Οι σειρήνες…

Με την αναγγελία για την ήχηση των σειρήνων στην πόλη μας, αν δεν κάνω λάθος στο πλαίσιο της άσκησης “Παρμενίων” και που τελικά δεν ήχησαν φαίνεται, θυμήθηκα κάποια παλιά σχετική… άσκηση της παθητικής αεράμυνας, όπως την έλεγαν τότε και ασφαλώς ισχύει ακόμη αυτός ο όρος.
Θα ήταν γύρω στα 1952, όταν είχε ζητηθεί από τους πολίτες, όσοι το επιθυμούν να εγγραφούν εθελοντικά σε κλάδους αυτής της αεράμυνας για να συμμετάσχουν σε κάποιες ασκήσεις στο μέλλον. Κάποτε λοιπόν πραγματοποιήθηκε αυτή η άσκηση και είχαν αποσταλεί ατομικές προσκλήσεις σε όλους τους εθελοντές. Οι κλάδοι που κάλυπταν την άσκηση ήταν:
1. Πυρόσβεση, 2. Πρώτες βοήθειες, 3. Συγκέντρωση πληθυσμού σε καθορισμένους χώρους και καταφύγια και 4. Κάποια υπηρεσία για παροχή κοινωνικής ή άλλης, δεν θυμάμαι ακριβώς, στήριξης. Κατά την άσκηση σταμάτησε σχεδόν η ζωή στην πόλη μετά την ήχηση των καλοδιατηρημένων σειρήνων και θυμάμαι που ο γράφων προσήλθε στην Πυροσβεστική Υπηρεσία, αφού σ’ αυτόν τον κλάδο αεράμυνας είχε δηλώσει. Τότε τα πυροσβεστικά οχήματα είχαν τις μάνικες τυλιγμένες σε κάτι μεγάλες ρόδες και είχαν νομίζω τέσσερα καθίσματα στην καρότσα για τους πυροσβέστες.
Ελα όμως που τώρα ήταν πολύ το… προσωπικό κι έτσι καθόμαστε κι επάνω στις μάνικες. Οπως το πυροσβεστικό έτρεχε με μεγάλη ταχύτητα για τον εικονικό στόχο, έπρεπε να κρατάς καλά κάπου για να μην σε πετάξει. Δίπλα μου καθόταν ένας σχετικά μεγάλος άνθρωπος που ταλαντευόταν σε κάθε ελιγμό επικίνδυνα και φαίνεται αυτό να επιτεινόταν επειδή θα τα είχε… κοπανήσει, αφού μύριζε σκέτη κρασίλα.
Ας σημειωθεί ότι είχε πραγματοποιηθεί και κάποια εκπαίδευση των εθελοντών πριν από τις ασκήσεις και φυσικά είχε ενημερωθεί ο πληθυσμός για τα καταφύγια.
Δεν γνωρίζω αν τα τελευταία χρόνια σε παρόμοιες ασκήσεις συμμετέχουν και άνθρωποι των επιχειρησιακών κλάδων που ανέφερα ή απλώς οι σειρήνες ηχούν σαν να λένε στους πολίτες: Επίκειται βομβαρδισμός και ετοιμασθείτε να… πεθάνετε!!!