Την ικανοποίησή της για την κήρυξη του κτιρίου της 5ης Μεραρχίας σε μνημείο από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και Συμβούλιο Μνημείων, εκφράζει μέσω σχετικής ανακοίνωσης η Συνέλευση Υπεράσπισης Ελευθέρων, Δημόσιων Χώρων και Μνημείων.
Αναλυτικά η ανακοίνωση αναφέρει
«Η Συνέλευση Υπεράσπισης Ελευθέρων, Δημόσιων Χώρων και Μνημείων η οποία τοποθετήθηκε ρητά από την αρχή ενάντια στην ξενοδοχοποίηση και σε κάθε ιδιωτική εμπορική εκμετάλλευση των δημόσιων μνημειακών κτιρίων του Πολυτεχνείου Κρήτης στο λόφο Καστέλι στην παλιά πόλη των Χανίων χαιρετίζει την δίκαιη, σωστή αλλά και καθυστερημένη απόφαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (Κ.Α.Σ.) με την οποία το ιστορικό κτίριο της του Διοικητηρίου της Κρητικής Πολιτείας (κτήριο 5ης Μεραρχίας στο Λόφο Καστέλι) κηρύσσεται μνημείο δείγμα αρχιτεκτονικής της ειδικής κατηγορίας Δημόσιων Κτηρίων – Διοικητηρίων. Μνημείο λοιπόν του οποίου “η διατήρησή συμβάλει στην τεκμηρίωση της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής ιστορίας της πόλεως των Χανίων στα τέλη του 19ου αιώνα και κατά συνέπεια εμπλουτίζει το πολιτιστικό απόθεμά της”..
Πιστεύουμε ότι, η ομόφωνη γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ και του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων – Πρόεδρος των οποίων είναι η Χανιώτισσα Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού, Μαρία Βλαζάκη – Ανδρεαδάκη – που αφορά στον χαρακτηρισμό του κτιρίου του Διοικητηρίου της Κρητικής Πολιτείας στον λόφο Καστέλι, ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο προσέφερε ένα ακόμα αδιαμφισβήτητο επιχείρημα στους πολίτες που αντιτάσσονται στην μετατροπή του καθώς και των δύο άλλων γειτονικών του κτιρίων των Στρατώνων και των Φυλακών σε ξενοδοχειακά καταλύματα .
Το Πολυτεχνείο Κρήτης είχε επισημάνει παλαιότερα, σε μακροσκελή του ανακοίνωση ότι «η ενδεχόμενη θετική έκβαση της αξιολόγησης και χαρακτηρισμού ως μνημείου όχι μόνο δεν μας βρίσκει αντίθετους, αλλά αισθανόμαστε ότι αναδεικνύει περαιτέρω την περιουσία του Ιδρύματος”.
Η Συνέλευση Υπεράσπισης Ελευθέρων, Δημόσιων Χώρων και Μνημείων πιστεύει ότι η κήρυξη του κτηρίου του Διοικητηρίου της Κρητικής Πολιτείας σε μνημείο αναδεικνύει την ιστορική και πολιτισμική κληρονομιά του τόπου και όχι την αξία του ίδιου του μνημείου σαν εμπορεύσιμο αγαθό. Αλίμονο στη χώρα στην οποία λόγω εγκατάλειψης των δημόσιων κτηρίων ή λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης της Παιδείας, υιοθετείται και νομιμοποιείται, η εκποίηση της περιουσίας των Πανεπιστημίων, όταν η περιουσία αυτή αποκτήθηκε επειδή η κοινωνία πίστευε στο εκπαιδευτικό ρόλο των Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων!»
