Η Σημαία

Ελληνικό ελάττωμα παλιό αλλά πάντα υπαρκτό είναι η επιθυμία «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» Ό,τι δεν το φτάνομε αντί να ψηλώσομε το κατεβάζομε.
O Σύριζα θ΄ασκιζε το μνημόνιο και θάταν μέρα μεσημέρι. Τώρα έχει υπογράψει δυό μνημόνια και το τρίτο ως το 2060! Έτσι  πλήρωναν πάντα οι Έλληνες την ευήθειά τους. Γιατί τι άλλο από ευήθεια –απερίγραπτη ανοησία- ήταν και η αντίληψη και  η σιωπηλή γενική παραδοχή ότι οι αγώνες μαθητών και φοιτητών ήταν  και παραμένουν οι καταλήψεις και  οι καταστροφές των σχολείων το άσυλο των πανεπιστημίων;
Όχι ο  Τσίπρας δεν μπορεί να βλάψει περισσότερο μια ήδη απαξιωμένη παιδεία ,είναι ο ίδιος βλαπτικό προϊόν της παρακμής της παιδείας,  χαρισματικός αγωνιστής των καταλήψεων. Κατάθλιψη έλεγε ο μακαριστός Ειρηναίος το κλείσιμο των σχολείων.
Ιδεοληψία αριστερών με τις παρελάσεις,  την πρωϊνή  προσευχή, με τις εικόνες και τη σημαία! Είπε και ο «Βούτσης» πρόδρος της Βουλής ως προοδευτικοί δεν μένομε στο «πατρίς ,θρησκεία , οικογένεια»
Δεν μπορεί να καταργήσει τις παρελάσεις και  τσαλακώνει τη σημαία. Αμφισβητείται και δικαίως και η αξιολόγηση των μαθητών. Ποιά αξιολόγηση θα μου πείτε. Εδώ δεν αξιολογούνται οι δάσκαλοι! Δεύτερη γενεά τώρα ουδείς ελέγχει ποιος διδάσκει; τι διδάσκει, ποιο το μαθησιακό αποτέλεσμα; Ήρθαν λοιπόν οι «νεοκομμουνιστές» να ισοπεδώσουν περισσότερο καταργώντας την αριστεία και την διάκριση; Επιβάλλοντας την «ισότητα»;
Δεν παρατήρησαν όμως ότι εδώ και καιρό η πλειοψηφία των παιδιών δεν παρελαύνουν με το σχολείο ,τα παιδιά ανήκουν σε ομάδες με τοπικές ενδυμασίες σε μουσικές παρέες  σε προσκόπους ή και άλλες οργανώσεις έχοντας αξιακά  την δική τους σημαία!.Η παιδεία και η κοινωνικοποίηση ευτυχώς δεν είναι μόνο του σχολείου
Επιτρέψτε μου δάσκαλος σχεδόν 40 χρόνια να μην ανησυχώ εξαιρετικά. Μπορεί ένα σημαντικό ποσοστό εκπαιδευτικών να είναι ακατάλληλοι ή και σχεδόν επικίνδυνοι αλλά υπάρχει ένα άλλο ποσοστό συντριπτικά ανώτερο που στηρίζουν την παιδεία που υπηρετούν αξίες και ήθος. Αυτός ο μεγάλος αριθμός δασκάλων – που αρνείται η πολιτεία να αξιολογήσει να επαινέσει και να αμείψει συνδέεται με ό,τι πιο ευαίσθητο, την ψυχή των νέων.
Το σχολείο είναι σχέση δασκάλου και μαθητών . Είναι « Ερως και παιδεία» –ως έλεγε ο Πλάτων –Σ’ αυτή τη σχέση ο χαρισματικός δάσκαλος που προσπαθεί έχει  πολλά να προσφέρει. . Την αξία ή την απαξίωση στην παιδεία την υπηρετεί μεν η πολιτεία αλλά ο δρόμος της ζωής έχει την δική του δυναμική. Ούτε τα προγράμματα ούτε τα βιβλία εμπόδιζαν τον φωτισμένο δάσκαλο να διδάσκει αξίες και ελευθερία στα χρόνια της δικτατορίας. Και πιο παλιά ο φωτισμός του γένους περνούσε  και από το κρυφό σχολειό!
Η παρακμή-κρίση- έχει την δυναμική μιας άλλης προσέγγισης των πραγμάτων.
Νοιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τους τόσους παλιούς μας μαθητές που ύστερα από 20- 30 χρόνια έρχονται συχνά να μας συγκινήσσουν για τα χρόνια εκείνα και που θυμούνται για τους ίδιους και τα παιδιά τους όσα το σχολείο τους πρόσφερε.
Ελπίδα είναι ότι μέσα από τα παθήματα μας –μέσα από την απαξίωση της καταστροφικής πολιτικής- μπορέί να μειωθεί εκείνη η κρίσιμη  μάζα που δίνει ευκαιριακές πλειοψηφίες σε τυχάρπαστους πολιτικούς .
Το πρόβλημα δεν είναι ποιος κρατά τη σχολική σημαία αλλά ποιος με την σημαία ευκαιρίας του ψεύδους και της απάτης  κυβερνά τον τόπο. Όσο εναποθέτομε φρούδες ελπίδες σε απατεώνες πολιτικούς δεν έχομε να περιμένομε αξιοκρατία και οράματα.
Ας αναπτυχθεί τουλάχιστο ένα κίνημα που να ζητά την εκλογή των αρχόντων με κλήρο ,είναι σίγουρο  ότι κατά πολύ θα σωθούμε από τους εκλεκτούς που αναδείχνει το πελατειακό σύστημα.
Ατομική ευθύνη στο δάσκαλο είναι να είναι πρότυπο και να στέκει ψηλά στη συνείδηση του μαθητή. Ο αυθεντικός δάσκαλος  διδάσκει. Οι υπουργοί της παιδείας  θα είναι αναλώσιμοι όσο λείπει εθνική εκπαιδευτική πολιτική και όμως πολλές χώρες –εκτός μνημονίων – το έχουν πετύχει προ πολλού.