Οι σιωπές λίγο πριν την ώρα της κάλπης

Εκατοντάδες οι υποψήφιοι, σε παλιούς και νεοσύστατους συνδυασμούς. STOP!
Οι εκλογές, των εκλογών, τις εκλογές, ω εκλογές! STOP!
Περιοδείες, γκάλοπ, συνεργασίες, συμμαχίες, λυκοφιλίες. STOP!
Κόσμος φανερά μουδιασμένος, που παρακολουθεί…
…Tηλεοπτικά σποτ με παιδιά, “ταξιά”, νοσοκομεία, τοίχους, αδιέξοδα παλιά και νέα για μια Ελλάδα που όσο και να θέλει να εκσυγχρονιστεί μένει στα “πεπατημένα” ες αεί, σε αυτά που γνωρίζει, σ’ αυτά που της ταιριάζουν(;)…
Κι η ελπίδα; Αφαντη πια!
«Ούτε στις άκρες τη θωρείς, ούτε στσ’ αναμεσάδες».
Και το χειρότερο(!) δεν τη βλέπεις μηδέ στα μάτια των ανθρώπων, ποσώς σε κείνα των νέων! Ολων εκείνων δηλαδή των ανθρώπων που καθημερινά συναντάς στους δρόμους της πόλης, των χωριών. Στους κοινούς θνητούς τους πραγματικούς που πολύ απέχουν από εκείνους της τηλεόρασης, τους στιλιζαρισμένους!
Σύνηθης πια τούτη η πραγματικότητα, κι εμείς ακόμη εδώ, όσο αντέχει η ψυχή που ’χει δει και γνωρίσει πολλά!
Κι εμείς εδώ, να παρακολουθούμε υποψηφίους που μπορούν και βγαίνουν στο γυαλί γελαστοί, αστειευόμενοι, λες και έρχονται από κάποιον άλλο κόσμο, λες και ζουν αλλού!
«Μα ζουν άλλου!» σου λέει η αλάνθαστη φωνή!
Κι όμως συ αναρωτιέσαι: Ποιος μπορεί να βγαίνει γελαστός στις οθόνες να ζητάει την ψήφο μας; Χαμογελαστός κι ατσαλάκωτος, πώς μπορεί και μειδιά ζώντας ανάμεσα στον κόσμο που ψάχνει για δουλειά, που συνεχίζει να πληρώνει φόρους επί φόρων, που τρέχει στα συσσίτια, παραμονεύει στα σκουπίδια για τροφή;
Αναρωτιέσαι: Ποιον μένει πια να εμπιστευθούμε;
…«Η σιωπή είναι πολλές φορές πιο ισχυρή από τον λόγο» λέει ο ποιητής, μα τούτη την ώρα η σιωπή πρέπει να παύσει.
Βρισκόμαστε πια ενώπιος ενωπίω με τις “σιωπές” μας ο καθείς! Κι είναι ώρα να αναλογιστούμε τι θα πούμε, ποιον λόγο θε ν’ αρθρώσουμε, πώς και για τι θα επιχειρηματολογήσουμε κλείνοντας τα αυτιά στην επιχειρούμενη πλύση εγκεφάλου και αποπροσανατολισμού που μας γίνεται!
Κι αν και τώρα δεν υπάρξει διέξοδος, τουλάχιστον ας πλαστεί η πρώτη μαγιά!
Τουλάχιστον τούτο!