ΑΝΕΚΑΘΕΝ, η περίοδος των εξετάσεων για την εισαγωγή σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, χαρακτηριζόταν από υπερβολική προβολή του θεσμού από τα ΜΜΕ, ενώ σε άλλες χώρες η ανάλογη περίοδος περνάει σχεδόν απαρατήρητη.
Η ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ “συζήτηση” εδώ, οι αναλύσεις των θεμάτων, οι βαθμολογικές προβλέψεις και μια δήθεν καινοτόμα “ψυχολογική στήριξη” των παιδιών και των γονιών τους (από ποιους άραγε;), αποδεικνύεται από την πραγματικότητα ότι περισσότερο βλάπτουν παρά ωφελούν τις οικογένειες και τα παιδιά.
ΕΤΣΙ, τα προβλήματα (ψυχικής υγείας) που αντιμετωπίζουν -και τα Χανιωτάκια- αυτής της κρίσιμης ηλικίας είναι σαφώς χειρότερα από ό,τι στις άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Κι αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι τα παιδιά μας ζουν κάτω από ένα μεγάλο άγχος που λέγεται «εισαγωγικές εξετάσεις». Με την επιτυχία ή την αποτυχία μπροστά τους μεγεθυμένες, σε αντίθεση με την απροσδιόριστη πραγματικότητα σε ό,τι αφορά τον κόσμο εργασίας.
ΤΟ εξετασιοκεντρικό ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, έτσι όπως εφαρμόζεται στη χώρα μας, είναι ένα σύστημα που από τη μια στερεί τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών, δημιουργώντας τους ακόμη και κατάθλιψη, από την άλλη, μια ενδεχόμενη “αποτυχία”, έστω και μηδαμινής σημασίας για την όλη εξέλιξη του ατόμου, διογκώνεται αδικαιολόγητα προκαλώντας ανυπολόγιστες και υπέρμετρες συνέπειες στην ψυχοσωματική υγεία των παιδιών. Οσο για την πολιτεία…, έ, αυτή ήταν και παραμένει αδιάφορη στο φαινόμενο, ή επιεικώς είναι ανίκανη να λύσει ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα.
