Η συμμετοχή του λαϊκού κλήρου στον αντιφασιστικό αγώνα

Στον αντιφασιστικό αγώνα τον Αύγουστο του 1944 υπήρχε συμμετοχή του λαϊκού κλήρου.
Στο σημείο αυτό θα σταθώ ιδιαίτερα στον καπετάνιο παπα – Σπύρο Κουντουράκη γιατί πρέπει να αναδειχτεί η συμμετοχή του λαϊκού κλήρου στον αντιφασιστικό αγώνα αλλά και γιατί θεωρώ ότι πρέπει ο άνθρωπος αυτός να τιμηθεί και από την τοπική εκκλησία. Γεννήθηκε στα Φραγκιανά – Μουστάκο Σελίνου από αγρότες γονείς. Τελείωσε το Γυμνάσιο Παλαιόχωρας Σελίνου και μετά το Γυμνάσιο χειροτονήθηκε ιερέας και διορίζεται στην περιοχή Εννιά Χωριών Κισσάμου. Παντρεύτηκε την Αικατερίνη, κόρη του Ραϊσάκη Στέφανου από τη Λίμνη, όπου και κατοικούσαν. Απέκτησε μια κόρη, τη Σοφία (σύζυγος Ιωάννη Στ. Λουράκη). Ο αλτρουϊσμός του για τον συνάνθρωπό του ήτο απαράμιλλος.
Από το βιβλίο του Λευτέρη Ηλιάκη διαβάζομε περιληπτικά τη μεγάλη δράση του: ο ξακουστός “ανταρτόπαπας” πρώτος από τους πρώτους στον ένοπλο αγώνα, εναντίον των χιτλερικών. πήρε μέρος στη Μάχη της Κρήτης και το πιστόλι στη μέση του το πήρε παλικαρίσια στην πάλη του με Γερμανό αλεξιπτωτιστή. Πήρε ενεργό μέρος στη Μάχη του Φωτακάδω, στην ένοπλη σύγκρουση με ομάδα Γερμανών στο Στόμιο στην περιοχή της Βάθης, Εννιά Χωριών και σε άλλες ένοπλες συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τους κατακτητές. Για τη δράση του αυτή είχε επικηρυχθεί από τους Γερμανούς μαζί με τους δυο διαλεχτούς συνεργάτες και συμπολεμιστές του, ΓΙΩΡΓΗ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ και το δάσκαλο ΜΑΝΩΛΗ ΜΑΣΟΥΡΗ που σκοτώθηκαν από τους χιτλερικούς. Επίσης στην ημερήσια διαταγή του 14ου συντάγματος του ΕΛΑΣ της 3ης Μαίου 1945 αναφέρεται, προς τους κάτωθι αξιωματικούς και καπετανέους του Συν/τος εκφράζω την πλήρη ευαρέσκειά μου διότι έμειναν πιστοί μέχρι τέλους εις τον αγώνα παρόλας τας κακουχίας και στερήσεις των. (ακολουθούν ονόματα μεταξύ αυτών και με αριθμό 17) Καπετάνιος Παπάς Κουντουράκης Σπύρος (Μουστάκο Σέλίνου). ο παπα – Σπύρος δολοφονήθηκε άνανδρα σε ενέδρα κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου.
Το σχέδιο καταστρώθηκε σε αντάρτικη τακτική. Τα παλικάρια του ΕΛΑΣ τοποθετήθηκαν στις πιο κατάλληλες θέσεις και η αυστηρή εντολή του Τσαμαντή δόθηκε, που όριζε ότι δεν πρέπει να πυροβολήσει κανείς, εφ’ όσον δεν πυροβολήσει ο ίδιος, όταν πια, όλα τα αυτοκινητα και το τανκς θα είχαν μπει στον Κλοιό. Η εντολή, δυστυχώς για τον ΕΛΑΣ, δεν εισακούσθηκε. Ένα θερμόαιμος ΕΛΑΣίτης, από ανυπομονησία προφανώς πυροβόλησε όταν στον κλοιό είχε μπει μόνο ένα γερμανικό αυτοκίνητο που είχε τους περισσότερους Γερμανούς και έτσι γλύτωσαν από πραγματική πανωλεθρία.
Ακολούθησε καταιγισμός πυρών. Οι ΕΛΑΣίτες έριχναν στο ψαχνό, οι Γερμανοί τα είχαν χάσει κυριολεκτικά και υποχώρησαν με βαριές απώλειες, που υπολογίστηκαν σε πάνω από 20 νεκρούς. Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο Γερμανός Κομαντατούρ της περιοχής Στροβλών, Βάλτερ, βασανιστής ακουστός για την αγριότητα και βαρβαρότητα που διέκρινε, καταδυναστεύοντας ολόκληρη την περιοχή.
Πάνω στη βράση της Μάχης, ενθουσιασμένος από τη νίκη και χωρίς την απαραίτητη προφύλαξη, κατέβηκε στον αμαξωτό δρόμο ΕΠΟΝίτης Μανόλης Μαλανδράκης από τα Καρθιανά Κισάμου, όπου τον βρήκαν οι σφαίρες του εχθρού και τον άφησαν νεκρό. Όταν έφευγαν, οι χιτλερικοί, εξοργισμένοι και από το αναπάντεχο πάθημά τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ τον Γιάννη Μοτάκη από τον Κατσοματάδω. Εδώ ας σημειωθεί το γεγονός όπου ο έμπειρος καπετάνιος Νίκος Τσαμαντής και ο ΕΠΟΝίτης Γεώργιος Σγουρομάλλης έσωσαν τη ζωή ο ένας του άλλου με αυτοθυσία και ηρωισμό.
Στη νικηφόρα μάχη που πήραν μέρος μόνιμοι και εφεδρικοί ΕΛΑΣίτες της Κισάμου, διακρίθηκαν πολλά παλικάρια του ΕΛΑΣ που δεν αναφέρουμε τα ονόματα τους μην τυχόν έχομε παραλήψεις που δημιουργήσουν δικαιολογημένα παράπονα».