ΤΗ δεκάχρονη οικονομική κρίση, άλλοι την πληρώσαμε ακριβά (μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικροεπιχειρηματίες κ.λπ.) κι άλλοι ούτε καν που την αισθάνθηκαν (μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές κ.λπ.). Είναι κι αυτό ένα ιδιαίτερο γνώρισμα του καπιταλισμού.
ΑΝ υποθέσουμε ότι “βγήκαμε” από την κρίση, όπως βαυκαλίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, η ψυχρή λογική των αριθμών τον διαψεύδει: και η ανεργία βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, και οι μισθοί είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Παίρνουμε για παράδειγμα τους Eλληνες εκπαιδευτικούς. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα στις χώρες της ΕΕ είναι από τους χειρότερα αμειβόμενους σε όλη την ΕΕ. Κι αυτό, επειδή στην Ελλάδα ανέκαθεν οι δάσκαλοι κι οι καθηγητές θεωρούνταν από τις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις «τεμπέληδες», «αδιάφοροι για τους μαθητές τους», «βολεμένοι», «καλοπληρωμένοι», «φοβούνται την αξιολόγηση» και πολλά άλλα “στερεότυπα” που ακούμε ή διαβάζουμε στον Τύπο: έμμεσος λόγος για να μην ενισχύεται η δημόσια εκπαίδευση.
Eτσι, οι παραπάνω χαρακτηρισμοί είναι “κατανοητοί” και ο μόνος σκοπός τους είναι, όπως το θέλουν οι κυβερνώντες, να προκαλούν τον λεγόμενο κοινωνικό αυτοματισμό στην εντεινόμενη διαμάχη ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις.
Καμία κυβέρνηση δεν υπολογίζει την ιδιατερότητα του επαγγέλματος, ούτε την αξία της δημόσιας εκπαίδευσηw.
Έχουμε λοιπόν:
– Καθηγητές Γυμνασίου-Λυκείου: ο νεοδιοριζόμενος καθηγητής στην Ελλάδα (είναι γνωστό πως καθηγητές, δάσκαλοι και νηπιαγωγοί αμείβονται το ίδιο, όπως και στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε.) παίρνει ετήσιες μεικτές απολαβές περίπου 19.825 δολαρίων (17.957 ευρώ).
– Καθηγητής με 15 χρόνια υπηρεσία στην Ελλάδα, έχει ετήσιο μισθό 26.198 δολάρια (23.730 ευρώ), όταν οι συνάδελφοι του στην Πορτογαλία αμείβονται με 43.179 δολάρια και στην Ιρλανδία με 63.195 δολάρια. Ο πλέον κακοπληρωμένος -4 θέσεις κάτω από τον Έλληνα- είναι ο καθηγητής στην Λιθουανία (21.084 δολ.).
– Ο υψηλότερος μισθός εκπαιδευτικού στην Ελλάδα φθάνει τα 38.804 δολάρια (35.148 ευρώ) και είναι σχεδόν το 1/4 του μισθού του καθηγητή στο Λουξεμβούργο (146.500 δολάρια) που είναι και ο μοναδικός που σπάει το φράγμα των 100.000 δολαρίων!
Σκεφθείτε, λοιπόν, έναν πρωτοδιοριζόμενο εκπαιδευτικό στα Χανιά: με περίπου 700-800 ευρώ το μήνα στο χέρι (αφού οι ανάλογες κρατήσεις στις μεικτές αποδοχές του είναι το 1/3), άντε να βρει “σπίτι” για να μείνει, να εξοικονομήσει χρήματα για μετακίνηση στην επαρχία, για αξιοπρεπή ένδυση, φαγητό, “κοινωνική ζωή” κ.λπ.
Κι όμως, γνωρίζω εκπαιδευτικούς που, παρά τις αντίξοες συνθήκες επιβίωσης, προσφέρουν στους μαθητές τους ό,τι καλύτερο μπορούν: από το πρωινό χαμόγελο και τη συμβουλή τους, μέχρι τη βαθιά γνώση και συμπαράστασή τους.
