Για τη Σίφνο και τη Σέριφο, αναφερθήκαμε πολλές φορές και αυτό επειδή σε αυτά τα νησιά είχαμε την τύχη στο διάβα της ζωής μας, κατά το μακρινό παρελθόν, να μείνουμε από δύο χρόνια στο καθένα.
Ξετυλίγοντας, λοιπόν, τακτικά το… κουβάρι των αναμνήσεων, θυμόμαστε παλιούς φίλους, τον τρόπο ζωής στα μέρη τους, την μαγευτική ομορφιά περιοχών και χωριών, τα πεντακάθαρα καλντερίμια με τις πλάκες και τον αρμό από ασβέστη που προσδίδει ακόμα περισσότερη ομορφιά, τις κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, τα πανηγύρια τους με τις αμέτρητες εκκλησιές και τα ξωκλήσια, αλλά προπαντός το δέσιμο που έχουν μεταξύ τους οι άνθρωποι αυτών των νησιών και γενικότερα όλων των Κυκλάδων.
Το φετινό μας οδοιπορικό συνδέεται με το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος και μαζί μ’ εμάς είχαν την ευκαιρία να ταξιδέψουν εκατοντάδες άλλοι εκδρομείς, κυρίως από την Κρήτη, είτε για να γνωρίσουν ως πρώτη φορά αυτά τα νησιά είτε να τα επισκεφτούν ξανά.
Ο προορισμός της κρουαζιέρας προγραμματίστηκε για τη Σίφνο και για όσους ήθελαν μπορούσαν να επισκεφτούν και τη Σέριφο μετά τη Σίφνο τόσο την Κυριακή όσο και τη Δευτέρα, αντίστοιχα με άλλο πλοίο της γραμμής.
ΣΙΦΝΟΣ
Η Σίφνος απέχει από τον Πειραιά 80 ναυτικά μίλια και έχει έκταση 73.942 τετραγωνικά χιλιόμετρα στο στενόμακρο… σώμα της με μήκος 15 χιλιομέτρων και πλάτους 7,5 χιλιομέτρων έχοντας μόνιμο πληθυσμό 2.625 κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Το νησί έχει παράδοση στην αγγειοπλαστική τέχνη με κορυφαίους αγγειοπλάστες. Ιστορικά στοιχεία, μάλιστα, αναφέρουν ότι η τέχνη αυτή εμπλουτίστηκε περισσότερο με αγγειοπλάστες που μετοίκησαν στη Σίφνο από τα Τσικαλαριά Χανίων.
Το νησί φημίζεται επίσης στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική τέχνη καθώς είναι γενέτειρα του διεθνούς φήμης αρχιμάγειρα και καθηγητού Νίκου Τσελεμεντέ από το χωριό Εξάμπελα, που έγινε πασίγνωστος και στην Ελλάδα με το πρώτο βιβλίο μαγειρικής που εκδόθηκε έχοντας τίτλο το επώνυμό του.
Στη Σίφνο υπάρχουν 365 εκκλησιές μαζί με μοναστήρια και εξωκλήσια, όσες και οι μέρες του χρόνου, τα οποία πανηγυρίζονται προσελκύοντας αρκετούς προσκυνητές. Πολιούχος της Σίφνου είναι η Παναγία η Χρυσοπηγή κτισμένη πάνω στον Ιερό βράχο έχοντας μεγάλη ιστορία.
Στην πιο ψηλή βουνοκορφή του νησιού είναι κτισμένο το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία, ενώ σε χαμηλότερο ύψος βρίσκεται και το μοναστήρι του Αγίου Ανδρέα ή Ακρόπολη της Σίφνου λόγω των αρχαίων ευρημάτων που ανακαλύφθηκαν. Εξίσου σημαντικά και με πανοραμική επίσης θέα είναι τα μοναστήρια του Αγίου Συμεών και ενός δεύτερου του Προφήτη Ηλία, σε κορυφές βουνών πάνω από τον οικισμό Καμάρες που είναι και το επίνειο της Σίφνου.
Η Σίφνος, έχει πάρει και εμπεδώσει συνήθειες από την Κρήτη με το να μετοικήσουν τα παλιά χρόνια αρκετές οικογένειες του νησιού μας, κυνηγημένες από τους Τούρκους. Γι’ αυτό και πολλά επώνυμα Σιφνιών, καταλήγουν σε (ακης) όπως Καμπουράκης, μια οικογένεια με σημαντική προσφορά στην υπηρεσία των ταξιδευτών από και προς το νησί στα πλοία της γραμμής, μεταφέροντάς τους, αφού τα παλιά χρόνια δεν υπήρχε προβλήτα για να δέσουν τα πλοία της γραμμής. Για την ιστορική μάλιστα λάντζα του Γεωργίου Καμπουράκη, έγινε το βράδυ του Σαββάτου τιμητική εκδήλωση στην οποία μαζί με τον κ. Γεώργιο Καμπουράκη, τιμήθηκαν κα άλλοι παλιοί βαρκάρηδες για την σημαντική προσφορά τους.
ΣΕΡΙΦΟΣ
Μικρό νησάκι των δυτικών Κυκλάδων και η Σέριφος, μεταξύ Σίφνου και Κύθνου με πολλές πανέμορφες βραβευμένες δαντελωτές ακρογιαλιές και μικρά χωριά που διατηρούν την αρχιτεκτονική παράδοση της παλιάς εποχής.
Πρωτεύουσα της Σερίφου είναι η Χώρα χτισμένη αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 200 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας με θέα όλη την γύρω περιοχή με την περισσότερη ομορφιά να την έχει το Λειβάδι που είναι και το λιμάνι του νησιού.
Στην απογραφή του πληθυσμού το 2011 η Σέριφος είχε 1.420 μόνιμους κατοίκους ενώ σε τετραγωνικά χιλιόμετρα είναι λίγο μεγαλύτερη από τη Σίφνο.
Το νησί σημείωσε μεγάλη ακμή για όλη την περίοδο που λειτουργούσαν οι εγκαταστάσεις εξόρυξης μεταλλευμάτων από το πλούσιο υπέδαφος των περιοχών Μέγα Λειβάδι και Κουταλά. Απομεινάρια του παρελθόντος αργοσαπίζουν ενώ θα έπρεπε να είχαν χαρακτηρισθεί μνημεία και να διατηρούνταν σε αρίστη κατάσταση…
Οι φωτογραφίες που παραθέτουμε με το μισογκρεμισμένο διοικητήριο της εταιρείας στο Μέγα Λειβάδι και η κατάσταση στις σκάλες μεταφοράς των μεταλλευμάτων στα πλοία, μιλάνε από μόνες τους!
Τα μεταλλεία έκλεισαν τελικά τη δεκαετία του 1960 επειδή κρίθηκαν ασύμφορα. Να σημειωθεί, όμως, ότι με την αιματηρή εξέγερση των μεταλλωρύχων της Σερίφου το 1916 καθιερώθηκε στην Ελλάδα η οκτάωρη εργασία
