Το θλιβερό συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε στο τελευταίο μας σημείωμα, είναι ότι άλλα λένε οι συνθήκες και άλλα γεγονότα σφραγίζουν την καθημερινότητα. Καιρός να αντιδράσουν οι λαοί σωστά. Η φράση αυτή μπορεί να σηματοδοτήσει μια άλλη πραγματικότητα που κρύβεται στις επερχόμενες ευρωπαϊκές εκλογές. Και τούτο, γιατί το μόνο θεσμικό όργανο, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διαθέτει ως βασικό χαρακτηριστικό του το στοιχείο που είναι η άμεση εκλογή των μελών του. Και ορθά χαρακτηρίζει ότι είναι το θεσμικό όργανο που βρίσκεται στην καρδιά της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, της βάσης πάνω στην οποία είναι χτισμένη η ΕΕ.
Στα προηγούμενα σημειώματά μας αναφερθήκαμε στους πυλώνες της Συνθήκης του Μάαστριχτ, και στις τρεις κατηγορίες εξουσιών.
Στο σημερινό μας σημείωμα στόχος μας είναι να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον των αναγνωστών μας στις ενέργειες εκείνες που ανήκουν ουσιαστικά οι αρμοδιότητες, όπως έχουν περιληφθεί στη Συνθήκη του Μάαστριχτ.
Στον πρώτο πυλώνα, που αφορά τους τομείς ενδιαφέροντος της Κοινότητας υπάγονται οι ακόλουθες δράσεις – ενέργειες – τομείς:
1. Κινητικότητα των Ευρωπαίων εργαζόμενων στην εσωτερική αγορά,
2. Επαγγελματική κατάρτιση,
3. Υγεία,
4. Ευρωπαϊκή Ιθαγένεια,
5. Δικαίωμα στον ανταγωνισμό στην ΕΕ,
6. Ατομική Ενέργεια,
7. Πολιτική προστασία,
8. Διευρωπαϊκά Δίκτυα
9. Ενέργεια,
10. Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΒ, μέχρι το 1992),
11. Κοινή Αγροτική Πολιτική,
12. Κοινή Πολιτική Αλιείας,
13. Νομοθεσία για το περιβάλλον,
14. Εκπαίδευση και Πολιτισμός,
15. Κοινωνική Πολιτική,
16. Συνθήκη του Σένγκεν,
17. Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ)
18. Βιομηχανική Πολιτική,
19. Έρευνα,
20. Τελωνειακή Ένωση και Εσωτερική Αγορά
21. Προστασία των Καταναλωτών.
Στο δεύτερο πυλώνα, με την ονομασία ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ (ΚΕΠΠΑ), εντάσσονται οι ακόλουθοι στόχοι που ανατίθενται στον ΚΕΠΠΑ: «διαφύλαξη των αξιών των κοινών συμφερόντων, των θεμελιωδών συμφερόντων και της ανεξαρτησίας της Ένωσης, την ενίσχυση της ασφάλειας της Ένωσης και των κρατών μελών της όλες τις μορφές της, τη διατήρηση της ειρήνης και την ενίσχυση της ασφάλειας τη διεθνή συνεργασία, την προώθηση της διεθνούς συνεργασίας, την ανάπτυξη και την ενίσχυση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών».
Η θεματολογία αυτή συνοδεύεται από τους τομείς που θα αναφερθούν αμέσως μετά, ως δράσεις – ενέργειες του δεύτερου πυλώνα:
1. Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ισχύουσα από 1999 ως ευρωπαϊκή πολιτική),Εξωτερική Πολιτική
2. Τακτικές Ομάδες της ΕΕ,
3. Πολιτική Ασφάλειας,
4. Εξωτερική Βοήθεια,
5. Ανάπτυξη και ενδυνάμωση της Δημοκρατίας,
6. Αποστολές του Πέτερσμπουργκ1,
7. Ανθρώπινα Δικαιώματα,
8. Γενικός στόχος του Ελσίνκι (σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τον Δεκέμβριο του 1999 με σκοπό την «δημιουργία μιας ενιαίας ευρωπαϊκής ένοπλης δύναμης».
9. Διατήρηση της Ειρήνης
Στον Τρίτο πυλώνα με την ονομασία ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ επιχειρείται η καθιέρωση κοινής δράσης από το 2004, με διακυβερνητικά μέσα για να εξασφαλίσουν στους πολίτες ένα βαθμό ασφάλειας εντός ενός χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης. Στο πλαίσιο του τρίτου πυλώνα, προβλέπει η Συνθήκη του Μάαστριχτ διατάξεις σχετικά με τους ελέγχους στα εξωτερικά σύνορα της Ένωσης, καταπολέμηση της τρομοκρατίας, δημιουργία της Ευρωπόλ, δημιουργία της κοινής πολιτικής ασύλου, της καταπολέμησης της παράνομης μετανάστευσης και προέβλεπε τη δικαστική συνεργασία σε ποινικές και αστικές υποθέσεις. Η κατάργηση των εσωτερικών συνόρων και η ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων απαιτούν το συντονισμό νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων. Σήμερα, ορισμένες από τις περιοχές αυτές αποτελούν ήδη αντικείμενο συνεργασίας.
Η θεματολογία αυτή συνοδεύεται από τους τομείς που θα αναφερθούν αμέσως μετά, ως δράσεις – ενέργειες του τίιτου πυλώνα:
1. Τελωνειακή και Αστυνομική Συνεργασία
2. Τρομοκρατία
3. Συνθήκη των Ανθρώπων2
4. Άσυλο και Μετανάστευση,
5. Μάχη κατά της παρανομίας σε διεθνές επίπεδο
6. Διακίνηση ναρκωτικών
7. Εφαρμογή νομοθεσίας
8. Δικαστική συνεργασία σε Αστικές και Ποινικές Υποθέσεις.
9. Οργανωμένο Έγκλημα
Συνοψίζοντας την αποκλειστικότητα της ΕΕ στις δράσεις του Πρώτου Πυλώνα, θα πρέπει να καταλήξουμε στο επόμενο για την εφαρμογή της Συνθήκης αυτής και του τι πραγματικά έδωσε στις εκατοντάδες εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών και πως πραγματικά άρχισε να ματαιώνει μία προς μία πολλές από τις πολιτικές που υιοθετήθηκαν.
Τότε μόνο θα γίνει κατανοητό ότι οι εκλογές που έρχονται σε λιγότερο από 2 εβδομάδες κάνουν αναγκαία την απαραίτητη παρουσία κάθε ψηφοφόρου για να δώσει δύναμη στις δυνάμεις εκείνες που θέλουν πραγματικά μια δυναμωμένη ΕΕ και όχι μια σκιά του παρελθόντος των παχιών αγελάδων, που πρέπει να θυμούνται οι λαοί με φθόνο, όπως διαλανθάνουν με τις πολιτικές τους οι ευρωσκεπτικιστές και οι ακροδεξιές κραυγές ενός ακόμη παλιότερου περιστασιακού καθεστώτος που δημιούργησε δεκάδες εκατομμύρια θέματα στην Ευρώπη και αλλού.
1. Τα καθήκοντα του Πέτερσμπουργκ είναι μια σειρά αποστολών που αποφασίστηκαν το 1992 από τα κράτη μέλη της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) για να αποφασίσουν ποιες αμυντικές ενέργειες θα μπορούσαν να αναλάβουν μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση (στην οποία συμμετέχουν όλα τα μέλη της ΔΕΕ) και με το ΝΑΤΟ. Η έννοια αυτή υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία περιλάμβανε τα 10 κράτη μέλη της ΔΕΕ και σταδιακά ενσωματώθηκε στο σύνολο των Συνθηκών της Ένωσης (από τη Συνθήκη του Άμστερνταμ: δημιουργία ευρωπαϊκού προσωπικού, μια υπηρεσία οπλισμού, ειδικότερα). Οι αποστολές αυτές περιλαμβάνονται επίσης στη Συνθήκη της Λισαβόνας στις 13 Δεκεμβρίου 2007.
2. Με τον όρο εμπορία ανθρώπων εννοείται η διακίνηση και το εμπόριο των ανθρώπων συνήθως με σκοπό την σεξουαλική δουλεία, την καταναγκαστική εργασία ή την σεξουαλική εκμετάλλευση για τον διακινητή ή άλλους[1][2]. Στην εμπορία ανθρώπων περιλαμβάνεται η παροχή συζύγου, στο πλαίσιο των αναγκαστικών γάμων[3][4][5], η εξαγωγή και εμπορία οργάνων ή ιστών[6][7], μεταξύ άλλων η παρένθετη μητρότητα και η υστερεκτομή[8]. Η εμπορία ανθρώπων μπορεί να συμβεί μέσα στα γεωγραφικά όρια μιας χώρας ή σε διεθνές επίπεδο. Είναι ένα έγκλημα κατά προσώπου εξαιτίας της παραβίασης των δικαιωμάτων του θύματος της διακίνησης μέσω εξαναγκασμού και εξαιτίας της εμπορικής του εκμετάλλευσης. Η εμπορία ανθρώπων δεν συνεπάγεται κατ’ ανάγκη την διακίνηση του ατόμου από τον ένα τόπο σε κάποιον άλλο. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CF%89%CE%BD
