Η σηµαία του κοινοβουλευτισµού
δεν πρέπει να είναι φθαρµένη

Αποχαιρετήσαµε τους Καλικάντζαρους, µετά τον Καθαγιασµό των Υδάτων και του Άι Γιάννη, µαζεύτηκαν, πλύθηκαν, έκαναν απολογισµό δράσεων και ανανέωσαν το ραντεβού τους για του χρόνου εν µέσω φωνασκιών, σπρωξιµάτων και Καλικαντζαρίστικων ύβρεων.
Λέξη δεν κατάλαβα µπας και αποτυπώσω καµιά βρισιά δικιά τους να την λέω. Μόνο το “Οιγροερβ σιεζεχ σαµεδ” κράτησα, το οποίο θα το λέω ενίοτε. Το τι σηµαίνει, το αφήνω για homework.
Ευχαριστήθηκα τον αποχαιρετισµό µου µε τους Καλικάντζαρους, σχεδόν το ίδιο όπως ευχαριστήθηκα το πρόστιµο των 250.000 ευρώ το οποίο επέβαλε το Υπουργείο Ανάπτυξης, για ακόµη µία φορά σε Τράπεζα. Αυτή τη φορά διότι παρανόµως επιβάρυνε µε έξοδα εξέτασης αιτήµατος δανειοδότησης, έναν πολίτη που έλαβε στεγαστικό δάνειο.
Οι πολίτες, πελάτες, δανειολήπτες, οφείλουµε να έχουµε τα µάτια µας ορθάνοιχτα, σε κάθε συναλλαγή, σε κάθε δραστηριότητα µας σε κάθε προσέγγιση οποιουδήποτε θέµατος.

Να, για παράδειγµα. Έχοντας ορθάνοιχτα µάτια, οι πολίτες αντιλήφθηκαν τι συµβαίνει µε την επίσκεψη Antony Blinken στα Χανιά, κατά τη διάρκεια της οποίας µεταξύ άλλων, επικυρώθηκε η αναβαθµισµένη σχέση των δύο χωρών, επισφραγίστηκε η στάση των ΗΠΑ προς την Ελλάδα και ξεκαθαρίστηκε όσο αυτό είναι δυνατό µε βάση τα όσα δηµοσιοποιούνται, τι συµβαίνει στη ζυγαριά της Αµερικής, όπου στη µία πλευρά υπάρχει η Ελλάδα και στην άλλη η Τουρκία.
∆ιαπιστώνουν επίσης, ολοένα περισσότερο οι πολίτες, ότι όπως υπάρχει ζυγαριά στα διεθνή, θα πρέπει να υπάρξει ζυγαριά και στα εσωτερικά. ∆ιότι σε πολιτικό επίπεδο προς το παρόν, στη µία πλευρά του ζυγού υπάρχει η κυβέρνηση και στην άλλη… “πες αντιπολίτευση και αλεύρι. Αντιπολίτευση κι αλεύρι. Η ζυγαριά σε γυρεύει…”.
Ας µην ξεχνιόµαστε, µήτε ως πολίτες ενεργοί, ούτε ως νοήµονες πολίτες. Στην κοινοβουλευτική δηµοκρατία, η αντιπολίτευση και δη η Αξιωµατική, διαδραµατίζει ρόλο κυρίαρχο σε σχέση µε την ίδια τη δηµοκρατία, την ισόρροπη λειτουργία των θεσµών, την ακριβο-δικαιοσύνη των ελεγκτικών µηχανισµών. ∆ηλαδή το πόσο ποιοτική είναι και οφείλει να είναι, η διακυβέρνηση µιας χώρας.
Αυτός είναι κι ο λόγος που οι περισσότεροι ασχολούµαστε µε τα της Αντιπολίτευσης. Όπως επίσης υπάρχει µία ακόµη σοβαρή διάσταση επί του θέµατος, η οποία λέει πως, «η περίοδος ενός κόµµατος και των στελεχών του στην αντιπολίτευση, λειτουργεί ως θερµοκήπιο, από το οποίο θα φανεί η ωρίµανση του προϊόντος». Στη συγκεκριµένη περίπτωση του πολιτικού προϊόντος.

Να γιατί σε Κρήτη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πελοπόννησο, ∆ωδεκάνησα, που κουβεντιάζουµε, υπάρχει ζωηρό πεδίο απόψεων για την πολιτική κατάσταση, συµφωνώντας πως στη χώρα, αυτή την περίοδο υπάρχει ένας ώριµος, αξιοπρόσεχτος βηµατισµός, το τέµπο του οποίου δίνει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Στην περίπτωση που ενισχυθεί όµως η παρουσία της αντιπολίτευσης, είναι πολιτικά δίκαιο, ότι ο βηµατισµός αυτός, τα οφέλη για τη χώρα αλλά και τους πολίτες, θα είναι αξιοµνηµόνευτα στις σελίδες της πολιτικής ιστορίας, όπως αυτή θα γραφτεί από τους ειδικούς.
Στον ιστό της σηµαίας µας, το αν αυτό που κυµατίζει είναι αξιοζήλευτο ή κουρελιασµένο, αν το αντιλαµβάνονται ως σύµβολο και ταυτότητα ή ως ένα πανί, αφορά όλους µας. Πολίτες και πολιτικούς…
Καµία παρέκκλιση λοιπόν, από κανέναν ρόλο.
Ίσως αυτό έδειξε κι η τελευταία δηµοσκόπηση της MRB που αφορούσε µεταξύ άλλων ερωτήσεων, στο πρόσωπο της Χρονιάς. Η πλειοψηφία ανέδειξε Στέφανο Κασσελάκη.
Σα να λένε δηλαδή οι πολίτες: «Περιµένουµε να υπάρξει αντιπολίτευση».
Ίσως το ίδιο αφορά, η συζήτηση που υπάρχει για την επιστολική ψήφο, µέσω της οποίας το ζητούµενο είναι η διευκόλυνση κάθε πολίτη στο να εκφραστεί, να ψηφίσει, να ασκήσει µε κάθε νόµιµο και αποδεκτό τρόπο το δικαίωµα του στη διάσωση της ∆ηµοκρατίας.

Όπως έλεγε ο δάσκαλος Παύλος Μπακογιάννης, «για την πολιτική µιλάς πάντα µε βάση το, αυτή την ώρα, τούτη τη στιγµή. Σε ένα λεπτό µέσα, µπορούν όλα να αλλάξουν”.
Το έλεγε ένας άνθρωπος, δηµοσιογράφος, στοχαστής, διανοούµενος, πολιτικός, τον οποίο απασχολούσε απίστευτα πολύ το αύριο της χώρας µας, η ταυτότητά της, το όραµά της, οι στοχεύσεις της.
Αναζητούσε ο Παύλος Μπακογιάννης όλα όσα θα βοηθούσαν στη θεραπεία του κοινοβουλευτισµού, στη αναζωογόνηση των κοµµάτων, ήξερε ποιες πληγές είναι ανοιχτές για τη χώρα και µελετούσε τον τρόπο επούλωσης των.
Πάντα έλεγε ότι, το καλύτερο αποτέλεσµα υπάρχει από τη συµµετοχή όλων.

– ο παρατηρητικός –
Μ π. Λ