Η Ρωσία και οι πρώην δορυφόροι της

Ως γνωστό μετά τη πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989, κοσμογονία έγινε στη Διεθνή σκηνή. Το 1991 η κραταιά Σοβιετική Eνωση κατέρρευσε και μαζί της η Σοβιετική «αυτοκρατορία». Οι περισσότερες χώρες που ανήκαν στη Σοβιετική Ένωση έγιναν ανεξάρτητες και η Ανατολική Ευρώπη «έφυγε» από το κομμουνισμό και συνωστιζόταν να εισέλθει στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Οι παλιοί λοιπόν δορυφόροι της Σοβιετικής Ένωσης ανεξαρτητοποιήθηκαν και ορισμένοι δεν είναι πλέον ούτε καν υπό την επιρροή της σημερινής Ρωσίας.
Για να πούμε τα πράγματα όπως είναι, όπως είναι γνωστό, με τον κ. Πούτιν παρόλα τα πιο άνω, η Ρωσία απέκτησε σταδιακά τη παλιά της δύναμη και είναι σήμερα μια από τις υπερδυνάμεις.
Παρόλα αυτά πολλοί από τους δορυφόρους της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ανεξαρτητοποιούνται από την επιρροή της Ρωσίας (βλ. Isabelle Mandraud, «Russie, Les anciens satellites s’ emancipent», Le Monde, 17-18 February, 2019, σελ. 14-15). Eτσι είχαμε τη διαμάχη με τη Γεωργία, και τελευταία τη διαμάχη με την Ουκρανία, τη κατάληψη της Κριμαίας από τη Ρωσία και επίσης το θέμα με την Ορθόδοξο εκκλησία της Ουκρανίας. Μέχρι τελευταία η εκκλησία της Ουκρανίας ήταν κάτω από την επιρροή του Πατριαρχείου της Μόσχας.
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος έδωσε την αυτοκεφαλία στην εκκλησία της Ουκρανίας, πράγμα το οποίο προκάλεσε την μήνι της Ρωσίας αλλά και μερίδας των Ουκρανών. Επίσης η Μολδαβία είναι από εκείνες τις χώρες οι οποίες αιωρούνται μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης. Επίσης οι πρώην δορυφόροι της Ασίας απομακρύνονται σε ορισμένα θέματα από τη Ρωσία.
Το ζήτημα είναι απλό: στο παιχνίδι δύναμης της Διεθνούς πολιτικής οι Δυτικοί προσπαθούν να εισέλθουν στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας όπως ήταν κάτω από τη Σοβιετική Ένωση.
Χρόνια κομμουνιστικού καθεστώτος οδηγούν τους πρώην δορυφόρους προς τη Δύση, πιστεύοντας ότι θα έχουν καλύτερη μεταχείριση από τις Δυτικές Δυνάμεις.
Σύντομα θα ανακαλύψουν ότι ίσως οι μέθοδοι να είναι διαφορετικές το αποτέλεσμα όμως παραμένει το ίδιο. Πρέπει να προσπαθήσουν να φύγουν από τη μια κυριαρχία αλλά όχι να καταλήξουν στην άλλη. Είναι όμως αυτό δυνατό; Αυτό εξαρτάται από τις αντικειμενικές συνθήκες κάθε χώρας και τη δεξιότητα που έχει κάθε χώρα να υπερασπίζει τα εθνικά της συμφέροντα.