ΠΕΡΑΣΑΝ 74 χρόνια από την πρώτη επίθεση, με ατομική βόμβα, στην ιστορία της ανθρωπότητας (6-8-1945). Ας ελπίσουμε να είναι και η τελευταία.
ΤΗ ΜΝΗΜΗ των 140.000 νεκρών τους τίμησαν -όπως κάθε χρόνο- οι κάτοικοι της Χιροσίμα, με προσευχές, κεριά και λουλούδια στο Πάρκο της Μνήμης για την Ειρήνη, παρόντος και του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε.
… Η ΡΙΨΗ της ατομικής βόμβας σε δυο από τις πολυπληθέστερες πόλεις της Ιαπωνίας (Χιροσίμα, Ναγκασάκι), αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα του 20ού αιώνα. Ένα γεγονός που σφράγισε τη συλλογική μνήμη όλου του πλανήτη φέρνοντας τον άνθρωπο μπροστά στις ευθύνες του απέναντι στους συνανθρώπους του και τον πλανήτη.
Η ΧΡΗΣΗ της ατομικής βόμβας θεωρήθηκε “απαραίτητη” από τις ΗΠΑ εναντίον του Άξονα, ώστε να αποφευχθεί μεγάλη στρατιωτική επέμβαση με ανυπολόγιστο αριθμό νεκρών εκατέρωθεν (ΗΠΑ-Ιαπωνία): ίσως ήταν ο μόνος τρόπος για να οδηγηθεί ο αντίπαλος σε μια άνευ όρων παράδοση, ίσως να ήταν και μια κυνική επίδειξη ισχύος.
ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ, οδήγησε στη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με την παράδοση της Ιαπωνίας αλλάζοντας τελείως τη ροή της ιστορίας. H χρήση όπλων μαζικής καταστροφής με τέτοιες τρομακτικές συνέπειες γεννά σήμερα σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο υπαρξιακά ερωτηματικά, προκαλεί διαφωνίες και συζητήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και δημιουργεί αγώνες εναντίον της χρήσης των πυρηνικών όπλων. Η συγκεκριμένη επίθεση των ΗΠΑ αναφέρεται συχνά ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
… ΕΦΕΤΟΣ, ο δήμαρχος της Χιροσίμα, Καζούμι Ματσούι, απηύθυνε έκκληση στην ιαπωνική κυβέρνηση να φροντίσει να επικυρωθεί η συνθήκη του ΟΗΕ για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων, που εγκρίθηκε τον Ιούλιο του 2017 από 122 χώρες και την οποία έχουν υπογράψει οι μισές από αυτές. Ωστόσο, μια τέτοια συνθήκη απορρίπτεται από τις πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη, για ευνόητους λόγους.
«Απευθύνω έκκληση στην κυβέρνηση της μοναδικής χώρας η οποία βίωσε την εμπειρία της χρήσης των πυρηνικών όπλων σε καιρό πολέμου -είπε ο Ιάπωνας δήμαρχος- να ανταποκριθεί στο αίτημα των χιμπακούσα (των ανθρώπων που επέζησαν από τον βομβαρδισμό) να δουν τη συνθήκη για την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων να επικυρώνεται».
ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ επιθυμία που περιμένει 74 χρόνια για να γίνει πραγματικότητα. Λίγο αισιοδοξούμε για το αποτέλεσμά της καθόσον στα μυαλά των “μεγάλων” (πυρηνικών δυνάμεων) δεν υπάρχει χώρος για μια διεθνή ειρήνη (διά του αφοπλισμού), παρά μόνο η πάση θυσία επικυριαρχία τους στον πλανήτη. Με οποιοδήποτε τίμημα.
… ΣΗΜΕΡΑ, την αυτοκτονική καταστροφή του πλανήτη τη βλέπουμε και υπό το πρίσμα της κλιματικής αλλαγής για την οποία πάλι την πρώτη ευθύνη έχουν οι “μεγάλοι” για τη μη υπογραφή μιας συνθήκης μείωσης των καταστροφικών ρύπων τους.
