθούσε να µεταφέρει πιστούς, απέπλευσαν από το λιµάνι της Σούδας. Τίποτε δεν προµηνούσε τη φοβερή καταιγίδα που ξέσπασε καταµεσής της διαδροµής προς το νησί µε ένα φοβερό νοτιοδυτικό άνεµο να σαρώνει τα πάντα. Η « Ιουλία » επέστρεψε πίσω, ενώ η βάρκα των επισήµων σαν καρυδότσουφλο, προσάραξε µε δυσκολία στην απέναντι ακτή του Ακρωτηρίου µε τους επιβαίνοντες σε αυτήν να αποβιβάζονται άρον- άρον σε κακά χάλια στη λιµνοθάλασσα Μινώα και να προσκυνούν στο µικρό παρακείµενο ναό του Άη Γιώργη.
Το µεσηµέρι που κάλµαρε λίγο η θαλασσοταραχή, ένας βαρκάρης πήγε να πάρει από το νησί έντεκα άτοµα που είχε µεταφέρει σε αυτό από την προηγούµενη για να τα αποβιβάσει στις Καλύβες. Λίγο, όµως πριν την προσάραξη της βάρκας στο Καλάµι, ξέσπασε και πάλι θαλασσοταραχή µε αποτέλεσµα να πνιγούν 5 άνθρωποι από τους επιβαίνοντες σε αυτήν. Και θα πνιγόταν όλοι, αν δεν έσπευδε µε κίνδυνο της ζωής του να δώσει χέρι βοήθειας σε αυτούς, ο Οθωµανός λεµβούχος «Αλή Ντεντές» το όνοµα του οποίου, ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος ζήτησε να µάθει για να τον συγχαρεί.
Η ΤΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ
Στο µεταξύ ο δεσπότης εγκαινίασε την εκκλησία στο όνοµα του Αγίου Γεωργίου, όπως ανήγγειλε αργότερα ο Γενικός ∆ιοικητής µε τηλεγράφηµά του στη βασιλική οικογένεια. ∆εν πρόφθασε, όµως να ολοκληρώσει την τελετή, ως προς το πολιτικό µέρος αυτής, όπως αναφερόταν στο επίσηµο πρόγραµµα της ηµέρας. Γεγονός που έγινε πράξη µε κάθε επισηµότητα, καθώς η τελετή ολοκληρώθηκε λίγες ηµέρες αργότερα, την πρωτοµαγιά. Με την τέλεση επιµνηµόσυνης δέησης στη µνήµη του βασιλιά Γεωργίου του Α’, έπαρση της ελληνικής σηµαίας στο νησί και την αποκάλυψη µαρµάρινης αναθηµατικής επιγραφής που θύµιζε το τέλος της Οθωµανικής κυριαρχίας µετά την αποµάκρυνση της τουρκικής σηµαίας από τη νησίδα, πράξη που είχε προηγηθεί στις 1 Φεβρουαρίου 1913.
ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑ
Το γεγονός αυτό που αναστάτωσε τη χανιώτικη κοινωνία της εποχής, µας θυµίζει σήµερα µια σηµαία- εικόνα του Αγίου Γεωργίου που ζωγράφισε µε τα χέρια της, η κόρη του ∆ραγούµη, Ζωή, προκειµένου να την αφιερώσει στον Άγιο κατά την τελετή των εγκαινίων στο νησί. Η ίδια τη χάρισε αργότερα στην ενορία των Στερνών.
Ωστόσο η εκκλησία της νησίδας της Σούδας εξακολουθεί να γιορτάζεται κάθε χρόνο στο όνοµα του Αγίου Νικολάου. Έτσι απαιτεί η λαϊκή θρησκευτική δοξασία που υπερτερεί µε έντονο το αίσθηµα του δικαίου που τη διακρίνει, στις συνειδήσεις των πιστών της περιοχής. Το δίκαιο είναι αδιαπραγµάτευτο, ακόµα και αν πρόκειται για Αγίους.
Ενδεικτική βιβλιογραφία: 1. Μιχάλης Ποταµιτάκης, Το λιµάνι της Σούδας στο πέρασµα του χρόνου- σύντοµο Οδοιπορικό, Χανιά, 1996.
2.Εµµανουήλ Γ. Χαλκιαδάκης, Ένα άγνωστο περιστατικό διάσωσης Χριστιανών από Μουσουλµάνο στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής και πολιτικής τελετής στη νησίδα της Σούδας το 1913, στην Επιστηµονική Επετηρίδα Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας και Χεροννήσου, Νεάπολις, 2015.
3.Βεγλιρής Λεωνίδας, Στέρνες Ακρωτηρίου, Χανιώτικα Νέα, 23-1- 2018.
*Η Μαρία Μαράκη είναι φιλόλογος, πρώην λυκειάρχης
