Η συζήτηση για το παλιό λιμάνι τη δεκαετία του ’50

Κύριε διευθυντά, δ
ιαβάζοντας τα Χανιώτικα νέα της 5ης Αυγούστου και συγκεκριμένα το σχετικό άρθρο για το ενετικό λιμάνι Χανίων, θα ήθελα και λόγω ηλικίας αλλά και επειδή θυμάμαι πρόσθετα γεγονότα της εποχής εκείνης να καταθέσω ένα από αυτά και μάλιστα προγενέστερο αυτών που περιελάμβανε το άρθρο σας. Η συζήτηση για την εκβάθυνση του λιμένος των Χανίων στις αρχές της δεκαετίας του 1950 προέκυψε ως ανάγκη, διότι την εποχή εκείνη όλη κίνηση των νέων της εποχής είχε μεταφερθεί στην περιοχή του Μπόλαρη, στη σημερινή δηλαδή οδό Ηρώων Πολυτεχνείου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα μαγαζιά του λιμανιού να μην έχουν καθόλου κίνηση. Στην απελπισία τους οι καταστηματάρχες της εποχής απευθύνθηκαν στους τότε βουλευτές αλλά και στον τότε δήμαρχο Χανίων και πατέρα μου Νικόλαο Μουντάκη απαιτώντας τη μετατροπή του ενετικού λιμανιού των Χανίων, ώστε να μπορούν να προσεγγίζουν σε αυτό τα πλοία της εποχής. Πράγματι, οι τότε διοικούντες τα Χανιά βουλευτές, νομάρχης και δήμαρχος προκειμένου να φανούν αρεστοί στους καταστηματάρχες ανέθεσαν στον καθηγητή του Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ Πίππα το 1954 να κάνει μελέτη για το θέμα. Την εποχή εκείνη όμως κατέβηκε στα Χανιά ως υπουργός Δημοσίων Εργων ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, τον οποίο υποδέχθηκε ο τότε δήμαρχος και πατέρας μου και τον οποίο ξενάγησε στην πόλη, που ήταν ακόμα κατεστραμμένη από τους βομβαρδισμούς λόγω του ότι είχαν περάσει λίγα χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου αλλά και του Εμφυλίου στη χώρα. Ο τότε δήμαρχος θεώρησε σκόπιμο να ξεναγήσει τον κ. Καραμανλή στο ενετικό λιμάνι και να του θέσει το ζήτημα. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έξαλλος απάντησε αμέσως σε αυτόν: «Κύριε δήμαρχε είναι ντροπή και που μου το λέτε, αφού έχετε δίπλα σας το μεγαλύτερο φυσικό λιμάνι της Μεσογείου τη Σούδα». Τα ίδια βεβαίως είπε και λίγο αργότερα στη σύσκεψη στη Νομαρχία. Θυμάμαι τέλος τον πατέρα μου προφητικά να λέει στους συνεργάτες του: «Αυτός ο άνθρωπος θα γίνει σπουδαίος γιατί κατά βάθος, ενώ κανείς από όλους εμάς τους τοπικούς παράγοντες, παρ’ όλο που δεν πίστευε στην αναγκαιότητα αυτού του έργου, δεν αντιτάχθηκε σε αυτό, σε αντίθεση με τον Καραμανλή, που απέδειξε και έπεισε με απλό τρόπο για τη μη αναγκαιότητά του».
Ιωάννης Μουντάκης
συνταξιούχος φαρμακοποιός